Page 331 - Publicationa15
P. 331
ศาลรัฐธรรมนูญกับการสร้างบรรทัดฐานทางรัฐธรรมนูญ 323
เลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมได้ กฎหมายฝ่ายตุลาการมาตราดังกล่าว ไม่สอดคล้อง
กับสถานการณ์ของสังคมในปัจจุบัน เป็นขั้นตอนการรับสมัครบุคคลเพื่อสอบ
คัดเลือกเท่านั้น กรณีเป็นการตัดสิทธิคนพิการตั้งแต่ต้น ไม่มีโอกาสแสดง
ความรู้ความสามารถที่แท้จริงก่อน โดยเห็นว่าความพิการไม่ได้เป็นอุปสรรค
ต่อการปฏิบัติหน้าที่ให้ความเป็นธรรมแต่อย่างใด จึงวินิจฉัยว่าพระราชบัญญัติ
ระเบียบข้าราชการฝ่ายตุลาการศาลยุติธรรม พ.ศ. 2543 มาตรา 26 วรรคหนึ่ง
(10) เฉพาะในส่วนที่บัญญัติว่า “มีกายหรือจิตใจไม่เหมาะสมที่จะเป็นข้าราชการ
ตุลาการ”ขัดหรือแย้งต่อรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2550 มาตรา 30 วรรคสาม
กรณีดังกล่าวข้างต้น จะเห็นถึงความงดงามของกระบวนการสร้าง
บรรทัดฐานทางรัฐธรรมนูญ ที่เกิดจากการต่อสู้รักษาสิทธิของผู้ร้องซึ่งเป็น
ประชาชนผู้พิการคนหนึ่ง ตามกระบวนการของสังคม โดยไม่ย่อท้อ ขณะเดียวกัน
ในทางสังคมได้มีพัฒนาการของการคุ้มครองรับรองสิทธิของคนพิการเป็น
ล�าดับ โดยกลไกต่างๆ ในสังคมได้ให้ความส�าคัญ ด้วยการที่รัฐสภาได้มีการ
ตรากฎหมาย คุ้มครองรับรองสิทธิคนพิการดังกล่าว รัฐบาลให้สัตยาบันกับ
อนุสัญญาว่าด้วยสิทธิคนพิการ ของสหประชาชาติ สถานการณ์ของความคิดเห็น
ทางสังคมเกี่ยวกับการคุ้มครองรับรองสิทธิ ของคนพิการได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว
บรรทัดฐานทางรัฐธรรมนูญในการคุ้มครองรับรองสิทธิ ของคนพิการจึงเปลี่ยนไป
จากเดิม
ศาลรัฐธรรมนูญเป็นกลไกหรือเครื่องมือของประชาชน อันเป็นกระบวนการ
หนึ่งของสังคม จึงมีค�าวินิจฉัยหรือค�าสั่งให้สอดคล้องกับเจตนารมณ์ร่วมกัน
ของสังคม ที่มีความเป็นพลวัตตามสถานการณ์ของบ้านเมืองและของโลกได้
การคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพในการประกอบอาชีพ
ค�าวินิจฉัยที่ 12/2552
เรื่อง ศาลจังหวัดสระบุรีส่งค�าโต้แย้งของจ�าเลย (นายธนรัตน์ แก้ววารี) เพื่อ
ขอให้ศาลรัฐธรรมนูญพิจารณาวินิจฉัยตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย
พุทธศักราช 2540 มาตรา 264 กรณีประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 45
ลงวันที่ 17 มกราคม 2515 ข้อ 3 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยประกาศของคณะปฏิวัติ
_17-0315(306-336)15.indd 323 4/27/60 BE 11:58 AM
