Page 31 - Yirmiyohu
P. 31
ירמיה
1װער גיט מיר אין מדברט
אַ האַרבעריק פֿאַר װאַנדערער,
איך װאָלט פֿאַרלאָזן מ ַײן פֿאָלק,
און אַװעקגײן פֿון זײ!
װאָרום אַלע ז ַײנען זײ נוֹאפֿים,
אַ געזעמל פֿון פֿעלשער.
2און זײ שפּאַנען זײער צונג – זײער בױגן פֿון ליגן,
און ניט פֿאַר אמת ז ַײנען זײ שטאַרק אין לאַנד;
װאָרום פֿון בײז צו בײז גײען זײ
און מיך קענען זײ ניט ,זאָגט גאָט.
3היט א ַײך איטלעכער פֿון ז ַײן חבר,
און אױף קײן ברודער זאָלט איר א ַײך ניט פֿאַרזיכערן,
װאָרום נאַרן נאַרט איטלעכער ברודער,
און איטלעכער חבר טר ַײבט רכילות.
4און אײנער דעם אַנדערן גענאַרן זײ,
און אמת זאָגן זײ ניט;
זײ האָבן א ַײנגעװױנט זײער צונג זאָגן ליגן,
זײ מאַטערן זיך צו פֿאַרברעכן.
5ד ַײן זיצן אי צװישן באַטרוג;
פֿוהן װעגן באַטרוג װילן זײ מיך ניט קענען,
זאָגט גאָט.
6דרום האָט גאָט פֿון צ ָבאומת אַזױ געזאָגט:
זע ,איך ל ַײטער זײ ,און װעל זײ פּרוּװן,
װאָרום װי דען זאָל איך טאָן
פֿון װעגן דער טאָכטער מ ַײן פֿאָלק?
7אַ פֿאַרשפּיצטע פֿ ַײל איז זײער צונג,
זי רעצט באַטרוג;
מיטן מױל רעדט מען שלוט מיטן חבר,
און אין זיך מאַכט מען אַ לױערונג אױף אים.
8זאָל איך דערפֿאַר זיך ניט אָפּרעכענען מיט זײ,
זאָגט גאָט;
זאָל אָן אַ פֿאָלק װי דאָס דאָזיקע
זיך ניט נוֹקם ז ַײן מ ַײן זעל?
