Page 179 - ดุลพาห เล่ม3.indd
P. 179
ดุลพาห
แรงงาน พ.ศ. ๒๕๒๒ ก็ได้ ซึ่งนายจ้างจะต้องรับผิดชดใช้ค่าเสียหายเพิ่มเติมต่างหากจาก
ส่วนของค่าชดเชยก็ได้
• เลิกจ้างโดยไม่จ่ายค่าชดเชย
ใช้โทษนี้ในกรณีที่ลูกจ้างมีความผิดตามมาตรา ๑๑๙ อันได้แก่ ทุจริตต่อหน้าที่ก็ดี
จงใจทำาให้นายจ้างได้รับความเสียหายก็ดี ประมาทเลินเล่อเป็นเหตุให้นายจ้างได้รับความ
เสียหายร้ายแรงก็ดี เป็นต้น
การเลิกจ้างโดยไม่จ่ายค่าชดเชยนี้ถือว่าเป็นโทษร้ายแรงที่สุดถ้าเทียบกับทางอาญา
ก็คือประหารชีวิตนั่นเอง แต่ในกรณีนี้คือ ตัดขาดจากชีวิตการทำางานและไม่มีเงินติดไม้ติดมือ
ออกไปอีกด้วย
อนึ่ง การใช้มาตรการทางวินัยโดยการลงโทษนี้สามารถจะกระทำาได้หลายๆ อย่าง
ในเวลาเดียวกันไม่ถือว่าเป็นการลงโทษซำ้าซ้อน ๓๓
กระบวนการบังคับใช้มาตรการทางวินัย (เฉพาะการให้โทษ)
๑. รวบรวมข้อเท็จจริง
เมื่อความปรากฏแก่ฝ่ายจัดการหรือนายจ้างว่า มีการประพฤติผิดวินัยตามข้อ
บังคับการทำางาน หรือสภาพการจ้างอย่างใดอย่างหนึ่งก็ดี และมีลูกจ้างหรือพนักงานผู้ใด
ผู้หนึ่งหรือหลายๆ คน เกี่ยวข้องกับหรืออาจเกี่ยวข้องการประพฤติผิดนั้น และหากผิดจริงจะ
ต้องถูกลงโทษอย่างใดอย่างหนึ่งตามข้อบังคับนั้น ผู้บังคับบัญชาโดยตรงหรืออาจเป็นคณะ
กรรมการสอบสวนของนายจ้างก็ได้ ซึ่งแล้วแต่ลักษณะความผิดและตามข้อบังคับภายในของ
นายจ้างจะกำาหนดว่าอย่างไรตามความเหมาะสมของแต่ละสถานประกอบการ ต้องมีหน้าที่
รวบรวมข้อเท็จจริงทั้งหมดที่เกี่ยวกับข้อกล่าวหาทันที ทั้งพยานวัตถุ เอกสาร สอบปากคำาผู้
รู้เห็นเหตุการณ์ก่อนที่ความทรงจำาของพยานจะลบเลือน หรือพยานหลักฐานอาจสูญหายได้
ทั้งต้องบันทึกพฤติกรรมแห่งการกระทำาไว้เพียงพอแก่ความเข้าใจ เพื่อใช้เป็นแนวทางประกอบ
๓๓. คำาพิพากษาศาลฎีกาที่ ๓๖๓๑/๒๕๓๙ ความว่า “การที่นายจ้างลงโทษพักงานและขณะเดียวกันในคำาสั่ง
ลงโทษยังมีคำาเตือนด้วย ก็หาทำาให้คำาเตือนนั้นสิ้นผลไปด้วยโทษที่ลูกจ้างได้รับไปแล้วไม่ ถ้าลูกจ้างกระทำา
ผิดซ้ำาคำาเตือน นายจ้างก็เลิกจ้างได้โดยไม่เป็นการกระทำาอันไม่เป็นธรรม” และถ้าลูกจ้างหลายคนกระทำา
ความผิดคราวเดียวกัน นายจ้างก็ไม่จำาเป็นต้องลงโทษเท่ากันเสมอไป และไม่ถือว่าไม่เป็นธรรม ทั้งนี้
ตามนัยคำาพิพากษาฎีกาที่ ๓๑/๒๕๒๔.
168 เล่มที่ ๓ ปีที่ ๖๕
