Page 556 - Guerra de las Galias [Colección Gredos Bilingüe] I-II-III
P. 556

XXXIX.      (1)  Interim,  confecta  frumentatione,  mili­
         tes  nostri  clamorem  exaudiunt;  praecurrunt  equites;
         quanto res  sit in periculo cognoscunt. (2) Hic vero nulla
         munitio  est  quae  perterritos  recipiat;  modo  conscripti
         atque usus militaris imperiti, ad tribunum militum cen-
         turionesque  ora  convertunt;  quid  ab  his  praecipiatur
         exspectant. (3) Nemo est tam fortis quin rei novitate per­
         turbetur.  (4) Barbari,  signa procul conspicati,  oppugna­
         tione desistunt;  redisse primo legiones credunt, quas lon­
         gius  discessisse  ex  captivis  cognoverant;  postea  de­
         specta paucitate,  ex omnibus partibus impetum faciunt.

            XL.  (1) Calones in proximum tumulum procurrunt.
         Hinc  celeriter  deiecti,  se  in  signa  manipulosque  con-
         iciunt;  eo magis  timidos  perterrent  milites.  (2)  Alii,  cu­
         neo facto, ut celeriter perrumpant censent, quoniam tam
         propinqua sint castra, et,  si pars aliqua circumventa ce­
         ciderit,  at  reliquos  servari  posse  confidunt;  (3)  alii,  ut




           XXXIX.    (1) En esto nuestros soldados,  que ya habían terminado de re­
         coger  trigo,  oyen  el  griterío;  se  adelantan  corriendo  los  jinetes  y  ven  en
         qué peligro está la situación. (2) Pero allí no hay fortificación alguna donde
         puedan acogerse en su terror; siendo todavía bisoños y sin experiencia mili­
         tar, vuelven  los ojos al tribuno y a los centuriones, esperando  sus órdenes.
         (3) Ninguno hay  tan valiente que no esté asustado con  la novedad del caso.
         (4) Los bárbaros, divisando a lo lejos las enseñas, desisten del ataque: creen,
         al principio, que están de vuelta las legiones, que por informes de los cauti­
         vos  creían  muy distantes;  pero luego,  despreciando su corto número,  arre­
         meten  por  todas  partes.
            XL.  (1) Los calones suben corriendo a una colina próxima. Desalojados
         pronto de allí, se precipitan hacia las enseñas y manípulos, con lo que asus­
         tan  más  aún  a  los  temerosos  soldados.  (2)  Unos  opinan  que,  puesto  que
         el  campamento  está  tan  cerca,  formándose  en  cuña,  deben  romper  veloz­
         mente  hacia  delante,  pues  aunque  algunos  caigan  en  el  empeño,  esperan
         que los demás podrán salvarse; (3) otros, que deben mantenerse en la colina
                                  290
   551   552   553   554   555   556   557   558   559   560   561