Page 374 - Guerra civil

CAYO JULIO CÉSAR

haberent, eodem quo uenerant receptu 2 sibi consulebant,
omniaque erant tumultus, timoris, fugae plena, adeo ut,

cum Caesar signa fugientium manu prenderet et consis­
tere iuberet, alii dimissis equis eundem cursum confuge­
rent, alii ex metu etiam signa dimitterent, neque quis­

quam omnino consisteret.

LXX. 1 His tantis malis haec subsidia succurrebant,
quo minus omnis deleretur exercitus, quod1 Pompeius

insidias timens, credo, 2 quod haec praeter spem accide­
rant eius qui paulo ante ex castris fugientis suos conspexe­

rat, munitionibus adpropinquare aliquamdiu non audebat,
equitesque eius angustiis, atque his a Caesaris militibus
occupatis, ad insequendum tardabantur. 2 Ita paruae 8
res magnum in utramque partem momentum habuerunt.

Munitiones enim a castris ad flumen perductae, expugna­
tis iam castris Pompei, prope iam expeditam Caesaris
uictoriam interpellauerunt, eadem res celeritate insequen-

tium tardata nostris salutem attulit.

LXXI. 1 Duobus his unius diei proeliis Caesar desi-

derauit milites d c c c c l x et notos equites Romanos [Flegi-
natem] Tuticanum Gallum, senatoris filium, C. Fleginatem
Placentia, A. Granium Puteolis, M. Sacratiuirum Capua,

tribunos militum v 1 et centuriones xxxn; 2 sed
horum omnium pars magna in fossis munitionibusque et

fluminis ripis oppressa suorum in terrore ac fuga sine
ullo uulnere interiit; signaque sunt militaria amissa x x x i i .
3 Pompeius eo proelio imperator est appellatus, [hoc

nomen obtinuit] atque ita se postea salutari passus, sed
neque in litteris, praescribere est solitus, neque in fascibus

142