Page 305 - สารานุกรมพืช ในประเทศไทย (ฉบับย่อ) เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ E-BOOK โดย พระครูโสภณวีรานุวัตร, ดร. วัดป่า สุพรรณบุรี.
P. 305

ผักหนอก    สารานุกรมพืชในประเทศไทย  ผักหนอกใบเล็ก
                                                                        Hydrocotyle siamica Craib
                                                                           ไม้ล้มลุก ล�าต้นทอดนอน เกลี้ยงหรือมีขนสั้นนุ่มตามล�าต้น แผ่นใบ และก้านใบ
                                                                        ใบรูปสามเหลี่ยมกว้าง ส่วนมากด้านกว้างยาวกว่าด้านยาว กว้าง 5-11 ซม. ขอบ
                                                                        จักเป็นเหลี่ยม 5-7 แฉก โคนรูปหัวใจลึก ขอบจักมนหรือจักฟันเลื่อย เส้นโคนใบ
                                                                        7-9 เส้น ก้านใบยาว 5-20 ซม. ก้านช่อดอกยาว 5-17 ซม. ดอกจ�านวนมาก ก้านดอก
                      ผักเสี้ยน: ช่อดอกแบบช่อกระจะ ก้านชูเกสรร่วมยาว ใบประดับมี 3 ใบย่อย ผลเรียวยาว (ภาพ: กรุงเทพฯ - RP)  ยาว 5-8 มม. กลีบดอกรูปขอบขนาน ยาวประมาณ 1 มม. ผลกลมแป้น กว้างประมาณ
                                                                        2.5 มม. ยาวประมาณ 1.5 มม. มีสันนูนและขนสั้นแข็ง
                                                                           พบในพม่า และทางภาคเหนือของไทยที่เชียงใหม่ เชียงราย ขึ้นตามป่าดิบเขา
                                                                        ใกล้ล�าธาร ความสูง 1000-2000 เมตร คล้ายกับ H. hookerii (C. B. Clarke)
                                                                        Craib ซึ่งผลไม่มีขนแข็งสั้น

                                                                        ผักหนอกเขา
                                                                        Hydrocotyle javanica J. P. Ponten ex Thunb.
                                                                          ชื่อพ้อง Hydrocotyle nepalensis Hook., H. polycephala Wight & Arn.

                      ผักเสี้ยนขน: ดอกสีม่วง กลีบคู่บนมีสีขาวที่โคน เกสรเพศผู้ 6 อัน (ภาพซ้าย: กรุงเทพฯ - RP); ผักเสี้ยนป่า: ใบช่วงโคน  ไม้ล้มลุก ล�าต้นทอดนอน เกลี้ยงหรือมีขนสั้นนุ่ม ใบรูปไข่กว้าง ส่วนมากด้านกว้าง
                    มีใบย่อย 5 หรือ 7 ใบ ดอกสีชมพู (ภาพขวา: สระบุรี - SSu)   ยาวกว่าด้านยาว กว้าง 3-9 ซม. ขอบจักมน 5-7 จัก หรือเป็นเหลี่ยมเล็กน้อย
                                                                        โคนรูปหัวใจตื้น ๆ ส่วนมากมีขนสั้นนุ่มตามเส้นแขนงใบทั้งสองด้าน เส้นโคนใบ
                                                                        7-9 เส้น ก้านใบยาวได้ถึง 17 ซม. มีขนยาว ช่อดอกออกเป็นกระจุกหลายช่อ
                                                                        ส่วนมากก้านช่อยาวไม่เกิน 2 ซม. มักสั้นกว่าก้านใบ ดอกจ�านวนมาก ก้านดอกสั้นมาก
                                                                        หรือยาวได้ถึง 2 มม. กลีบดอกรูปขอบขนาน มักมีแต้มสีม่วงแดง ยาวประมาณ 1 มม.
                                                                        ผลกลมแป้น กว้าง 1.5-1.8 มม. ยาว 1-1.3 มม. เกลี้ยง
                                                                           พบในเอเชียเขตร้อน จีน ญี่ปุ่น และออสเตรเลีย ขึ้นตามที่ชื้นแฉะหรือชายป่า
                                                                        ความสูงถึงประมาณ 2000 เมตร ทั้งต้นมีสรรพคุณด้านสมุนไพรหลายอย่าง ใบหรือ
                                                                        ทั้งต้นใช้เบื่อปลาหรือเป็นยาฆ่าแมลง

