Page 127 - Thilim
P. 127
תּהלים
1פֿון ָדִודן.קג
2לױב ,מ ַײן זעל ,גאָט,
און אַלע מ ַײנע אינגעװײד ,ז ַײן הײליקן נאָמען.
לױב גאָט ,מ ַײן זעל,
און זאָלסט ניט פֿאַרגעסן אַלע ז ַײנע טובֿות;
3דער װאָס פֿאַרגיט אַל די זינד ד ַײנע,
װאָס הײלט אַלע קראַנקשאַפֿטן ד ַײנע;
4װאָס לײזט אױס פֿון גרוב ד ַײן לעבן,
װאָס קרײנט דיך מיט גענאָד און דערבאַרימונג;
5װאָס זעטיקט מיט גוטס ד ַײן עלטער,
װי אַן אָדלער באַנ ַײט זיך די יוגנט ד ַײנע.
6גאָט טוט גערעכטיקײטן,
און רעכט צו אַלע געדריקטע.
7ער האָט געלאָזט װיסן משהן ז ַײנע װעגן,
די קינדער פֿון ישׂראל ז ַײנע מעשׂים.
8גאָט איז דערבאַרימדיק און ל ַײטזעליק,
א ַײנגעהאַלטן אין צאָרן און ר ַײך אין גענאָד.
9ניט שטענדיק װעט ער קריגן,
און ניט אײביק װעט ער האַלטן אַ כּעס.
10ניט לױט אונדזערע חטאים האָט ער אונדז געטאָן,
און ניט לױט אונדזערע זינד האָט ער אונדז פֿאַרגאָלטן.
11װאָרום װי דער הימל איז הױך איבער דער ערד,
אַזױ איז שטאַרק ז ַײן ֶחסד צו די װאָס פֿאָרכטן אים.
12װי מזרח איז װ ַײט פֿון מערבֿ,
אַזױ האָט ער דערװ ַײטערט פֿון אונדז אונדזערע פֿאַרברעכן.
13װי אַ פֿאָטער דערבאַרימט זיך אױף ז ַײנע קינדער,
אַזױ דערבאַרימט זיך גאָט אױף די װאָס פֿאָרכטן אים.
14װאָרום ער װײס אונדזער באַשאַפֿונג,
ער געדענקט אַז מיר ז ַײנען שטױב.
15דער מענטש – אַזױ װי גראָז ז ַײנען ז ַײנע טעג,
װי אַ שפּראָצונג פֿון פֿעלד ,אַזױ שפּראָצט ער.
16װאָרום אַ װינט גײט אַריבער אױף אים ,און ער איז ניטאָ,
און ז ַײן אָרט קען אים ניט מער.
17אָבער דער ֶחסד פֿון גאָט איז פֿון אײביק ביז אײביק
אױף די װאָס פֿאָרכטן אים,
