Page 89 - รายงานประจำปี 2563
P. 89

ึ
                    บ�านาญ (ช.ค.บ.) ที่ได้รับเกินสิทธิไปพร้อมดอกเบี้ย  วรรคหน่ง  (๓)  แห่งพระราชบัญญัติเดียวกัน
                                        ี
                                                                                                           ี
                         ื
                                                                                  ี
                                                                     ื
                    สืบเน่องมาจากการท่กรมบัญชีกลางตรวจสอบ          เม่อข้อพิพาทคดีน้ไม่ใช่ข้อพิพาททางปกครองท่จะ
                                                                         �
                    ข้อมูลในระบบจ่ายตรงบ�าเหน็จบ�านาญแล้ว พบว่า  อย่ในอานาจพิจารณาพิพากษาของศาลปกครอง
                                                                     ู
                    จาเลยกลับเข้ารับราชการเป็นพนักงานเทศบาล  เสียแล้ว กรณีจึงเป็นเรื่องที่โจทก์ซึ่งเป็นหน่วยงาน
                     �
                                                                                                         �
                    เป็นเหตุให้ต้องงดเบ้ยหวัด และกรมบัญชีกลางได้   ทางปกครองต้องใช้สิทธิฟ้องเรียกเงินคืนจากจาเลย
                                      ี
                                 ี
                    งดจ่ายเงินเบ้ยหวัดและ  ช.ค.บ.  ให้แก่จาเลย   ซ่งได้รับเงินไปโดยไม่มีสิทธิหรือเกินสิทธ     ิ
                                                          �
                                                                    ึ
                                                          ี
                    โดยข้อบังคับกระทรวงกลาโหมว่าด้วยเงินเบ้ยหวัด  อันเป็นการรับเงินไปโดยปราศจากมูลอันจะอ้าง
                    พ.ศ. ๒๔๙๕ ข้อ ๘ (๓) ให้งดเบ้ยหวัดในกรณีท   ี ่  กฎหมายได้ อันมีลักษณะเป็นลาภมิควรได้ตาม
                                                  ี
                            ั
                    ทหารผู้น้นเข้ารับราชการในตาแหน่งซ่งมีสิทธิจะได ้  มาตรา  ๔๐๖  แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและ
                                                    ึ
                                             �
                        �
                                �
                                                         �
                    รับบาเหน็จบานาญตามกฎหมายว่าด้วยบาเหน็จ         พาณิชย์ต่อศาลยุติธรรม และได้มีคาวินิจฉัยช้ขาด
                                                                                                 �
                                                                                                          ี
                    บ�านาญ ไม่ปรากฏว่าโจทก์ออกค�าสั่งทางปกครอง     อานาจหน้าท่ระหว่างศาลท่ ๕๔/๒๕๕๘ เป็นคด     ี
                                                                                          ี
                                                                    �
                                                                              ี
                                                                    ี
                            �
                    เรียกให้จาเลยคืนเงินดังกล่าว โจทก์มีเพียงหนังสือ  ท่หน่วยงานทางปกครอง  ฟ้องเรียกเงินช่วย
                                    �
                    เรียกให้จาเลยไปทาหนังสือรับสภาพหน้กรณีได้รับ   ค่าครองชีพผู้รับเบ้ยหวัดบานาญ (ช.ค.บ.) คืนเพราะ
                                                                                         �
                                                      ี
                                                                                  ี
                            �
                    เงินเกินสิทธิ และส่งเงินคืนคลัง การออกหนังสือ  เหตุเป็นผู้ขาดคุณสมบัติ  เป็นเร่องท่โจทก์ซ่ง
                                                                                                            ึ
                                                                                                 ื
                                                                                                     ี
                                         �
                    ของโจทก์มิใช่การใช้อานาจตามกฎหมายของ  เป็นหน่วยงานทางปกครองต้องใช้สิทธิฟ้องเรียก
                                                                                                      ี
                                                                    ิ
                    เจ้าหน้าท่ท่มีผลเป็นการสร้างนิติสัมพันธ์ข้นระหว่าง  เงนคนจากจาเลยซงได้รบเงนไปโดยไม่มสทธหรอ
                                                       ึ
                                                                              �
                            ี
                                                                                           ิ
                                                                                   ่
                                                                       ื
                                                                                                       ิ
                                                                                                            ื
                                                                                   ึ
                                                                                                          ิ
