Page 790 - บทความทางวิชาการหลักสูตร ผู้พิพากษาหัวหน้าศาล รุ่นที่ 21
P. 790

๗๗๘

                 กฎหมายอาญาฉบับปัจจุบันซึ่งกฎหมายอาญาความผิดฐานหมิ่นประมาทยังคงอาศัยเค้าโครงร่างจาก

                                                                                      ื่
                                                                ิ
                 กฎหมายลักษณะอาญาเดิมเป็นหลัก อย่างไรก็ตาม เมื่อพจารณาพระราชบัญญัติอน ๆ ที่ฝ่ายนิติบัญญัติ
                 ตรากฎหมายเพ่อใช้บริหารราชการแผ่นดิน อันพระราชบัญญัตินั้น ๆ มีบทบัญญัติมาตราใดมาตรา
                               ื
                                                                                          ิ
                 หนึ่งที่เข้าลักษณะของกฎหมายอาญาและมีบทก าหนดโทษทางอาญานั้น ได้มีการเพ่มเติมบทบัญญัติ
                                                         ิ
                 เกี่ยวกับโทษอปกรณ์ตามเหตุผลความจ าเป็นพเศษว่าเป็นกฎหมายเฉพาะตราไว้อย่างแพร่หลายขึ้น
                                                                                                      ๑๐
                             ุ
                 โทษอุปกรณ์ดังที่ได้กล่าวมาอาจส่งผลกระทบต่อการจ ากัดสิทธิและเสรีภาพของบุคคลตาม
                 รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยบางประการ หรืออาจมีฐานมาจากสภาพแห่งข้อหาและค าบังคับ

                         ่

                                                                       ิ
                                            ่
                 ในทางแพงหรือมาตรการทางแพงก็ได้ เช่น ให้อานาจศาลที่จะเพกถอนสิทธิเลือกตั้งตามพระราชบัญญัติ
                 ประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร พ.ศ. ๒๕๖๑ การให้ท าลายข้อมูลหรือให้
                                                                                                   ั
                                                                                             ิ
                 โฆษณาหรือเผยแพร่ค าพพากษาในความผิดฐานน าเข้าสู่ระบบคอมพวเตอร์ซึ่งข้อมูลคอมพวเตอร์อนเป็น
                                      ิ
                                                                          ิ
                 เท็จตามพระราชบัญญัติว่าด้วยการกระท าความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๖๐ ให้ท าลาย
                 ต้นยางพาราที่ปลูกในเขตห้ามปลูกโดยฝ่าฝืนตามพระราชบัญญัติควบคุมยาง พ.ศ. ๒๕๔๒ ให้
                 ผู้กระท าความผิดต้องชดใช้เงินค่าใช้จ่ายที่ทางราชการต้องเสียไปในการขจัดสิ่งที่ก่อให้เกิดการตื้น
                 เขิน ตกตะกอน หรือสกปรกลงในแม่น้ าล าคลอง บึง อ่างเก็บน้ า หรือทะเลสาบตามพระราชบัญญัติ

                 การเดินเรือในน่านน้ าไทย พ.ศ. ๒๔๕๖ หรือมาตรการที่จ าเป็นในการคุ้มครอง ป้องกัน และ
                 บ ารุงรักษาไว้ซึ่งทรัพยากรธรรมชาติตามกฎหมายเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม เช่น พระราชบัญญัติป่าไม้

                 พ.ศ. ๒๔๘๔ มีบทบัญญัติว่าด้วยโทษอุปกรณ์ในท านองเดียวกัน ตามมาตรา ๗๒ ตรี วรรคสาม

                 บัญญัติว่า “ในกรณีที่มีค าพิพากษาชี้ขาดว่าบุคคลใดกระท าความผิดตามมาตรานี้ ถ้าปรากฏว่าบุคคล
                 นั้นได้ยึดถือครอบครองป่าที่ตนได้กระท าความผิด ศาลมีอ านาจที่สั่งให้ผู้กระท าผิด คนงาน ผู้รับจ้าง ผู้แทน

                 และบริวารของผู้กระท าผิด ออกไปจากป่านั้นได้ด้วย”


                            และรวมถึงมีบทบัญญัติตามมาตรา ๗๔ จัตวา วรรคหนึ่ง  ที่ให้ศาลมีอานาจพิพากษา
                                                                              ๑๑
                 ให้จ่ายเงินสินบนน าจับแก่ผู้น าจับได้ด้วย  พระราชบัญญัติน้ าบาดาล พ.ศ. ๒๕๒๐ มาตรา ๓๖ ทวิ
                                                    ๑๒
                 วรรคสอง บัญญัติให้ในกรณีความผิดฐานสูบน้ าบาดาลในเขตห้ามสูบน้ าบาดาล เมื่อพนักงานอัยการ
                 ร้องขอต่อศาล ให้ศาลมีอานาจสั่งให้ผู้กระท าความผิดรื้อถอนสิ่งปลูกสร้าง อดหรือกลบหลุม บ่อ ที่เกิดหรือ

                                                                               ุ
                  ั
                 อนเป็นเหตุให้เกิดการฝ่าฝืนบทบัญญัติดังกล่าวได้ หรือประมวลกฎหมายที่ดิน มาตรา ๑๐๘ ทวิ วรรคสี่

                 บัญญัติให้ในกรณีที่มีค าพิพากษาว่าผู้ใดกระท าความผิดตามมาตรานี้ ศาลมีอานาจสั่งในค าพิพากษา


                            ๑๐  ดู ค าแนะน าของคณะกรรมการพัฒนากฎหมาย เรื่อง การก าหนดโทษอาญาในกฎหมาย ข้อ ๓ (๒๕๖๒,
                 ๒๗ พฤศจิกายน ๒๕๖๒). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม ๑๓๖.
                            ๑๑  พระราชบัญญัติป่าไม้ พ.ศ. ๒๔๘๔ มาตรา ๗๔ จัตวา วรรคหนึ่ง บัญญัติว่า “ในกรณีที่มีผู้น าจับผู้กระท า
                                                                                            ิ
                 ความผิดตามพระราชบัญญัตินี้ ให้พนักงานอัยการร้องขอต่อศาล และให้ศาลมีอ านาจพิพากษาให้จ่ายเงนสินบนน าจับแก่
                                ิ
                                                      ิ

                                                                                    ิ
                 ผู้น าจับเป็นจ านวนเงนไม่เกินกึ่งหนึ่งของจ านวนเงนค่าปรับตามค าพิพากษาโดยจ่ายจากเงนค่าปรับที่ชาระต่อศาล ถ้า

                 ผู้กระท าความผิดไม่ช าระเงินค่าปรับ หรือช าระไม่ถึงจ านวนที่จะต้องจ่ายค่าสินบนนาจับได้ครบถ้วน ก็ให้จ่ายเงินสินบนน า
                 จับที่ยังจะต้องจ่ายจากเงินค่าขายของกลางที่ศาลสั่งริบ ถ้ายังขาดอยู่อีกก็ให้เป็นพับไป”.
                            ๑๒  ดู ศาสตราจารย์ จิตติ ติงศภัทิย์, กฎหมายอาญา ภาค ๑, หน้า ๑๐๒๖.
   785   786   787   788   789   790   791   792   793   794   795