Page 173 - ดุลพาห เล่ม3.indd
P. 173
ดุลพาห
ลักษณะของมาตรการทางวินัย
การใช้ชีวิตในสังคมนั้น พวกเราควรคิดหรือคาดหวังแต่สิ่งดีๆ ขณะเดียวกันก็มีความ
พร้อมที่จะเผชิญปัญหายุ่งยากทุกรูปแบบ (Hoping for the best but Prepare for the
worst) การใช้มาตรการทางวินัยก็เช่นกัน จึงต้องมีทั้ง ๒ ด้านไปพร้อมๆ กัน คือ การให้คุณ
และให้โทษ
๑. การให้คุณ
การให้คุณนี้ เป็นการใช้อำานาจบังคับบัญชาของนายจ้างต่อลูกจ้างเมื่อลูกจ้าง
ประพฤติตนอยู่ในระเบียบวินัยและมีผลงานเป็นที่น่าพอใจของนายจ้าง การให้คุณอาจมีได้
ในลักษณะต่างๆ ดังต่อไปนี้
• ตัวเงิน สิทธิประโยชน์ และสวัสดิการ (ลาภ)
ตัวเงินได้แก่ ค่าจ้าง เงินเดือน เบี้ยเลี้ยง Commission Incentive ค่านำ้ามัน
ค่าพาหนะ ค่านายหน้า เบี้ยกันดาร เงินเพิ่มพิเศษต่างๆ เบี้ยขยัน ค่าที่พัก ค่าอาหาร
เงินตำาแหน่ง ฯลฯ สิทธิประโยชน์ได้แก่ การได้เดินทางไปเที่ยวต่างประเทศ โบนัส การได้รับ
สิทธิหยุดพักผ่อนประจำาปีเพิ่มตามอายุการทำางานที่มากขึ้น การมีสิทธิซื้อหุ้นของบริษัทใน
ราคาพนักงาน เป็นต้น เหล่านี้เป็นการให้คุณอย่างหนึ่งในการตอบแทนการทำางาน ตลอดจน
การรักษาวินัยในการทำางานอย่างเคร่งครัด การฝ่าฝืนวินัยอาจเป็นเหตุให้ถูกตัดหรือลดตัวเงิน
(เฉพาะเงินที่ไม่ใช่ค่าจ้าง หรือเงินอื่นที่มีฐานมาจากค่าจ้าง เช่น ค่าล่วงเวลา ค่าทำางานในวันหยุด
๒๐
และค่าล่วงเวลาในวันหยุด) หรือสวัสดิการต่างๆ ที่เกินกว่ามาตรฐานขั้นตำ่าตามกฎหมายได้
• ความก้าวหน้า (ยศ)
พนักงานที่มีผลงานดี ความประพฤติดี มีแววที่จะพัฒนาให้เติบโตได้ และไม่เคยมี
ปัญหาเรื่องความบกพร่องทางวินัยย่อมเป็นกลุ่มเป้าหมายอันดับต้นๆ ที่องค์กรจะส่งเสริมให้
มีตำาแหน่งหน้าที่ตลอดจนความรับผิดชอบที่สูงขึ้นตลอดเวลาที่เขามีศักยภาพ แต่หากฝ่าฝืน
๒๑
วินัยอย่างร้ายแรง ผลตอบแทนที่ได้รับอาจตรงข้ามกับที่กล่าวมาแล้วทั้งหมด หรือนายจ้าง
๒๐. คำาพิพากษาศาลฎีกาที่ ๑๗๔๐/๒๕๒๓ นายจ้างมีระเบียบว่า ให้ลูกจ้างมีสิทธิหยุดพักผ่อนประจำาปี ปีละ
๑๐ วัน หากหยุดค่อมวันหยุดประจำาสัปดาห์ให้ถือว่า วันหยุดประจำาสัปดาห์เป็นวันหยุดพักผ่อนประจำาปี
ด้วยไม่ขัดต่อกฎหมายมีผลบังคับได้ เพราะเมื่อหักวันหยุดประจำาสัปดาห์ออก ๒ วันแล้ว ก็ยังเหลืออีก
๘ วันซึ่งสูงกว่าที่กฎหมายกำาหนด.
๒๑. คำาพิพากษาศาลฎีกาที่ ๔๕๙๗/๒๕๓๒ ย้ายพนักงานจากหัวหน้าแถวไปเป็นพนักงานธรรมดาได้ แม้จะไม่
ได้รับเงินค่าตำาแหน่งก็ตาม.
162 เล่มที่ ๓ ปีที่ ๖๕
