Page 103 - Gramatyka francuska Grevisse wersja pełna bez hasła mcourser
P. 103

3. Przymiotnik



                  180  Jeśli przymiotnik odnosi się do rzeczowników będących synonimami lub umiesz-
                        czanych  kolejno  po  sobie  według  stopnia  natężenia,  wówczas  uzgadniamy  go
                        z ostatnim rzeczownikiem, który najsilniej wyraża daną cechę:
                                Il entra dans une colère, une fureur terrible.
                  181  Przymiotnik  odnoszący  się  do  dwóch  rzeczowników połączonych spójnikiem  ou
                        uzgadnia się najczęściej tylko z ostatnim z nich:
                                Il faudrait, pour réussir dans cette entreprise, un talent ou une habileté rare.
                        Uzgodnienie to jest konieczne, gdy chcemy podkreślić, że przymiotnik określa jedynie
                        ostatni rzeczownik:
                                Une statue de marbre ou de bronze doré.
                        Chcąc natomiast zaznaczyć, iż przymiotnik odnosi się do dwóch rzeczowników, należy
                        uzgodnić go z obydwoma:
                                On recherche un homme ou une femme âgés.

                  182  Jeśli  przymiotnik  występuje  po  dopełnieniu  określającym,  uzgadnia  się  go  albo
                        z dopełnieniem, albo z rzeczownikiem, który jest określany, w zależności od sensu
                        wyrażenia:
                                Du poisson de mer frais. (Świeża ryba morska.)
                                Un groupe de marins italiens. (Grupa włoskich marynarzy.)

                  183  Jeśli przymiotnik towarzyszy wyrażeniu avoir l’air, można uzgodnić go albo z rzeczo-
                        wnikiem air, albo z podmiotem zdania:
                                Ils ont l’air hardi lub hardis.
                        Jeśli  uzgadniamy  przymiotnik  z  wyrazem  air,  wyrażenie  zyskuje  znaczenie  „mieć
                        wygląd, mieć wyraz”:
                                Elle a l’air faux. (Akademia Francuska)
                        Jeśli  natomiast  uzgadniamy  przymiotnik  z  podmiotem  zdania,  wyrażenie  avoir l’air
                        nabiera znaczenia „wydawać się, wyglądać na”:
                                Ils ont l’air malades.
                        N.B.
                        Jeśli podmiot jest rzeczownikiem nieożywionym, najczęściej to z nim uzgadniamy przymiotnik:
                                Ces propositions ont l’air sérieuses. (Akademia Francuska)

                  184  Przymiotnik poprzedzony wyrażeniami des plus, des moins, des mieux przeważnie
                        występuje w liczbie mnogiej, nawet jeśli w zdaniu mowa jest o jednej tylko osobie
                        lub przedmiocie; wyrażenia te należy rozumieć jako „najbardziej, najmniej, najlepiej
                        spośród wszystkich”:
                                Notre souper fut des plus simples. (Th. Gautier)
                                Chose (…) des moins faciles à expliquer. (L. Bloy)
                                Le docteur est des plus intelligents, des mieux cultivés, des plus instruits. (A. Gide)
                        Jeśli natomiast przymiotnik odnosi się do zaimka w formie nieosobowej, przymiotnik
                        występuje w liczbie pojedynczej:
                                Il s’est vraiment voué à ne rien faire, ce qui n’est pas des plus aisé. (E. Jaloux)



                                                                                            103
   98   99   100   101   102   103   104   105   106   107   108