Page 139 - ดุลพาห เล่ม3.indd
P. 139

ดุลพาห




              ๔.๓  ความเหมาะสมของการให้ศาลกำาหนดระยะเวลาจำาคุกขั้นตำ่าก่อนมีสิทธิได้รับ
            การปล่อยตัวก่อนกำาหนด


                     ประเทศคอมมอนลอว์หลายประเทศ เช่น อังกฤษ สกอตแลนด์ ออสเตรเลีย เป็นต้น
            แก้ปัญหาความไม่เชื่อมั่นของสังคมต่อการปล่อยตัวผู้ต้องขังก่อนครบกำาหนดโทษโดยฝ่าย

            บริหารด้วยการกำาหนดในกฎหมายให้ศาลเป็นผู้กำาหนดว่าจำาเลยต้องจำาคุกขั้นตำ่าเป็นเวลา

            เท่าใด จึงจะมีสิทธิได้รับการพิจารณาพักการลงโทษ ซึ่งเรียกว่าการกำาหนด minimum terms
            โดยสำาหรับความผิดร้ายแรง เช่น ฆ่าผู้อื่นโดยไตร่ตรองไว้ก่อนหรือฆ่าโดยทารุณโหดร้าย
            กฎหมายจะวางกรอบให้ศาลกำาหนดระยะเวลาจำาคุกขั้นตำ่าไว้อย่างค่อนข้างยาวนาน สำาหรับ

            ประเทศไทยในช่วงปี ๒๕๕๙ ที่มีการยกร่างพระราชบัญญัติราชทัณฑ์ขึ้นใหม่ทั้งฉบับก็มี

            แนวคิดที่จะกำาหนดหลักการนี้ไว้ในกฎหมายราชทัณฑ์แต่ในที่สุดก็ไม่ได้ดำาเนินการ อย่างไร
            ก็ดี ในร่างแผนการปฏิรูปประเทศด้านกระบวนการยุติธรรมได้กำาหนดกิจกรรมปฏิรูปให้มีการ
            ศึกษาและพัฒนาหลักเกณฑ์เรื่องนี้ ทั้งนี้ โดยคำานึงถึงความปลอดภัยของสังคมและการกลับคืน

            สู่สังคมของผู้กระทำาผิดประกอบกัน ซึ่งอาจนำาไปสู่การแก้ไขกฎหมายราชทัณฑ์ในอนาคต



            ๕. การปฏิรูปการกำาหนดโทษอาญาเพื่อสร้างความเท่าเทียมในการลงโทษอาญา

              ๕.๑  ความเท่าเทียมกันในการกำาหนดโทษ (equality in sentencing)

                     นอกจากข้อเรียกร้องว่าคดีที่มีความร้ายแรงเช่นเดียวกันควรได้รับโทษเท่ากัน

            อันเป็นเงื่อนไขหนึ่งของความยุติธรรมแล้ว ปัญหาความเท่าเทียมกันในการกำาหนดโทษ
            ยังครอบคลุมถึงกรณีที่มีการใช้โทษบางอย่างกับบุคคลกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งมากเกินสมควร

            (disproportionate involvement) เช่น ใช้โทษจำาคุกกับชนกลุ่มน้อย คนด้อยการศึกษา
            หรือคนว่างงาน มากกว่าคนกลุ่มอื่นๆ เป็นต้น อันเป็นปรากฏการณ์ที่นักทัณฑวิทยาตะวันตก
            เรียกว่า  mass incarceration และกรณีที่ผลกระทบของโทษอย่างเดียวกันที่มีต่อต่างบุคคล

            หรือบุคคลต่างประเภทกัน (differentiate impact) เช่น ผู้ต้องขังที่มีบุตรอาจได้รับผล
            กระทบจากระยะเวลาจำาคุกมากกว่าผู้ต้องขังที่ไม่มีบุตร แม้จะทำาผิดอย่างเดียวกัน และได้รับ
            โทษจำาคุกเป็นระยะเวลาเท่ากัน หรือผู้ต้องโทษปรับที่มีฐานะต่างกัน จะได้รับผลกระทบจาก

            โทษปรับอัตราเดียวกันแตกต่างกัน ซึ่งนำาไปสู่ข้อเสนอให้นำาโทษปรับแบบ day fines มาใช้
            เพื่อให้คนจนและคนรวยที่ถูกปรับ “เจ็บเท่ากัน” โดยในแผนการปฏิรูปประเทศได้กำาหนดให้
            มีการนำาระบบ day fine มาใช้ด้วย โดยต้องมีการแก้ไขกฎหมายและจัดทำาระบบฐานข้อมูล

            รายได้เพื่อรองรับระบบดังกล่าว



            128                                                              เล่มที่ ๓ ปีที่ ๖๕
   134   135   136   137   138   139   140   141   142   143   144