Page 642 - บทความทางวิชาการหลักสูตร ผู้พิพากษาหัวหน้าศาล รุ่นที่ 21
P. 642
630
ความเป็นธรรมในการใช้สิทธิของผู้บริโภคทั้งในฐานะโจทก์และจ าเลยสมกับเจตนารมณ์ของกฎหมาย
และเป็นไปตามหลักการไม่เคร่งครัด จ าเลยในฐานะผู้บริโภคจึงมีสิทธิน าสืบพยานบุคคลถึงการใช้เงินได้
โดยไม่อยู่ในบังคับว่าการน าสืบการใช้เงินต้องมีหลักฐานเป็นหนังสืออย่างใดอย่างหนึ่งลงลายมือชื่อผู้ให้ยืม
ิ
ั
มาแสดงหรือเอกสารอนเป็นหลักฐานแห่งการกู้ยืมนั้นได้เวนคืนแล้ว หรือได้แทงเพกถอนลงในเอกสาร
่
๒๔
นั้นแล้ว ตามที่ประมวลกฎหมายแพงและพาณิชย์ มาตรา ๖๕๓ วรรคสอง บัญญัติไว้ ซึ่งเมื่อน าหลัก
ิ
ความไม่เคร่งครัดมาปรับใช้กับความหมายของค าว่า “ผู้ประกอบธุรกิจ” ตามพระราชบัญญัติวิธีพจารณา
คดีผู้บริโภคฯ มาตรา ๓ ในคดีเกี่ยวกับสินค้าที่ช ารุดบกพร่อง จึงควรจะต้องตีความขยายไปในความหมาย
ของคู่สัญญาที่เป็นผู้ประกอบธุรกิจตามความเป็นจริงที่เกี่ยวข้องกับสินค้าชิ้นนั้นจนถูกน าเข้าสู่ท้องตลาด
และถึงมือผู้บริโภคเช่นเดียวกับค านิยามของความหมายของค าว่า “ผู้บริโภค” ที่มองตามความเป็นจริง
โดยไม่น าหลักความรับผิดเฉพาะคู่กรณีในสัญญาทางแพง (Privity of Contract) มาใช้ตามแนว
่
ิ
ค าพพากษาฎีกาที่ ๙๐๓๔/๒๕๔๓ หรือในความหมายเช่นเดียวกับค าว่า “ผู้ประกอบการ” ตามพระราชบัญญัติ
ความรับผิดต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นจากสินค้าที่ไม่ปลอดภัยฯ ซึ่งมีความหมายอย่างกว้าง นอกจากนี้
๒๕
แม้ตามพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดีผู้บริโภคฯ มาตรา ๔๑ วรรคสอง จะให้อ านาจศาลในคดีที่ผู้บริโภค
้
หรือผู้มีอานาจฟองคดีแทนผู้บริโภคเป็นโจทก์ฟองขอให้ผู้ประกอบธุรกิจรับผิดในความช ารุดบกพร่อง
้
ื่
ของสินค้าที่จะเรียกผู้ผลิตหรือผู้น าเข้าสินค้าที่ไม่ได้ถูกฟองด้วยเข้ามาในคดีเพอร่วมรับผิดกับผู้ประกอบ
้
ิ
ธุรกิจที่ถูกฟองตามประมวลกฎหมายวิธีพจารณาความแพง มาตรา ๕๗ (๓) ก็ตาม แต่ก็จ ากัดเฉพาะบุคคล
้
่
ที่เป็นผู้ประกอบธุรกิจเพยงสองประเภทซึ่งไม่คลอบคลุมถึงผู้ประกอบธุรกิจอน ๆ ที่มีส่วนในการ
ี
ื่
ื่
น าสินค้าเข้าสู้ท้องตลาดตามความเป็นจริง ทั้งนี้ก็เพอให้ผู้บริโภคสามารถกาหนดตัวบุคคลที่ต้องรับผิดชอบ
ในความเสียหายที่เกิดขึ้นจากสินค้าช ารุดบกพร่องได้โดยง่ายโดยอาศัยจากความสัมพนธ์ของผู้ประกอบธุรกิจ
ั
ที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับสินค้าที่ช ารุดบกพร่องก่อนถูกน าเข้าสู่ท้องตลาดหรือจากข้อความหรือสิ่งบ่งชี้ต่าง ๆ
ที่ระบุไว้ในตัวสินค้า อนเป็นการเออประโยชน์รวมถึงคุ้มครองแก่ผู้บริโภคที่ไม่จ าเป็นต้องแสวงหาพยานหลักฐาน
ั
ื้
มาใช้ในการฟองร้องในกรณีที่ไม่มีข้อเท็จจริงหรือพยานหลักฐานไปถึงผู้ประกอบธุรกิจอนที่ไม่ใช่คู่สัญญา
้
ื่
โดยตรงตามที่ระบุไว้ในพระราชบัญญัติวิธีพจารณาคดีผู้บริโภคฯ มาตรา ๑๑ ซึ่งก่อให้เกิดภาระแก่ผู้บริโภค
ิ
หรือหลีกเลี่ยงการใช้ดุลพนิจของศาลที่จะวินิจฉัยว่าจะให้ผู้ประกอบธุรกิจอนที่ไม่ใช่คู่สัญญาโดยตรง
ื่
ิ
ต้องรับผิดเพราะเหตุความไม่สุจริตและไม่ค านึงถึงมาตรฐานทางการค้าที่เหมาะสมภายใต้ระบบธุรกิจ
ี่
ที่เป็นธรรมด้วย อันก่อให้เกิดความไม่แน่นอนและอาจก่อให้เกิดผลกระทบต่อผู้บริโภคทได้รับความเสียหาย
โดยไม่ได้รับการเยียวยาแก้ไขอย่างที่ควรจะเป็น
๒๔ ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๖๕๓ วรรคสอง
๒๕ พระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดีผู้บริโภค พ.ศ. ๒๕๕๑ มาตรา ๔๑ วรรคคสอง
