Page 126 - Guerra civil
P. 126

CAYO  JULIO  CÉSAR


           ut erat superiorum dierum consuetudo, sed perpetuis uigiliis
           stationibusque,  ut  contingant  inter  se  atque  omnem  mu­

           nitionem  expleant;            4  tribunos  militum  et  praefectos
           circummittit  atque  hortatur  non  solum  ab  eruptionibus

           caueant,  sed  etiam  singulorum  hominum  occultos  exitus
           adseruent.        5  Neque uero tam remisso ac languido animo

           quisquam omnium fuit qui ea nocte conquieuerit.                     6  Tan­
           ta erat summae rerum exspectatio ut alius  in aliam partem
           mente  atque  animo  traheretur,  quid  ipsis  Corfiniensibus,

           quid  Domitio,  quid  Lentulo,  quid  reliquis  accideret,  qui
           quosque  euentus exciperent.



              XXII.            I  Quarta  uigilia  circiter  Lentulus  Spinther
           de  muro  cum  uigiliis  custodibusque  nostris  conloquitur:

           uelle,  si sibi  fiat potestas,  Caesarem  conuenire.              2  Facta
           potestate, ex oppido mittitur,  neque ab  eo  prius  Domitiani

           milites  discedunt  quam in  conspectum  Caesaris  deducatur.
           3  Cum  eo  de  salute  sua  agit;  orat  atque  obsecrat ut  sibi

           parcat,  ueteremque  amicitiam  commemorat  Caesarisque in

           se  beneficia  exponit  quae  erant  maxima;                  4  quod  per
           eum  in  collegium  pontificum  uenerat,  quod  prouinciam

           Hispaniam  ex  praetura  habuerat,  quod  in  petitione  con­

           sulatus  erat  subleuatus.           5  Cuius  orationem  Caesar  in­
           terpellat:  se  non  maleficii  causa  ex  prouincia  egressum,

           sed uti  se a  contumeliis inimicorum defenderet, ut tribunos

           plebis in ea re ex ciuitate expulsos in suam dignitatem  res­
           titueret,  ut  se  et  populum  Romanum  factiene  paucorum

           oppressum  in  libertatem  uindicaret.                6  Cuius  oratione

           confirmatus  Lentulus,  ut  in  oppidum  reuerti  liceat  petit:


                                                 18
   121   122   123   124   125   126   127   128   129   130   131