Page 86 - รายงานประจำปี 2563

ั
ื
�
และพาณิชย์ โดยศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์มีคาส่งไล่ ๒๕๔๐ มีการย่นฟ้องคดีเรียกคืนเงินต่อ
�
ี
จาเลยออกจากราชการแล้วโจทก์ย่อมไม่มหน้าท ี ่ ศาลปกครองและศาลยุติธรรม โดยการยื่นฟ้องคดี
ต้องจ่ายเงินบานาญและเงินช่วยค่าครองชีพให้แก่ เพ่อเรียกคืนเงินต่อศาลปกครองน้นเป็นคดีพิพาท
ั
�
ื
ี
�
�
ื
ี
จาเลยและจาเลยก็ไม่มีสิทธิรับเงินดังกล่าวอีกต่อไป เก่ยวกับความรับผิดอย่างอ่นของเจ้าหน้าท่ของ
ี
�
ี
ี
�
การท่จาเลยรับเงินบานาญและเงินช่วยค่าครองชีพ รัฐอันเกิดจากการละเลยต่อหน้าท่ตามท่กฎหมาย
ึ
ั
ไปจากโจทก์ จึงเป็นการได้มาโดยปราศจากมูล กาหนดให้ต้องปฏิบัติ ซ่งศาลปกครองช้นต้น
�
อันจะอ้างกฎหมายได้ ตามคาพิพากษาศาลฎีกา เห็นว่า ผู้ถูกฟ้องคดีรับเงินเดือนดังกล่าวในขณะท ี ่
�
ท่ ๑๔๑๓/๒๕๔๐ ต่อมาได้มีการฟ้องคดีเรียก ขาดราชการโดยไม่ส่งใบลา ถือเป็นการไม่ปฏิบัต ิ
ี
ื
คืนเงินโดยเป็นการฟ้องเพ่อติดตามเอาทรัพย์คืน ราชการไม่มีสิทธิรับเงินเดือน จึงเป็นกรณีท่บุคคลใด
ี
ึ
ี
�
และศาลฎีกาเห็นว่า การท่จาเลยไม่แจ้งให้โจทก์ ได้มาซ่งทรัพย์ส่งใดเพราะการบุคคลอีกคนหน่ง
ิ
ึ
�
ทราบถึงการกลับเข้ารับราชการใหม่ทาให้โจทก์จ่าย กระทาเพ่อชาระหน้ก็ดี หรือได้มาโดยประการอ่น
ี
ื
�
ื
�
�
ิ
เงินบานาญรวมเงินเพ่มและเงินช่วยค่าครองชีพ ก็ดี โดยปราศจากมูลอันจะอ้างกฎหมายได้
ี
ึ
�
ข้าราชการบานาญแก่จาเลยไปเกินกว่าสิทธิท่จาเลย และเป็นทางให้บุคคลอีกคนหน่งน้นเสียเปรียบ
�
�
ั
จะได้รับ โจทก์ในฐานะเจ้าของเงินย่อมมีสิทธ ิ บุคคลน้นจาต้องคืนทรัพย์ให้แก่เขา ตามมาตรา
ั
�
�
ติดตามและเอาคืนซ่งทรัพย์สินของตนจากจาเลยได ๔๐๖ แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณชย์
้
ิ
ึ
ี
�
ี
�
ตามคาพิพากษาศาลฎีกาท่ ๖๖๖๐/๒๕๔๑ และ อันเป็นคดีพิพาทท่อยู่ในอานาจพิจารณาพิพากษา
�
�
กรณีโจทก์ฟ้องขอให้จาเลยคืนหรือใช้เงินค่าเช่าบ้าน ของศาลยุติธรรม จึงมีคาส่งไม่รับฟ้อง หน่วยงาน
ั
�
ั
ี
�
ื
ี
ท่จาเลยเบิกไปโดยไม่มีสิทธิเบิกได้ เป็นเร่องท่โจทก์ ทางปกครองผู้ฟ้องคดีได้ย่นอุทธรณ์คาส่งและ
ื
้
ู
ิ
ี
�
ึ
ซ่งเป็นเจ้าของทรัพย์สินฟ้องเรียกทรัพย์สินท่จาเลย ศาลปกครองสงสุดเห็นว่า กรณีข้าราชการละทง
ี
่
�
ได้เบิกไปโดยมิชอบ ตามคาพิพากษาศาลฎีกาท หน้าท่ราชการติดต่อในคราวเดียวกันเป็นเวลา
ี
๒๐๔๐/๒๕๕๑ จากค�าพิพากษาดังกล่าวเห็นได้ว่า เกินกว่า ๑๕ วัน โดยไม่มีเหตุอันสมควรและ
หน่วยงานทางปกครองได้ฟ้องเพ่อเรียกคืนเงินจาก ถูกไล่ออกจากราชการ คดีนี้เป็นคดีพิพาทเกี่ยวกับ
ื
ี
ึ
ื
ข้าราชการตามลักษณะลาภมิควรได้ซ่งมีอายุความ ความรับผิดอย่างอ่นของเจ้าหน้าท่ของรัฐอันเกิด
�
ในการฟ้องคดี ๑ ปี ตามประมวลกฎหมายแพ่ง จากการละเลยต่อหน้าท่ตามท่กฎหมายกาหนดให้
ี
ี
และพาณิชย์มาตรา ๔๑๙ หน่วยงานทางปกครอง ต้องปฏิบัติอยู่ในอานาจพิจารณาพิพากษาของ
�
ึ
ไม่สามารถฟ้องเรียกคืนเงินดังกล่าวได้ทันภายใน ศาลปกครองตามมาตรา ๙ วรรคหน่ง (๓)
กาหนดอายุความ หรือคดีขาดอายุความ ในภายหลัง แห่งพระราชบัญญัติจัดต้งศาลปกครองและ
�
ั
หน่วยงานทางปกครองจึงฟ้องเป็นคดีติดตาม วิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. ๒๕๔๒ แต่อย่างไรก็ด ี
เอาทรัพย์คืนตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ การฟ้องคดีต้องฟ้องภายในหน่งปี นับแต่วันรู้หรือ
ึ
ื
ึ
มาตรา ๑๓๓๖ ซึ่งไม่มีก�าหนดอายุความ ควรรู้ถึงเหตุแห่งการฟ้องคดีซ่งเป็นเง่อนไขแห่ง
ั
ต่อมามีการจัดต้งศาลปกครองตาม การฟ้องคดีภายในก�าหนดหนึ่งปี ตามมาตรา ๕๑
ั
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช แห่งพระราชบัญญัติจัดต้งศาลปกครองและ
๘๔ รายงานประจำาปี ๒๕๖๓