Page 394 - Guerra civil
P. 394

CAYO  JULIO  CÉSAR

           nía  multarent.         4  Postremo  omnes  aut  de  honoribus

           suis  aut  de  praemiis  pecuniae  aut  de  persequendis  inimi­
           citiis agebant,  nec quibus rationibus  superare  possent,  sed
           quemadmodum  uti  uictoria  deberent  cogitabant.



              LXXXIV.            1  Re frumentaria praeparata confirmatis-
           que  militibus  et  satis  longo  spatio  temporis a  Dyrrachinis

           proeliis  intermisso,  quo  satis  perspectum  habere  militem
           uideretur,  temptandum  Caesar  existimauit  quidnam  Pom­
           peius  propositi  aut  uoluntatis  ad  dimicandum  haberet.

           2  Itaque  ex  castris  exercitum  eduxit  aciemque  instruxit,
           primum  suis  locis  pauloque  a  castri  Pompei  longius,  con­
           tinentibus uero diebus ut progrederetur a  castris suis colli-

           busque  Pompeianis  aciem  subiceret.  Quae  res  in  dies
           confirmatiorem  eius  exercitum  efficiebat.                 3  Superius
           tamen  institutum  in  equitibus,  quod  demonstrauimus,  se-

           ruabat,  ut  quoniam  numero  multis  partibus  esset  inferior,
           adulescentes  atque  expeditos  ex  antesignanis  electis  mili­
           tes *  ad  pernicitatem  armis  inter  equites  proeliari  iube-

           ret,  qui  cotidiana  consuetudine  usum  quoque  eius  generis
           proeliorum  perciperent.            4  His  erat  rebus  effectum  ut
           equitum mille  etiam apertioribus locis vn  milium  Pompeia-

           norum  impetum,  cum  adesset  usus,  sustinere  auderent
           neque magnopere eorum multitudine terrerentur.  5  Nam­
           que  etiam  per  eos  dies  proelium  secundum  equestre  fecit

           atque  Aecum  Allobrogem,  ex  duobus  quos  perfugisse  ad
           Pompeium  supra  docuimus,  cum  quibusdam  interfecit.



              LXXXV.            1  Pompeius,  qui  castra  in  colle  habebat,
           ad  infimas  radices  montis  aciem  instruebat,  semper,  ut
           uidebatur, expectans,  si  iniquis  locis  Caesar  se  subiceret.



                                               152
   389   390   391   392   393   394   395   396   397   398   399