Page 14 - แนวคำพิพากษาศาลฎีกาเกี่ยวกับดุลพินิจในการรอหรือไม่รอการลงโทษหรือกำหนดโทษ
P. 14
12
ก็ไม่มีเหตุที่จะรอการลงโทษจ าคุกให้แก่จ าเลย ที่ศาลอุทธรณ์ภาค ๗ รอการลงโทษจ าคุกให้แก่จ าเลยนั้น
ศาลฎีกาไม่เห็นพ้องด้วย
๒๘๘๓/๒๕๕๖ มีความผิดตาม ป.อ มาตรา ๒๙๗ (๘) ประกอบมาตรา ๗๒ ค าให้การในสอบสวน
ตลอดจนค าเบิกความของจ าเลยในชั้นพิจารณาเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา ลดโทษให้หนึ่งในสาม คง
จ าคุก ๒ ปี
การที่จ าเลยใช้อาวุธมีดฟันโจทก์ร่วมหลายครั้งจนเป็นเหตุให้โจทก์ร่วมได้รับอันตรายสาหัส ต้องใช้
ระยะเวลารักษาประมาณ ๖ เดือน พฤติการณ์แห่งคดีเป็นเรื่องร้ายแรง ที่ศาลอุทธรณ์ภาค ๑ ใช้ดุลพินิจรอ
การลงโทษจ าคุกให้แก่จ าเลย ศาลฎีกาไม่เห็นพ้องด้วย (ผู้เสียหายเป็นผู้ก่อให้จ าเลยกระท าความผิด นาย ห.
จึงไม่ใช่ผู้เสียหายโดยนิตินัย นาย ห.จึงไม่มีอ านาจเข้าร่วมเป็นโจทก์)
๑๓๓๖๖/๒๕๕๗ มีความผิดตาม ป.อ มาตรา ๒๙๗ (๘) ประกอบมาตรา ๗๒ มาตรา ๓๗๑
ุ
ค าให้การของจ าเลยเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจ าคก ๓ เดือน และปรับ ๕๐ บาท
โทษจ าคุกให้กักขังแทนมีก าหนด ๓ เดือน ให้จ าเลยช าระเงิน ๖๔,๐๐๐ บาท แก่ผู้เสียหายที่ ๑
จ าเลยใช้อาวุธมีดมีความยาวรวมด้ามประมาณ ๔๐ ถึง ๕๐ เซนติเมตร ฟันผู้เสียหายที่ ๑ นับว่าเป็น
เรื่องที่ร้ายแรง แม้ปรากฏว่าจ าเลยชดใช้ค่าสินไหมทดแทนแก่ผู้เสียหายที่ ๑ แล้ว ก็ยังไม่มีเหตุสมควรรอการ
ลงโทษให้ เมื่อไม่ปรากฏว่าจ าเลยเคยได้รับโทษจ าคุกมาก่อน จึงเห็นสมควรให้ลงโทษกักขังแทนโทษจ าคุก
๙๑๖๙/๒๕๕๙ มีความผิดตาม ป.อ มาตรา ๓๐๐ พ.ร.บ.จราจรทางบก พ.ศ.๒๕๒๒ มาตรา ๒๑
วรรคหนึ่ง ๒๒ (๕) ๔๓ (๔) ๑๕๒, ๑๕๗ รับสารภาพ ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจ าคุก ๓ เดือน ให้เปลี่ยนโทษ
จ าคุกเป็นโทษกักขัง ๓ เดือน
จ าเลยขับรถด้วยความเร็วเกินสมควร เมื่อถึงทางร่วมทางแยกที่เกิดเหตุมีเครื่องหมายจราจรบนพื้น
ถนนเป็นเส้นทึบสีขาวขวางอยู่ จ าเลยไม่ชะลอความเร็วและไม่หยุดรถในขณะที่สัญญาณจราจรไฟเป็นสีแดง
จนรถยนต์คันที่จ าเลยขับตัดหน้ารถจักรยานยนต์คันที่นาย น.ขับมาอย่างกะทันหัน ท าให้รถทั้งสองคันเฉี่ยว
ชนกันอย่างแรง ได้รับความเสียหายและเป็นเหตุให้นาย น.ได้รับอันตรายสาหัส การกระท าของจ าเลยเป็นไป
โดยปราศจากความรับผิดชอบต่อความปลอดภัยของผู้ร่วมใช้รถใช้ถนน พฤติการณ์แห่งคดีจึงนับว่าร้ายแรง
หากรอการลงโทษจ าคุกให้แก่จ าเลยย่อมเป็นเหตุที่ท าให้ผู้ใช้ยานพาหนะโดยทั่วไปขาดจิตส านึกในการ
รับผิดชอบต่อความเดือนร้อนของผู้อื่น และไม่เป็นเยี่ยงอย่าง เพื่อป้องปรามมิให้เกิดความสูญเสียอันเกิดจาก
การกระท าความผิดในท านองเดียวกัน แม้จ าเลยชดใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์ร่วมจนพอใจแล้วก็เป็นแต่เพียง
การพยายามบรรเทาผลร้ายแห่งความผิด ส่วนที่จ าเลยไม่เคยกระท าความผิดมาก่อนหรือมีเหตุอื่นดังที่จ าเลย
ยกขึ้นอ้างในฎีกาก็มิใช่เป็นเหตุผลเพียงพอที่จะรับฟังเพื่อรอการลงโทษจ าคุกให้แก่จ าเลย
