Page 120 - Münip Dergisi 2.Sayı

ÖYKÜ

Gri

DİDENUR ÖZBEK *

teş, hava, su, toprak…Tekrar et!” “Doğalgaz, du- Alışkındı kocaman, metal yığıntısı bir canavarın üze-
“Aman, beton, petrol… Hayır, bu değildi. Tamam, rinde aylarca yol almaya. Her yaklaştığında “Şimdi beni
baştan.” “Ateş, hava, su, toprak… Oldu işte.” 1 kuru bir ekmek parçası gibi ağzına alacak, her bir dişiyle
teker teker etimi çiğneyecek, lastik gibi olunca yuta-
Kim bilir bu bir anda dudaklarından dökülen ilahisini cak, midesine gönderecek, üzerime türlü asitler döküp
rutubet kokan yeşil küflü hücresinde kaçıncı kez tekrar etimi, kemiğimi yakacak.” diye düşünse de alışmıştı.
ediyordu. Duvarlardan yankı yapan fısıltılarına alışmış- Belki de hiç alışmamalıydı, hep şüphe etmeliydi beyni-
tı, yine aynı duvarlara yansıyan kör edici ışığın beynini nin kıvrımlarında homur homur kaynayan bu histerik
delip geçen vızıltısına da. Kaçıncı günüydü, ne zaman- kâbustan, belki de balinanın ağzına yuvarlanan pinokyo
dır uzaktı bütün renklerin kaçtığı; yalnız o metalik pas hikâyesine kulak vermeliydi. Nitekim gerçek olmuştu.
renginin kendilerini terk etmediği, burun deliklerine Canavar onu ağızda kötü tat bırakan bir yemek gibi tü-
sindiği, beynine kazındığı, nefesine işlediği dünyasına. kürmüştü günün birinde. Pişman olmuş muydu kâbu-
Bilmiyordu. Ama şimdi tam da burada, görünen o ki sunu hiçe saydığına, bunu bilmiyoruz çünkü sinapsları
kafasını duvarlara sürterek kıvılcım çıkarmaya çalıştığı- arasında potansiyel fark oluşturarak elektrik iletmekten
nı zannettiğimiz bu adam saatin tik taklarını işitmeyeli bitap düşmüş beyni, inatla çılgınca muhakemeler yap-
epey zaman olmuştu. maya devam etse de bu kâbusunu hiç hatırlamamıştı.

* Zeytinburnu Adile Mermerci Anadolu Lisesi 12. Sınıf öğrencisi.
1 Bu öykü, Zeytinburnu 7. Öykü Yarışması Lise kategorisinde birinci seçilmiştir.

118 2022/2