Page 114 - Thilim
P. 114
תּהלים
פֿירטער ֵספֿר
1אַ תּפֿילה פֿון משה דעם געטלעכן מאַן.צ
גאָט ,דו ביסט אונדז געװען
אַ באַשיצונג אין אַלע דורות.
2אײדער די בערג ז ַײנען געבאָרן געװאָרן,
און דו האָסט באַשאַפֿן די ערד און די װעלט,
און פֿון אײביקײט ביז אײביקײט,
ביסט דו גאָט.
3ברענגסט דעם מענטשן ביז דערשלאָגנקײט,
און זאָגסט :טוט תּשובֿה ,איר מענטשנקינדער.
4װאָרום טױזנט יאָר איז אין ד ַײנע אױגן
װי דער נעכטיקער טאָג ,װען ער איז פֿאַרגאַנגען,
און װי אַ װאַך אין דער נאַכט.
5שטראָמסט זײ אַװעק ,װי אַ דרעמל װערן זײ;
אין פֿרימאָרגן װי גראָז געװאַקסן,
6אין פֿרימאָרגן געבליט און געװאַקסן –
צום אָװנט אָפּגעשניטן און פֿאַרדאַרט.
7װאָרום מיר װערן פֿאַרלענדט אין ד ַײן כּעס,
און אין ד ַײן גרימצאָרן װערן מיר פֿאַרכאַפּט.
8האַלטסט אונדזערע זינד אַנטקעגן דיר,
אונדזערע פֿאַרבאָרגענישן פֿאַרן ליכט פֿון ד ַײן פּנים.
9װאָרום אַלע אונדזערע טעג פֿאַרגײען אין ד ַײן גרימצאָרן,
מיר ענדיקן אונדזערע יאָרן אַזױ װי אַ הױך.
10די טעג פֿון אונדזערע יאָרן ,זײ ז ַײנען זיבעציק יאָר,
און אַז אין גבֿורה ,איז אַכציק יאָר;
און זײער שטאָלץ איז מאַטערניש און אומגליק;
װאָרום גיך פֿאַרגײט עס ,און מיר פֿלִיען אַװעק.
11װער פֿאַרשטײט די מאַכט פֿון ד ַײן כּעס,
אַז װי ד ַײן מוֹראדיקײט אַזױ איז ד ַײן גרימצאָרן?
12לערן אונדז ריכטיק צו צײלן אונדזערע טעג,
כּדי מיר זאָלן קריגן אַ האַרץ פֿון חכמה.
