Page 107 - H_KSEXASMENH_DOLOFONIA_29-5-2020
P. 107
Η ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ 107
δέχτηκε απόλυτα την ιστορία που μας είπε. Τη φυγή της αδελφής
του και την κατάρρευση του Κέλβιν. Δεν περίμενε, όμως, να μην
ξαναμάθει ποτέ νέα της Έλεν. Πιστεύω πως όσο περνούσαν τα
χρόνια και δε μάθαινε τίποτα, και όσο ο Κέλβιν Χάλιντεϊ επέμενε
στην παραίσθησή του και τελικά αυτοκτόνησε, στο μυαλό του άρ-
χισε να δημιουργείται μια φρικτή αμφιβολία. Μήπως ήταν αληθι-
νή η ιστορία του Κέλβιν; Είχε πράγματι σκοτώσει την Έλεν; Ο Κέ-
νεντι δεν ήξερε τίποτα για εκείνη και σίγουρα, αν η κοπέλα είχε
πεθάνει κάπου στο εξωτερικό, θα το μάθαινε. Νομίζω πως αυ-
τό εξηγεί την προθυμία του όταν είδε την αγγελία μας. Έλπιζε ότι
μπορεί να οδηγούσε σε κάποια εξήγηση του πού βρισκόταν και
τι έκανε τόσα χρόνια. Είμαι βέβαιος ότι είναι τελείως αφύσικο να
εξαφανιστεί κάποιος τόσο... τόσο τελειωτικά όσο δείχνει να έκανε
η Έλεν. Αυτό από μόνο του είναι ιδιαίτερα ύποπτο».
«Συμφωνώ μαζί σας», είπε η μις Μαρπλ. «Μα η εναλλακτι-
κή, κύριε Ριντ;»
Ο Ζιλ είπε αργά: «Την εναλλακτική την έχω σκεφτεί. Είναι αρ-
κετά ευφάνταστη, ξέρετε, ίσως και κάπως τρομακτική. Συνεπά-
γεται –πώς να το πω– ένα είδος κακοβουλίας...»
«Ναι», είπε η Γκουέντα. «Ακριβώς αυτό, κακοβουλία. Ακόμα
και κάτι που δεν είναι τελείως υγιές, θα έλεγα...» Ρίγησε.
«Νομίζω πως αυτό υποδεικνύεται όντως εδώ», είπε η μις
Μαρπλ. «Ξέρετε, υπάρχουν στον κόσμο πολλά… πώς να το πω…
αλλόκοτα πράγματα, περισσότερα από αυτά που φαντάζονται οι
περισσότεροι άνθρωποι. Εγώ έχω δει αρκετά...»
Η όψη της ήταν σκεπτική.
«Δεν μπορεί να υπάρχει, βλέπετε, κάποια φυσιολογική εξή-
γηση», είπε ο Ζιλ. «Θα πάρω τώρα τη φανταστική υπόθεση ότι ο
Κέλβιν Χάλιντεϊ δε σκότωσε τη σύζυγό του, αλλά πραγματικά πί-
στεψε ότι το είχε κάνει. Αυτό προφανώς θέλει να πιστεύει ο δρ
Πένροουζ, ο οποίος φαίνεται αρκετά σοβαρός άνθρωπος. Η πρώ-
τη του εντύπωση για τον Χάλιντεϊ ήταν πως είχε μπροστά του έναν
άνδρα που είχε σκοτώσει τη γυναίκα του και ήθελε να παραδο-
29/5/2020 1:59:00
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 107 29/5/2020 1:59:00
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 107