Page 62 - Gramatyka francuska Grevisse wersja pełna bez hasła mcourser
P. 62

2  Części


                    składowe zdania


               73    Ze względu na formę zdania można podzielić na:
                      o
                     1  Zdania twierdzące (propositions affirmatives) – stwierdzające zdarzenie:
                              La terre tourne autour du soleil. (Ziemia krąży wokół słońca.)
                      o
                     2  Zdania  przeczące  (propositions  négatives)  –  zaprzeczające  istnieniu  danego
                       zdarzenia:
                              La Mort ne surprend point le sage. (J. de La Fontaine) (Śmierć nie zaskakuje mędrca.)
                      o
                     3  Zdania  pytające  (propositions  interrogatives)  –  wyrażające  pytanie  o  jakieś
                       zdarzenie lub też o okoliczności, które mu towarzyszą:
                              Qui vient ? (Kto idzie?)
                              Rodrigue, as-tu du cœur ? (P. Corneille)
                       UWAGI
                       1.  Pytanie  niezależne  (interrogation  directe)  to  pytanie,  które  wypowiadamy  w  zdaniu
                         niezależnym; cechuje je charakterystyczna intonacja wznosząca się stopniowo do akcen-
                         towanej  sylaby  wyrazu  będącego  przedmiotem  pytania.  W  tekstach  pisanych  pytanie
                         niezależne zakończone jest znakiem zapytania:
                              As-tu lu ce livre ? (Czy przeczytałaś tę książkę?)
                              Tu pars déjà ?
                         Z pytaniem zależnym (interrogation indirecte) mamy do czynienia wówczas, gdy jest ono
                         wyrażone w zdaniu podrzędnym, a orzeczenie zdania nadrzędnego wskazuje na pytanie lub
                         też ogólne znaczenie zdania nadrzędnego ma charakter pytania; pytanie zależne przybiera
                         zatem postać zdania podrzędnego, w którym wyrażony jest przedmiot pytania; pytanie to
                         ma intonację zdania twierdzącego, a w tekstach pisanych nie jest zakończone znakiem zapy-
                         tania:
                              Je te demande si tu as lu ce livre. (Pytam, czy przeczytałaś tę książkę.)
                              Dis-moi si tu pars déjà.
                         Wynika z tego, iż orzeczeniem zdania nadrzędnego, które wprowadza pytanie zależne,
                         nie musi być jedynie czasownik typu demander (pytać), ale również czasownik deklara-
                         tywny lub wyrażający postrzeganie (dire, sentir, savoir, raconter, comprendre, ignorer itp.),
                         implikujący pytanie:
                              J’ignore si tu nous retrouveras. (Nie wiem, czy nas znajdziesz.)

                       2.  Po  przekształceniu  pytania  niezależnego  rozpoczynającego  się  od  wyrazu  pytającego
                         w  pytanie  zależne  wyraz  wprowadzający  pytanie  w  większości  przypadków  nie  ulega
                         zmianie:
                              Pytanie niezależne                  Pytanie zależne
                              Quel est votre nom ? (Jak się pani nazywa?)   Dites-moi quel est votre nom.
                              Qui appelez-vous ? (Do kogo dzwonicie?)   Je demande qui vous appelez.

                         Jednak  przy  zamianie  pytania  niezależnego  na  pytanie  zależne  przysłówek  est-ce  que
                         stojący przed podmiotem zmienia się w spójnik si; zaimki pytające que oraz qu’est-ce que
                         w ce que, a qu’est-ce qui w ce qui:
                              Pytanie niezależne          Pytanie zależne
                              Est-ce que tu viens ?       Je te demande si tu viens.
                              Que pensez-vous ?           Je me demande ce que vous pensez.
                              Qu’est-ce qui arrive ?      Vous vous demandez ce qui arrive.



                62
   57   58   59   60   61   62   63   64   65   66   67