Page 322 - วารสารกฎหมาย ศาลอุทธรณ์คดีชํานัญพิเศษ
P. 322

วารสารกฎหมาย ศาลอุทธรณ์คดีชำานัญพิเศษ




                                                       ี
                                        ั
            จําเลยผู้เป็นนายจ้างของโจทก์ท้งสอง และแก่ผู้ท่ว่าจ้างบริษัทจําเลยให้รักษาความปลอดภัยให้
            จึงเป็นการฝ่าฝืนระเบียบเกี่ยวกับการทํางานของจําเลยเป็นกรณีที่ร้ายแรง จําเลยมีสิทธิเลิกจ้าง
            โจทก์ทั้งสองโดยไม่ต้องจ่ายค่าชดเชย

                    ข้อบังคับเก่ยวกับการทางานไม่ได้ระบุชัดเจนว่าการกระทาใดเป็นความผิดกรณีท    ่ ี
                                                                         �
                                         �
                              ี
                                  ี
            ร้ายแรง จะเป็นกรณีท่ร้ายแรงหรือไม่ให้พิจารณาจากพฤติการณ์กับข้อเท็จจริงในแต่ละ
            กรณี และความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชนประกอบกัน
                                         ี
                    คาพิพากษาศาลฎีกาท่ 13894/2555 โจทก์อุทธรณ์อ้างว่าตามระเบียบข้อบังคับ
                     �
            ในการปฏิบัติงานของจําเลยท่ 1 มิได้ระบุชัดเจนว่าการกระทําอย่างไรเป็นความผิดกรณ      ี
                                        ี
              ี
            ท่ร้ายแรงน้น เห็นว่า ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 583 และพระราชบัญญัต          ิ
                      ั
            คุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 มาตรา 119 (4) หาได้บัญญัติว่าการกระทําหรือข้อบังคับเกี่ยวกับ
            การทํางานท่ลูกจ้างฝ่าฝืนต้องระบุว่าความผิดกรณีร้ายแรงเป็นอย่างไร คงบัญญัติเพียงว่า
                        ี
            หากมีการกระทําผิดอย่างร้ายแรงหรือฝ่าฝืนข้อบังคับเก่ยวกับการทํางานกรณีร้ายแรง นายจ้าง
                                                            ี
            ไม่จําต้องบอกกล่าวล่วงหน้าว่าจะเลิกจ้างหรือตักเตือนเป็นหนังสือ ดังนั้น แม้ระเบียบข้อบังคับ
                        ิ
                                                                                      ี
                                                                                ิ
                                                 ุ
                                                                                        ่
                                       ี
                                       ่
                                 ํ
                                                                                        ี
                       ั
            ในการปฏบตงานของจาเลยท 1 ไม่ระบว่าการกระทําของโจทก์เป็นความผดกรณทร้ายแรง
                     ิ
                    ี
            จําเลยท่ 1 ก็ยังมีสิทธิเลิกจ้างโจทก์โดยพิจารณาจากพฤติการณ์ในการฝ่าฝืนระเบียบได้เองว่า
                                    ึ
            กรณีใดเป็นกรณีร้ายแรง ข้นอยู่กบข้อเท็จจริงแต่ละกรณีว่าการฝ่าฝืนมีผลให้เกิดความเสียหาย
                                         ั
                                         ่
                                          ํ
                                                           ี
                                                                       ี
                                         ี
            แก่นายจ้าง ลูกจ้างอน สถานททางาน ความสงบเรยบร้อยและศลธรรมอนดีของประชาชน
                                                                               ั
                               ื
                               ่
            มากน้อยเพียงใด....
                                                                  ี
                            �
                                                                             �
                    การกระทาความผิดอาญาเป็นการฝ่าฝืนข้อบังคับเก่ยวกับการทางาน ระเบียบ หรือ
            ค�าสั่งของนายจ้าง กรณีที่ร้ายแรง (หากถูกด�าเนินคดีอาญาแล้ว)
                                        ี
                    คาพิพากษาศาลฎีกาท่ 13894/2555 ....โจทก์ยอมรับว่าได้พกพาอาวุธมีดเข้าไปก่อเหต ุ
                     �
            วิวาทในสถานที่ทํางานจนถูกดําเนินคดีอาญา ทั้งในเหตุพกพาอาวุธมีดไปในเมือง หมู่บ้านหรือ
                                                                                        ึ
            ทางสาธารณะ และในเหตุทําร้ายร่างกายผู้อ่นเป็นเหตุให้ได้รับอันตรายแก่กายหรือจิตใจ ซ่งมีโทษ
                                                  ื
            ทางอาญา การกระทําของโจทก์ย่อมเป็นการกระทําฝ่าฝืนต่อกฎหมาย และระเบียบข้อบังคับใน
            การปฏิบัติงาน ซึ่งถือได้ว่าเป็นกรณีที่ร้ายแรง
                    แต่หากยังไม่ได้มีการดําเนินคดีอาญา จะเป็นการฝ่าฝืนข้อบังคับเก่ยวกับการทํางาน
                                                                               ี
            ระเบียบ หรือคําสั่งของนายจ้าง กรณีที่ร้ายแรง หากกระทบกับกิจการ หรือชื่อเสียงของนายจ้าง
            เป็นต้นว่า
            320
   317   318   319   320   321   322   323   324   325   326   327