Page 144 - Gramatyka francuska Grevisse wersja pełna bez hasła mcourser
P. 144

3   Części


                          mowy


                     UWAGI
                     1.  On ma w niektórych użyciach znaczenie określone i zastępuje je, tu, nous, vous, il(s), elle(s) –
                       może wyrażać skromność, dyskrecję, ironię, pogardę itp.:
                              A-t-on (= tu) été sage aujourd’hui ? (Bylibyśmy dzisiaj grzeczni?)
                              Un couplet qu’on (= vous) s’en va chantant
                              Efface-t-il la trace altière
                              Du pied de nos chevaux marqué dans votre sang ? (A. de Musset)

                     2.  Kiedy kontekst wskazuje, iż mowa o kobiecie, orzecznik przyjmuje formę żeńską:
                              Eh bien, petite, est-on fâchée ? (G. de Maupassant)


                     3.  Zdarza się, że po zaimku on występuje orzecznik w liczbie mnogiej:
                              On  n’est  pas  des  esclaves  pour  endurer  de  si  mauvais  traitements.  (Akademia  Fran-
                              cuska)


                     4.  Ponieważ zaimek on początkowo pełnił funkcję rzeczownika, zachował niektóre jego właści-
                       wości i może występować z rodzajnikiem w elizji l’, zwłaszcza gdy ułatwia to wymowę. Nastę-
                       puje to najczęściej po: et, ou, où, que, si, a także po lorsque (obecnie l’ jest traktowane tylko
                       jako spółgłoska eufoniczna, tj. ułatwiająca wymowę, pozbawiona znaczenia rodzajnika):
                              Il faut que l’on consente. (Akademia Francuska)
                              Puisque l’on vieillit tout entier, l’on ne vieillit point par rapport à soi-même.  (L. Scutenaire)

               278  Personne,  pierwotnie  rzeczownik  rodzaju  żeńskiego  (osoba),  stał  się  zaimkiem
                     nieokreślonym rodzaju męskiego liczby pojedynczej. W niektórych użyciach zaimek
                     ten zachował znaczenie „ktoś, osoba”:
                              Y a-t-il personne d’assez hardi ? (Akademia Francuska) (Czy znajdzie się jakiś
                              śmiałek?)
                              Je doute que personne y réussisse. (jw.) (Wątpię, żeby komukolwiek to się udało.)
                     Jednakże,  występując  często  z  ne,  zaimek  personne  przybrał  znaczenie  przeczące
                     i oznacza obecnie „nikt”:
                              Non, l’avenir n’est à personne. (V. Hugo) (Przyszłość nie należy do nikogo.)
                              Qui vient ? Qui m’appelle ? Personne. (A. de Musset)

                     UWAGA
                     Gdy personne odnosi się do kobiety, używa się żeńskich form rzeczownika lub imiesłowu czasu
                     przeszłego, jednak użycie to jest dosyć rzadkie:
                              Personne n’est plus que moi votre servante, votre obligée. (É. Littré)

               279  Quelqu’un (ktoś) odnosi się zawsze do osób w rodzaju męskim:
                              Quelqu’un est venu. (Ktoś przyszedł.)
                     Użyty  w  liczbie  mnogiej  zaimek  quelques-uns  (niektórzy)  ma  odmienne  znaczenie,
                     wyraża bowiem nieokreśloność w stosunku do liczby, a nie do jednostki (ktoś):
                              Quelques-uns l’affirment. (Niektórzy to potwierdzają.)
                     Quelqu’un, w odniesieniu do en bądź też rzeczownika w liczbie mnogiej lub rzeczow-
                     nika zbiorowego, stosuje się do osób i przedmiotów i jest odmieniany przez liczby
                     i rodzaje:



                144
   139   140   141   142   143   144   145   146   147   148   149