Page 116 - นิตยสารดุลพาห เล่มที่ ๒-๒๕๖๑-กฎหมาย
P. 116

ดุลพาห




                        อย่างไรก็ดี เมื่อศึกษาถึงบริบทของการเกิดขึ้นของหลักดังกล่าวนี้ จะทำาให้เข้าใจ
               ได้ว่า หลักนี้ไม่ได้มีความหมายที่ผิวเผินเช่นนั้น โดยมีข้อพิจารณาดังนี้


                        (๑) จากการศึกษาค้นคว้าตำารากฎหมายปกครองและคำาพิพากษาของศาลปกครอง

               ฝรั่งเศสพบว่า ตำารามาตรฐานส่วนใหญ่ไม่ได้กล่าวถึงหรืออธิบายถึงหลักนี้ไว้อย่างเป็น
               กิจจะลักษณะ ตำาราที่กล่าวถึงหลักนี้ได้กล่าวไว้ในเนื้อหาคำาอธิบายส่วนที่เกี่ยวกับความ

               รับผิดของฝ่ายปกครอง โดยมีการอ้างอิงว่าหลักดังกล่าวเกิดจากคำาพิพากษาของสภาแห่งรัฐ
                                                                                ๑
               ในฐานะศาลปกครองสูงสุด ลงวันที่ ๑๙ มีนาคม ค.ศ. ๑๙๗๑ คดี Mergui  ผู้เขียนได้ศึกษา
               คำาพิพากษาดังกล่าวแล้วพบว่า คดีนี้เป็นคดีอันมีมูลเหตุที่มาจากการกระทำาละเมิดหรือความ
               รับผิดอย่างอื่นของฝ่ายปกครอง (responsabilité de la puissance publique) โดยถึงแม้

               ในคดีนี้จะมีข้อเท็จจริงว่า ฝ่ายปกครองได้เสนอว่าจะยอมชดใช้ค่าเสียหายให้แก่ผู้เสียหาย
               และปรากฏด้วยว่าผู้เสียหายได้ตกลงยอมรับข้อเสนอนั้น อันมีลักษณะเป็นสัญญายอมความ

               (transaction) เกิดขึ้นก็ตาม แต่ก็เห็นได้ว่าข้อตกลงดังกล่าวเป็น “ข้อตกลงชดใช้ค่าเสียหาย

               (จากมูลละเมิด)” ไม่ใช่เป็นสัญญาที่เกิดจากมูลหนี้ตามนิติกรรม โดยคดีนี้มีเหตุมาจากผู้ฟ้องคดี
               ต้องการให้ฝ่ายปกครองชดใช้ค่าเสียหายจากการที่ฝ่ายปกครองเพิกเฉยไม่ยอมบังคับตาม

               คำาพิพากษาให้ขับไล่บุคคล (อันเห็นได้ว่าเป็นค่าเสียหายจากมูลละเมิด) ผู้เสียหายนำาคดีนี้
               มาสู่ศาลปกครองโดยอ้างว่าเมื่อฝ่ายปกครองมาเสนอว่าจะชดใช้ค่าเสียหายให้ และตนก็ได้

               ตกลงยอมรับแล้ว แต่ฝ่ายปกครองกลับปฏิเสธไม่จ่าย จึงมาขอให้ศาลตัดสินพิพากษาตามยอม
               ศาลในคดีนี้พิจารณาเห็นว่ารัฐไม่ต้องรับผิดชดใช้เป็นจำานวนมากถึงขนาดนั้น โดยศาลเห็นว่า

               ค่าเสียหายที่ฝ่ายปกครองสมควรจ่าย จะต้องหักค่าเช่าที่ผู้ฟ้องคดีได้รับจากผู้เช่าออกเสียก่อน
               ด้วย ฉะนั้น รัฐจึงจะไปเสนอหรือยินยอมตกลงชดใช้ค่าเสียหายจำานวนเท่าใดเอาเองไม่ได้

               ด้วยเหตุนี้ ศาลจึงวางหลักดังกล่าวขึ้นในคดีนี้ และเพื่อให้ศาลหยิบยกประเด็นดังกล่าว
               ขึ้นได้เองเพื่อจัดการกับปัญหาในลักษณะดังกล่าว ศาลจึงกำาหนดไว้ด้วยว่าหลักนี้มีสถานะเป็น

               เรื่องเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยฯ  ในบางตำาราที่กล่าวถึงหลักดังกล่าวเอาไว้ในเรื่องสัญญา
                                             ๒
               ก็เป็นการกล่าวถึงในส่วนที่เกี่ยวกับ “สัญญายอมความ (Transaction)” โดยอธิบายว่าหลักนี้



               ๑. Jean Rivero, Droit administratif , 18e e่dition 2000, DALLOZ, หน้า ๒๗๓.
               ๒. Conseil d’Etat statuant au contentieux, N ํ 77536, Publie au recueil Lebon, https://www.
                 legifrance.gouv.fr/affichJuriAdmin.do?idTexte=CETATEXT000007642113.





               พฤษภาคม - สิงหาคม ๒๕๖๑                                                     105
   111   112   113   114   115   116   117   118   119   120   121