Page 12 - Yirmiyohu
P. 12
ירמיה
מיר און אונדזערע עלטערן,
פֿון אונדזער יוגנט און ביז ה ַײנטיקן טאָג,
און מיר האָבן ניט צוגעהערט צו דעם ָקול
פֿון יהוה אונדזער גאָט.
1אַז דו װעסט זיך אומקערן ,ישׂראל ,זאָגט גאָט,ד
צו מיר זיך אומקערן,
און אַז דו װעסט אָפּטאָן ד ַײנע אומװערדיקײטן פֿון מ ַײן פּנים,
און װעסט זיך ניט װאַקלען,
2און װעסט שװערן” :אַזױ װי גאָט לעבט“.
מיט אמת ,מיט רעכט ,און מיט גערעכטיקײט,
װעלן זיך בענטשן מיט אים פֿעלקער,
און מיט אים װעלן זײ זיך רימען.
3װאָרום אַזױ האָט גאָט געזאָגט
צו די מענער פֿון יהודה און צו ירו ָש ַל ִים:
אַקערט א ַײך אַן אַקער,
און איר זאָלט ניט זײען אױף דערנער.
4באַשנ ַײדט א ַײך צו גאָט,
און טוט אָפּ די פֿאָרהױטן פֿון א ַײער האַרץ,
איר מענער פֿון יהודה און באַװױנער פֿון ירו ָש ַל ִים,
כּדי מ ַײן גרימצאָרן זאָל ניט אַרױסגײן װי אַ פֿ ַײער,
און ברענען אַז קײן לעשער זאָל ניט ז ַײן,
פֿון װעגן א ַײערע שלעכטע מעשׂים.
5דערצײלט אין יהודה ,און מאַכט הערן אין ירו ָש ַל ִים,
און זאָגט :בלאָזט אַ שוֹפֿר אין לאַנד;
רופֿט מיט אַ פֿולער קעל ,און אַאָגט:
זאַמלט א ַײך א ַײן ,און לאָמיר אַר ַײן אין די פֿעסטונגשטעט.
6הײבט אױף אַ פֿאָן קײן ִציוֹן,
אַנטרינט ,איר זאָלט א ַײך ניט אָפּשטעלן,
װאָרום איך ברענג אַן אומגליק פֿון צפֿון,
און אַ בראָך אַ גרױסן.
7אַ ל ַײב איז אױפֿגעגאַנגען פֿון ז ַײן געצװ ַײג,
