Page 15 - Yirmiyohu
P. 15
ירמיה
און זײער ליכט איז ניטאָ.
24איך האָב געזען די בערג ,ערשט זײ ציטערן,
און אַלע הײכן האָבן זיך געטר ַײסלט.
25איך האָב געזען ,ערשט קײן מענטשן איז ניטאָ,
און אַלע פֿױגלען פֿון הימל ז ַײנען אַװעק.
26איך האָב געזען ,ערשט דער ַכּר ֶמל איז אַ מדבר,
און אַלע ז ַײנע שטעט ז ַײנען צעשטערט,
פֿאַר דעם אָנגעזיכט אפֿון גאָט,
פֿאַר דעם גרים פֿון ז ַײן צאָרן.
27װאָרום אַזױ האָט גאָט געזאָגט:
אַ װיסטעניש װעט װערן דאָס גאַנצע לאַנד,
הגם קײן פֿאַרלענדונג װעל איך ניט מאַכן.
28אױף דעם װעט טרױערן די ערד,
און פֿינצטער װערן װעלן די הימלען פֿון אױבן,
װ ַײל איך האָב גערדט ,איך האָב געטראַכט,
און איך האָב ניט חרטה ,און װעל זיך ניט אָפּקערן דערפֿון.
29פֿאַר דעם ָקול פֿון ר ַײטער און בױגנשיסער,
אַנטלױפֿט די גאַנצע שטאָט;
זײ ז ַײנען אַר ַײן אין געדיכטע װעלדער,
און אױף פֿעלזן ז ַײנען זײ אַרױפֿגעגאַנגען;
יעטװעדער שטאָט איז פֿאַרלאָזן,
און אין זײ װױנט ניט קײן מענטש.
און דו באַרױבטע ,װאָס טוסטו,
30װאָס דו קלײדסט דיך אין רױט,
װאָס דו צירסט דיך מיט צירונג פֿון גאָלד,
װאָס דו ר ַײסט אױף ד ַײנע אױגן מיט פֿאַרב?
אומזיסט מאַכסטו זיך שײן,
ד ַײנע ליבהאָבער פֿאַראַכטן דיך,
זײ זוכן ד ַײן לעבן.
31װאָרום אַ ָקול װי פֿון אַ װײערין האָב איך געהערט,
אַנגסט װי פֿון אַן ערשטגעװינערין.
דעם ָקול פֿון טאָכטער ִציוֹן װאָס פֿאַרק ַײכט זיך,
װאָס שפּרײט אירע הענט פֿאַנאַנדער:
װײ מיר ,װאָרום מ ַײן זעל
איז אוממאַכטיק פֿאַר די טײטער.
