Page 264 - Guerra civil

CAYO JULIO CÉSAR

XXXIII. 1 Qua oratione permoti milites crebro
etiam dicentem interpellabant, ut magno cum dolore infi­
delitatis suspicionem sustinere uiderentur; discedentem
uero ex contione uniuersi cohortantur, magno sit animo,

necubi dubitet proelium committere et suam fidem uirtu-
temque experiri. 2 Quo facto commutata. omnium et
uoluntate et opinione consensu summo constituit Curio,

cum primum sit data potestas, proelio rem committere;
posteroque die productos eodem loco quo superioribus
diebus constiterat in acie conlocat. 3 Ne Varus quidem
Attius dubitat copias producere, siue sollicitandi milites

siue aequo loco dimicandi detur occasio, ne facultatem
praetermittat.

XXXIV. 1 Erat uallis inter duas acies, ut supra
demonstratum est, non ita magna, at difficili et arduo1

ascensu. Hanc uterque si aduersariorum copiae transire
conarentur, expectabat, quo aequiore loco proelium commit­
teret . . . 2 2 Simul ab sinistro cornu P. Atti equitatus

omnis et una leuis armaturae interiecti complures, cum
se in uallem demitterent, cernebantur. 3 Ad eos Curio
equitatum et duas Marrucinorum cohortis mittit; quorum

primum impetum equites hostium non tulerunt, sed admis­
sis equis ad suos refugerunt; relicti ab his, qui una pro­

currerant leuis armaturae circumueniebantur atque interfi­
ciebantur ab nostris. Huc tota Vari conuersa acies suos
fugere et concidi uidebat. 4 Tum Rebilus, legatus Cae­

saris, quem Curio secum ex Sicilia duxerat, quod magnum
habere usum in re militari sciebat: «Perterritum», inquit,

«hostem uides, Curio; quid dubitas uti temporis oportu-
nitate?» 5 Ille unum elocutus, ut memoria tenerent

87