Page 76 - รายงานประจำปี 2563
P. 76

ี
                                                                         �
                                   ื
           เจ้าพนักงานบังคับคดี แต่เม่อเหตุแห่งการฟ้องคดีน  ของอานาจกระทาการของฝ่ายปกครอง  และใน
                                                      ้
                                                               �
                               �
                    ี
                ื
           เป็นเร่องเก่ยวกับการใช้อานาจของผู้ว่าราชการจังหวัด  ขณะเดียวกันก็เป็น “ข้อจ�ากัด” (limitation) อ�านาจ
           ตามพระราชบัญญัติควบคุมอาคาร พ.ศ. ๒๕๒๒   กระทาการของฝ่ายปกครอง (อ่านเพ่มเติมในหนังสือ
                                                                                       ิ
                                                              �
           และคดีละเมิดอันเกิดจากการออกคาส่งทาง           เรื่อง ข้อความคิดและหลักการพื้นฐานบางประการ
                                              �
                                                 ั
           ปกครองดังกล่าว ซึ่งมิใช่เรื่องในการบังคับคดีตาม  ของกฎหมายปกครอง โดยศาสตราจารย์พิเศษ
                                                    ิ
           ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง จึงมใช่  ดร.วรพจน์ วิศรุตพิชญ์, ๒๕๖๔) โดยในรัฐเสร         ี
                       ี
           คดีพิพาทเก่ยวกับกระบวนการบังคับคดีของ  ประชาธิปไตยไม่อาจยอมให้หน่วยงานทางปกครอง
                                                                               �
                                                                                           �
           ศาลยุติธรรม  และความรับผิดทางละเมิดของ  หรือเจ้าหน้าท่ของรัฐ ใช้อานาจหรือกระทาการใด ๆ
                                                                     ี
                                                           ี
           เจ้าพนักงานบังคับคดีในการปฏิบัติหน้าที่เกี่ยวกับ  ท่มีผลเป็นการกระทบกระเทือนต่อสิทธิหรือเสรีภาพ
           การบังคับคดีท่ประมวลกฎหมายวธพจารณา  ของบุคคล โดยไม่มีกฎหมาย ให้อ�านาจ หรือเกิน
                                               ิ
                         ี
                                             ี
                                            ิ
           ความแพ่ง มาตรา ๒๘๕ วรรคสอง บัญญัติให้อยู่      กว่าที่กฎหมายให้อ�านาจ (Illegality) หรือใช้อ�านาจ
           ในอ�านาจศาลยุติธรรม                            โดยบิดเบือน (Abuse of Discretion) หรือใช้
                                      ี
                 ดังน้น ข้อพิพาทในคดีน้ จึงเป็นคดีพิพาท  ดุลพินิจไม่ชอบตามกรอบของกฎหมาย ตามหลัก
                     ั
                   �
                                                                                            ึ
             ี
           ท่อยู่ในอานาจพิจารณาพิพากษาของศาลปกครอง  Rationality and Proportionality ซ่งหลักการ
                       �
                                     �
                                               ี
                                                                                        ั
                                ี
           (เทียบเคียงคาวินิจฉัยช้ขาดอานาจหน้าท่ระหว่าง   ดังกล่าวเป็นเจตนารมณ์ในการจัดต้งศาลปกครอง
                                                                               �
                                                            ื
           ศาลที่ ๑๓๕/๒๕๖๓)                               เพ่อตรวจสอบการใช้อานาจของฝ่ายปกครอง
                                                                                            ี
                                                                                ั
                 เราจะเห็นได้ว่า หลักการพิจารณาข้อพิพาท   (Judicial Review) ดังน้น ข้อพิพาทท่ยกมาเป็น
             ี
           เก่ยวกับการบังคับคดีตามประมวลกฎหมาย   อุทาหรณ์ในวันนี้ ซึ่งเป็นเรื่องที่ผู้ฟ้องคดีฟ้องขอให้
           วิธีพิจารณาความแพ่ง  กับหลักการพิจารณา  ตรวจสอบการใช้อานาจของเจ้าหน้าท่ของรัฐ

                                                                           �
                                                                                              ี
                                           ิ
                                                            ่
                                                            ั
                                                           ี
                                                           ่
           ข้อพพาทเก่ยวกบการฟ้องขอให้เพกถอนคาส่ง   ทสงการตามพระราชบญญตควบคมอาคาร
                                                  �
                                                     ั
                                                                                      ิ
                                                                                    ั
                                                                                ั
                          ั
                      ี
                                                                                            ุ
               ิ
                                                                                                ี
           ทางปกครองและขอให้ชดใช้ค่าเสียหายอันเกิดจาก     พ.ศ. ๒๕๒๒ จึงเป็นคดีพิพาททางปกครอง ท่อยู่ใน
           คาส่งทางปกครองน้น มีเจตนารมณ์แตกต่างกัน  อ�านาจพิจารณาพิพากษาของศาลปกครอง
                             ั
             �
               ั
                                �
           การฟ้องขอให้เพิกถอนคาส่งทางปกครอง
                                  ั
           เป็นการขอให้ศาลตรวจสอบการใช้อ�านาจ
           ของฝ่ายปกครอง  ตามหลักความชอบ
           ด้วยกฎหมายของการกระทาทางปกครอง
                                  �
                                       ี
                                    ั
                                 �
           โดยขอให้ตรวจสอบว่าคาส่งท่ออกโดย
                   ี
                                          �
           เจ้าหน้าท่ของรัฐ น้น มีกฎหมายให้อานาจ
                           ั
                                ั
                              �
           หรือไม่  และออกคาส่งภายในกรอบ
           หรือขอบเขตท่กฎหมายกาหนดให้
                          ี
                                     �
                                            ี
           อานาจไว้หรือไม่ ซ่งเป็นไปตามหลักท่ว่า
            �
                            ึ
                                  ี
                        ั
           กฎหมายเป็นท้ง “แหล่งท่มา” (source)
           ๗๔    รายงานประจำาปี ๒๕๖๓
   71   72   73   74   75   76   77   78   79   80   81