Page 58 - Yirmiyohu
P. 58
ירמיה
האָב איך חרטה אױף דעם גוטס
װאָס איך האָב געזאָגט אים צו באַגיטיקן.
11און אַצונד זאָג אַקאָרשט צו די מענער פֿון יהודה,
און צו די באַװױנער פֿון ירו ָש ַל ִים,
אַזױ צו זאָגן :אַזױ האָט גאָט געזאָגט:
זעט ,איך באַשאַף אױף א ַײך אַן אומגליק,
און גראַכט אױף א ַײך אַ טראַכטונג;
קערט א ַײך אום פֿאָרט איטלעכער פֿון ז ַײן שלעכטן װעג,
און בעסערט א ַײערע װעגן און א ַײערע מעשׂים.
12אָבער זײ זאָגן :אומזיסט!
נ ַײערט נאָך אונדזערע געדאַנקען װעלן מיר גײן,
און איטלעכער לױט דער א ַײנגעשפּאַרטקײט פֿון ז ַײן בײזן האַרצן
װעלן מיר טאָן.
13דרום האָט גאָט אַזױ געזאָגט:
פֿרעגט אַקראָשט ב ַײ די פֿעלקער,
װער האָט אַזױנס געהערט?
שױדערהאַפֿטיקס ביז גאָר
האָט באַגאַנגען די יונגפֿרױ ישׂראל.
14װעט פֿון װעגן אַ פֿעלז פֿון פֿעלד
דער שנײ דעם ל ָבנוֹן פֿאַרלאָזן?
װעט צוליב דומפּיקע װאַסער
קאַלטע פֿליסעדיקע אַװעקגעװאָרפֿן װערן?
15װאָרום מ ַײן פֿאָלק האָט פֿאַרגעסן אָן מיר,
צו נישטיקײט ר ַײכערן זײ,
און מע האָט זײ געמאַכט שטרױכלען אין זײערע װעגן –
די אײביקע שטעגן,
16כּדי צו גײן אױף ב ַײשטעגן,
אױף אַ װעג ניט אױסגעטרעטן.
כּדי צו מאַכן ז ַײן לאַנד פֿאַר אַ שרעק,
פֿאַר אַן אײביקער שמוצערונג.
איטלעכער װאָס גײט איר פֿאַרב ַײ װעט זיס דערשרעקן,
17װי מיט אַ מזרח-װינט װעל איך זײ צעשפּר ַײטן
פֿאַר דעם פֿ ַײנט;
זײער רוקן און ניט זײער פּנױם װעל איך זען,
אין טאָג פֿון זײער בראָך.
