Page 177 - Thilim
P. 177
תּהלים
און נאַכט זאָל דאָס ליכט פֿאַר מיר װערן,
12איז אױך פֿינצטערניש ניט פֿינצטער פֿאַר דיר,
און נאַכט טוט אַזױ װי דער טאָג ל ַײכטן; אַזױ פֿינצטערקײט אַזױ
ליכטיקײט.
13װאָרום דו האָסט געשאַפֿן מ ַײנע נירן,
האָסט מיך געװעבט אין ל ַײב פֿון מ ַײן מוטער.
14איך לױב דיך ,װאָרום מוראדיק װוּנדערלעך בין איך געמאַכט;
װוּנדערלעך ז ַײנען ד ַײנע װערק,
און מ ַײן זעל װײס דאָס װױל.
15ניט פֿאַרהױלן איז געװען מ ַײן געבײן פֿאַר דיר,
װען איך בין געמאַכט געװאָרן אין פֿאַרבאָרגעניש
געשטריקט געװאָרן אין טיפֿענישן פֿון דער ערד.
16מ ַײן אומגעפֿורעמט ל ַײב האָבן געזען ד ַײנע אױגן;
יאָ ,אין ד ַײן בוך װערן זײ אַלע אָנגעשריבן,
די טעג װען מע זאָל באַשאַפֿן װערן,
און אײנער צװישן זײ איז געװען פֿאַר אים.
17און װי האַרב פֿאַר מיר ז ַײנען ד ַײנע טראַכטונגען ,גאָט,
װי געװאַלטיק איז זײער מספּר!
18זאָל איך זײ צײלן ,ז ַײנען זײ מער פֿון זאַמד,
זאָל איך דערגײן צום ָסוף ,דאַרף מ ַײן דױער ז ַײן װי ד ַײנער.
19װען דו ,גאָט ,װאָלסט טײטן דעם ָרשע!
און איר בלוטיק ל ַײט ,טוט זיך אָפּ פֿון מיר!
20די װאָס רעדן דיך אַרױס מיט אַ בײזער כּװנה,
ד ַײנע פֿ ַײנט װאָס דערמאָנען דיך צום פֿאַלשן.
21פֿאַר װאָר ,ד ַײנע פֿ ַײנט ,גאָט ,האָב איך פֿ ַײנט,
און מיט ד ַײנע קעגנשטײער טו איך קריגן.
22פֿ ַײנט ביז גאָר האָב איך זײ פֿ ַײנט,
ָשׂונאים ז ַײנען זײ ב ַײ מיר.
23פֿאָרש מיך ,גאָט ,און דערקען מ ַײן האַרץ,
פּרוּװ מיך ,און װײס מ ַײנע געדאַנקען;
24און זע אױב אין מיר איז דאָ אַ פֿאַרדראָסיקער װעג,
און פֿיר מיך אין דעם אײביקן װעג.