                                                                                        ั
                              ี
                    บุคคลในอันท่จะก่อ  เปล่ยนแปลง  โอน  สงวน   เกินสิทธิ อันเป็นการรับเงินไปโดยปราศจากมูล
                                 ี
                                           ี
                    ระงับ หรือมีผลกระทบ ต่อสถานภาพของสิทธิหรือ     อันจะอ้างกฎหมายได้อันมีลักษณะเป็นลาภมิควรได้
                          ี
                                                �
                    หน้าท่ของบุคคล อันจะถือเป็นคาส่งทางปกครอง  ตามมาตรา  ๔๐๖  แห่งประมวลกฎหมายแพ่ง
                                                   ั
                                                                                                   ั
                    ฐานอันเป็นที่มาของข้อพิพาทดังกล่าว จึงไม่ใช่เกิด  และพาณิชย์ต่อศาลยุติธรรม  อีกท้งต่อมาได้ม  ี
                                                                    �
                                                                                    �
                                                                              ี
                    จากการใช้อานาจตามกฎหมายหรอจากการละเลย          คาวินิจฉัยช้ขาดอานาจหน้าท่ระหว่างศาลท      ่ ี
                                                                                                ี
                                                 ื
                               �
                    ต่อหน้าท่ตามท่มีกฎหมายกาหนดให้ต้องปฏิบัต   ๘๑-๘๓/๒๕๕๘  คดีท่หน่วยงานทางปกครอง
                             ี
                                  ี
                                                               ิ
                                                                                        ี
                                             �
                              �
                                                                              ึ
                    อันจะอยู่ในอานาจพิจารณาพิพากษาของศาลปกครอง  ฟ้องจาเลยซ่งเป็นอดีตข้าราชการในสังกัดขอให้
                                                                        �
                    ตามมาตรา  ๙  วรรคหน่ง  (๑)  และ  (๒)  แห่ง  คืนเงินเบ้ยหวัด เงินช่วยค่าครองชีพผู้รับเบ้ยหวัด
                                                                                                        ี
                                           ึ
                                                                           ี
                    พระราชบัญญัติจัดต้งศาลปกครองและวิธีพิจารณา     บ�านาญ (ช.ค.บ.) และเงินบ�าเหน็จด�ารงชีพที่ได้รับ
                                     ั
                                                                                                     ื
                                                                                                         ี
                                                                                       ี
                                                  �
                                                           ี
                    คดีปกครอง พ.ศ. ๒๕๔๒ ท้งคาฟ้องคดีน้เป็น  เกินสิทธิไปพร้อมดอกเบ้ย เห็นว่าเป็นเร่องท่โจทก์
                                               ั
                    กรณีท่หน่วยงานทางปกครองฟ้องเรียกเงินคืน  ซ่งเป็นหน่วยงานทางปกครองต้องใช้สิทธิฟ้องเรียก
                                                                    ึ
                          ี
                                                                                                      ี
                                                                                   ึ
                                ึ
                                                                                                          ิ
                    จากจาเลยซ่งเป็นอดีตข้าราชการสังกัดโจทก์   เงินคนจากจาเลยซงได้รบเงนไปโดยไม่มสทธหรอ
                                                                                                       ิ
                          �
                                                                                           ิ
                                                                              �
                                                                       ื
                                                                                        ั
                                                                                   ่
                                                                                                            ื

                              ี
                    ในฐานะท่เป็นเอกชน  ไม่ใช่กรณีหน่วยงาน  เกินสิทธิอันเป็นการรับเงินไปโดยปราศจากมูล
                    ทางปกครอง หรือเจ้าหน้าท่ของรัฐใช้อานาจตาม      อันจะอ้างกฎหมายได้อันมีลักษณะเป็นลาภมิควรได้
                                             ี
                                                      �
                    กฎหมายหรือละเลยต่อหน้าท่  อันก่อให้เกิด  ตามมาตรา ๔๐๖ แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและ
                                                 ี
                                      ื
                    ความรับผิดอย่างอ่นต่อเอกชนตามมาตรา  ๙   พาณิชย์ต่อศาลยุติธรรม
                                                                       คณะกรรมการวินิจฉัยชี้ขาดอำานาจหน้าที่ระหว่างศาล    ๘๗
   84   85   86   87   88   89   90   91   92   93   94