Page 40 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:41 Pagina 40

tact op met de lokale politie van de plaats waar de dame woon-
de. Agenten werden op pad gestuurd om op die manier te weten
te komen wie de auto bestuurde en of iemand misschien wist
wat de plannen van de bestuurder waren geweest. Ook hier
duurde het niet lang voor we eigenlijk voldoende informatie
hadden gekregen om te veronderstellen dat de weduwe wel de-
gelijk in de auto zat. Ze was een paar uur eerder thuis vertrokken
met haar volwassen, gehandicapte zoon. De jongen had zich
ontzettend verheugd, want hij mocht mee naar een musical. In
Leuven zouden ze nog iemand oppikken en dan kon het feest
van start gaan. Maar het feest zou nooit meer beginnen.

Op een dergelijk moment moet je je verstand op nul zetten. Je
mag daar niet blijven bij stilstaan, want dan kun je niet meer
professioneel reageren. Ik wist dat bekwame mensen de groot-
ouders en de echtgenoot en papa van de slachtoffers zouden
proberen op te vangen. In hen moest ik vertrouwen hebben.
Uren later, het was toen ruim 22 uur, reed de morbide stoet
van getakelde auto’s en de vrachtwagen richting Aarschot. De
burgemeester had een loods vrijgemaakt. De lichamen van de
slachtoffers lagen nog in de voertuigen. Het lijkt vreemd, maar
voor die mensen kun je nog maar één ding doen: zorgen dat je
de omstandigheden van hun overlijden kunt vastleggen. Dat
kun je niet in het midden van de E314 met een horde ramptoe-
risten en opdringerige camera’s in de buurt.
Terwijl wij stonden te wachten, was de context van het onge-
val min of meer duidelijk geworden. Door het drukke verkeer in
de richting van Brussel, was er een file ontstaan. Een vracht-
wagen was achteraan op die file ingereden. Auto’s waren prompt
in brand gevlogen en hadden de stuurcabine van de vrachtwa-
gen in vuur en vlam gezet.

40