Page 179 - Thilim
P. 179
תּהלים
1אַ מזמור פֿון ָדִודן.קמא
גאָט ,איך רוף דיך ,א ַײל צו מיר,
פֿאַרנעם מ ַײן ָקול ,אַז איך רוף צו דיר.
2זאָל באַשטײן מ ַײן תּפֿילה װי װ ַײרױך פֿאַר דיר,
די אױפֿהײבונג פֿון מ ַײנע הענט װי דער קרבן פֿון אָװנט.
3מאַך ,גאָט ,אַ היטונג אױף מ ַײן מױל,
גיב אַכט אױף דער טיר פֿון מ ַײנע ליפּן.
4זאָלסט ניט נ ַײגן מ ַײן האַרץ צו אַ בײזער זאַך,
צו טאָן טוּונגען אין שלעכטיקײט
מיט ל ַײט װאָס װערקן אומרעכט;
און לאָמיך ניט עסן פֿון זײערע זיסע שפּ ַײזן –
5זאָל מיך שלאָגן דער צדיק אױס גינציקײט ,און מיך שטראָפֿן;
מ ַײן קאָפּ װעט ניט אָפּשטױסן דאָס ט ַײערע אײל –
װאָרום תּמיד איז מ ַײן תּפֿילה אַקעגן זײערע בײזן.
6זאָלן געשל ַײדערט װערן אָן אַ פֿעלדז זײערע ריכטער;
און מע זאָל הערן מ ַײנע װערטער אַז זײ ז ַײנען ליבלעך.
7אַזױ װי װען מע שפּאַלט און ברעכט אױף די ערד,
ז ַײנען צעשאָטן אונדזערע בײנער ב ַײם מױל פֿון אונטערערד.
8װאָרום אױף דיר ,גאָט דו האַר ,ז ַײנען מ ַײנע אױגן;
אין דיר שיץ איך מיך ,זאָלסט ניט אױסגיסן מ ַײן זעל.
9היט מיך פֿון דער פּאַסטקע װאָס זײ האָבן מיר געשטעלט,
און פֿון די שטרױכלונגען פֿון די אומרעכטטוער.
10זאָלן אַר ַײנפֿאַלן אין זײערע נעצן די ר ָשעים,
בעת איך אַלײן װעל אַריבערגײן.
1אַ באַטראַכטונג פֿון ָד ִודן ,װען ער איז געװען
אין דער הײל; אַ תּפֿילה.קמב
2מיט מ ַײן ָקול שר ַײ איך צו גאָט,
מיט מ ַײן ָקול בעט איך צו גאָט.
3איך גיס אױס פֿאַר אים מ ַײן קלאָג,
מ ַײן נױט דערצײל איך פֿאַר אים.
4װען מ ַײן געמיט פֿאַרגײט אין מיר,
דו װײסט דאָך מ ַײן שטעג –
אױף דעם װעג װאָס איך גײ,
