Page 116 - Thilim
P. 116
תּהלים
און קײן פּלאָג װעט ניט גענענען צו ד ַײן געצעלט.
11װאָרום ז ַײנע מלאכים װעט ער באַפֿעלן װעגן דיר,
דיך צו היטן אין אַלע ד ַײנע װעגן.
12אױף די הענט װעלן זײ דיך טראָגן,
טאָמער װעסטו אָפּשלאָגן אָן אַ שטײן ד ַײן פֿוס.
13אױף לײבן און פּיפּערנאָטערס װעסטו שפּר ַײזן,
װעסט צעטרעטן יונגלײבן און שלענג.
14װ ַײל ער האָט געגלוסט צו מיר ,װעל איך אים מאַכן אַנטרינען;
איך װעל אים דערהײכן ,װ ַײל ער קען מ ַײן נאָמען.
15ער װעט מיך רופֿן ,און איך װעל אים ענטפֿערן,
איך װעל ז ַײן מיט אים אין אַ צרה,
איך װעל אים דערלײזן ,און אים ברענגען צו כּבֿוד.
16מיט לאַנגע יאָרן װעל איך אים זעטן,
און װעל אים װ ַײזן מ ַײן הילף.
1אַ מזמור; אַ געזאַנג פֿאַר דעם טאָג פֿון שבת.
2גוט איז צו לױבן גאָט,צב
און זינגען צו ד ַײן נאָמען ,דו העכסטער;
3צו דערצײלן אין פֿרימאָרגן ד ַײן ֶחסד
און ד ַײן טר ַײשאַפֿט אין די נעכט,
4אױף אַ צענסטרונע און אױף אַ גיטאַר,
מיט פֿאַרטראַכטונג אױף דער האַרף.
5װאָרום האָסט מיך דערפֿרײט ,גאָט ,מיט ד ַײן װערק,
איך זינג װעגן די מעשׂים פֿון ד ַײנע הענט.
6װי גרױס ז ַײנען ד ַײנע מעשׂים ,גאָט!
טיף ביז גאָר ז ַײנען ד ַײנע טראַכטונגען.
7דער ב ֵהמישער מענטש װײס ניט,
און דער נאַר פֿאַרשטײט דאָס ניט.
8אַז די ר ָשעים שפּראָצן װי גראָז,
און עס בל ִיען אַלע טוער פֿון אומרעכט,
איז דאָס כּדאי זײ זאָלן פֿאַרטיליקט װערן אױף אײביק.
9אָבער דו ביסט דערהױבן
אױף אײביק ,גאָט.
