Page 110 - Thilim
P. 110
תּהלים
7האָסט מיך אַר ַײנגעטאָן אין דער אונטערשטער גרוב.
אין פֿינצטערנישן ,אין טיפֿענישן.
8אױף מיר האָט זיך אָנגעלײגט ד ַײן גרימצאָרן,
און אַלע ד ַײנע אינדן דריקסטו אױף מירֶ .ס ָלה.
9האָסט דערװ ַײטערט מ ַײנע באַקענטע פֿון מיר,
האָסט מיך געמאַכט אַן אומװערדיקײט ב ַײ זײ;
איך בין א ַײנגעשפּאַרט און קען ניט אַרױסגײן.
10מ ַײן אױג שמאַכט פֿון פּ ַײן;
איך האָב דיך גערופֿן ,גאָט ,אַלע טאָג,
איך האָב אױסגעשפּרײט צו דיר מ ַײנע הענט.
11װעסטו פֿאַר מתים טאָן װוּנדער?
צי די טױטע װעלן אױפֿשטײן דיך לױבן? ֶס ָלה.
12װעט דערצײלט װערן אין קבֿר ד ַײן ֶחסד?
ד ַײן טר ַײשאַפֿט אין אונטערגאַנג?
13װעלן באַקאַנט װערן אין דער פֿינצטערניש ד ַײנע װוּנדער?
און ד ַײן גערעכטיקײט אין לאַנד פֿון פֿאַרגעסונג?
14אָבער איך ,צו דיר ,גאָט ,שר ַײ איך,
און אין פֿרימאָרגן קומט פֿאַר דיר מ ַײן תּפֿילה.
15פֿאַר װאָס פֿאַרלאָזסטו ,גאָט ,מ ַײן זעל?
פֿאַרבאָרגסטו ד ַײן פּנים פֿון מיר?
16איך בין געדריקט און גײ א ַײן פֿון יוגנט אָן,
איך טראָג ד ַײן אימה ,איך בין צעדולט.
17איבער מיר איז ד ַײן גרימצאָרן אַריבער,
ד ַײנע שרעקענישן האָבן מיך פֿאַרשניטן.
18זײ האָבן מיך אַרומגערינגלט װי אַ װאַסער אַ גאַנצן טאָג,
זײ האָבן אין אײנעם מיך אַרומגענומען.
19האָסט דערװ ַײטערט פֿון מיר אַ גוטן פֿר ַײנט און אַ חבֿר,
מ ַײן באַקענטשאַפֿט איז די פֿינצטערניש.
1אַ באַטראַכטונג פֿון ֵאי ָתן דעם ֶאז ָרחי.
2די חסדים פֿון גאָט װעל איך אײביק זינגען,פּט
אױף ָדור-דורות װעל איך באַקאַנט מאַכן ד ַײן טר ַײשאַפֿט מיט מ ַײן
מױל.