                                                                        ผักหนอกใบเล็ก
                                                                        Hydrocotyle pseudoconferta Masam.
                                                                           ไม้ล้มลุก เกาะเลื้อย ยาวได้ถึง 30 ซม. แตกกิ่งจ�านวนมาก แผ่นใบรูปกลม
                      ผักเสี้ยนผี: ช่อดอกออกที่ปลายกิ่ง ส่วนต่างๆ มีต่อมขนเหนียว ใบประกอบมี 3-5 ใบย่อย (ภาพดอก: บางสะพาน   จักตื้น ๆ 5-7 แฉก ด้านกว้างยาวกว่าด้านยาว ยาว 1-2.5 ซม. พูจักมน โคนแฉก
                    ประจวบคีรีขันธ์; ภาพผล: ถ�้ามะกัก สระบุรี - RP)     ลึกรูปหัวใจ แผ่นใบด้านล่างมีขนละเอียด ก้านใบยาว 2-10 ซม. ช่อดอกออกเดี่ยว ๆ
                                                                        ตามข้อ ไร้ก้าน ช่อที่ปลายกิ่งส่วนมากออกเป็นคู่หรือช่อแยกแขนง ดอกไร้ก้าน
                                                                        หรือมีก้านสั้นมาก กลีบดอกมีต่อมใสสีอมเหลือง ก้านเกสรเพศเมียยาวประมาณ
                                                                        0.5 มม. ผลกลมแป้น ยาว 1-1.2 มม. กว้าง 1.5-2 มม. ส่วนมากมีลายสีม่วงแต้ม
                                                                        หรือมีขนสีขาว
                                                                           พบที่พม่า จีนตอนใต้ และไต้หวัน ในไทยพบทางภาคเหนือที่เชียงใหม่ ขึ้นตาม
                                                                        ที่โล่งชายป่าดิบเขา ความสูงประมาณ 1200 เมตร
                                                                          เอกสารอ้างอิง
                                                                           Hedge, I.C. and J.M. Lamond. (1992). Umbelliferae. In Flora of Thailand Vol.
                                                                              5(4): 443-447.
                      ผักเสี้ยนฝรั่ง: ช่อดอกออกที่ยอด ดอกสีชมพู หรือขาวล้วน ก้านกลีบดอกและก้านชูอับเรณูยาว (ภาพ: cultivated;
                    ภาพซ้าย - PK, ภาพขวา - PT)                             Menglan, S., M.F. Watson and J.F.M. Cannon. (2005). Apiaceae. In Flora of
                                                                              China Vol. 14: 14-15.
                    ผักหนอก, สกุล
                    Hydrocotyle L.
                    วงศ์ Apiaceae
                       ไม้ล้มลุก มีรากตามข้อ หูใบบาง ใบเรียงเวียน ช่อดอกแบบช่อซี่ร่ม ส่วนมากเป็น
                    ช่อเดี่ยว ๆ ออกตรงข้ามใบ กลีบเลี้ยงเชื่อมติดกันเป็นหลอดแนบติดรังไข่ ปลายแยก
                    เป็นแฉกขนาดเล็กหรือไม่มี กลีบดอก 5 กลีบ สีเขียวอ่อนหรือสีครีม เกสรเพศผู้ 5 อัน
                    รังไข่ใต้วงกลีบ มี 2 คาร์เพล แต่ละคาร์เพลมีออวุล 1 เม็ด ก้านเกสรเพศเมีย 2 อัน
                    ติดทน ผลแห้งแยกเป็น 2 ซีก แต่ละซีกมี 5 สัน เปลือกแข็ง
                       สกุล Hydrocotyle มีกว่า 100 ชนิด พบในเขตร้อนและเขตอบอุ่น ในไทยเคยมี
                       รายงาน 4 ชนิด และพบเพิ่มอีกชนิด คือ H. pseudoconferta Masam. ที่กระจาย
                       มาจากจีนตอนใต้ ส่วน H. chiangdaoensis Murata เป็นพืชถิ่นเดียวของไทย พบ
                       ที่ดอยเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ และยังมีแว่นแก้ว H. umbellata L. ที่พบเป็นไม้
                       ประดับหรือขึ้นเป็นวัชพืช ชื่อสกุลมาจากภาษากรีก “hydor” น้ำา และ “kotyle”   ผักหนอก: ขอบจักเป็นเหลี่ยม 5-7 แฉก โคนรูปหัวใจลึก ช่อดอกแบบช่อซี่ร่ม ก้านช่อยาว ผลมี 2 ซีก มีขนสั้นแข็ง
                       ถ้วยขนาดเล็ก ตามลักษณะถิ่นที่อยู่และรูปร่างของใบแบบก้นปิด  ปกคลุม (ภาพ: แม่ออน เชียงใหม่ - RP)

                                                                                                                    285






        58-02-089_213-292_Ency_new1-3_J-Coated.indd   285                                                                 3/1/16   5:57 PM
   300   301   302   303   304   305   306   307   308   309   310