Page 119 - นิตยสารดุลพาห เล่มที่ ๒-๒๕๖๑-กฎหมาย
P. 119

ดุลพาห




                     (๑) กรณีที่ศาลพิจารณาคดีเกี่ยวกับข้อพิพาททางสัญญาในประเด็นจำานวนเงินที่รัฐ
            (หรือคู่สัญญา) ต้องรับผิดหรือไม่ เพียงใด นั้น พึงเข้าใจให้ชัดเจนตั้งแต่ในเบื้องต้นว่า ระดับ

            การควบคุมตรวจสอบของศาลที่จะสามารถกระทำาได้ในแต่ละกรณีมีความแตกต่างกัน โดย

            ระดับแรก ขอบเขตการใช้ดุลพินิจของศาลมีความแตกต่างกันระหว่างกรณีสัญญาที่ไม่ต้อง
            ผ่านการชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการ กับกรณีสัญญาที่ต้องผ่านการชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการ

            กล่าวคือ ในกรณีสัญญาที่ไม่ต้องผ่านการชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการนั้น ศาลมีอำานาจใช้
            ดุลพินิจเพื่อตัดสินชี้ขาดข้อพิพาทระหว่างคู่สัญญาได้โดยพิจารณาจากข้อสัญญาและกฎหมาย

            แต่ในกรณีสัญญาที่ต้องผ่านการชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการนั้น ศาลถูกจำากัดขอบเขต
            การควบคุมตรวจสอบคำาชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการโดยต้องให้เป็นไปตามพระราชบัญญัติ

            อนุญาโตตุลาการ พ.ศ. ๒๕๔๕ ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเป็นกรณีสัญญาที่ต้องผ่านการชี้ขาดของ

            อนุญาโตตุลาการ ระดับการควบคุมตรวจสอบของศาลยังมีความแตกต่างกันอีกระหว่าง
            ขอบเขตการควบคุมตรวจสอบของศาลชั้นต้นกับขอบเขตการควบคุมตรวจสอบของศาลสูง
            กล่าวคือ ศาลชั้นต้นมีอำานาจควบคุมตรวจสอบคำาชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการได้ตามเหตุดังที่

            กำาหนดในกรณีการขอให้เพิกถอนคำาชี้ขาด (มาตรา ๔๐) และการปฏิเสธไม่บังคับตามคำาชี้ขาด

            (มาตรา ๔๓ และมาตรา ๔๔) แต่เมื่อมีการพิจารณาโดยศาลชั้นต้นแล้วการควบคุมตรวจสอบ
            ในศาลสูงจะมีขอบเขตที่จำากัดมากขึ้นไปอีก โดยคู่กรณีอาจอุทธรณ์เพื่อให้ศาลสูงทบทวนได้อีก

            ก็แต่เฉพาะเหตุตามที่กำาหนดไว้เท่านั้น (มาตรา ๔๕)

                     (๒) กรณีที่จะถือว่าเป็นเรื่อง “ความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน” นั้น

            ในกฎหมายทุกประเภทล้วนยอมรับว่าไม่ได้มีความหมายที่กว้างจนไร้ขอบเขต เพราะมิฉะนั้น
            จะเป็นการเปิดช่องให้ศาลหยิบยกเรื่องใดๆ ขึ้นวินิจฉัยได้เองเสมอ ในกฎหมายปกครองก็มี

            ขอบเขตที่จำากัดเช่นกัน เช่น การแก้ไขสัญญาที่อยู่ในบังคับของกฎหมายว่าด้วยการให้เอกชน
            ร่วมการงาน โดยไม่ผ่านความเห็นชอบของคณะรัฐมนตรี การกำาหนดหลักเกณฑ์ค่าใช้หรือ

            ค่าเชื่อมต่อโครงข่ายโทรคมนาคมโดยไม่คำานึงถึงหลักการตามที่กฎหมายกำาหนด หรือการ

                                                                 ๔
            ดำาเนินการที่ปรากฏข้อเท็จจริงให้เห็นได้ว่ามีการทุจริต ฯลฯ  การพิจารณาว่าศาลสูงจะรับ

            ๔. บุญอนันต์ วรรณพานิชย์ “แนวความคิดว่าด้วยความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชนในคดี
              ปกครองเกี่ยวกับการอนุญาโตตุลาการ”  เอกสารวิชาการนําเสนอในโครงการเสริมสร้างความเชี่ยวชาญ
              คดีปกครองเกี่ยวกับการระงับข้อพิพาทโดยวิธีอนุญาโตตุลาการ, จัดโดยสํานักงานศาลปกครอง
              วันที่ ๒๙ กันยายน ๒๕๖๐ ณ โรงแรมเซ็นทราศูนย์ราชการและคอนเวนชั่นเซ็นเตอร์ แจ้งวัฒนะ
              กรุงเทพมหานคร.


            108                                                              เล่มที่ ๒ ปีที่ ๖๕
   114   115   116   117   118   119   120   121   122   123   124