Page 95 - Gramatyka francuska Grevisse wersja pełna bez hasła mcourser
P. 95

3. Przymiotnik



                        a)     Tworzenie żeńskiej formy przymiotnika za pomocą końcówki -e
                             Formation du féminin par l’ addition d’un e

                        Zasady ogólne
                  156  Żeńską formę przymiotników tworzy się przez dodanie do męskiej formy przymiot-
                        nika samogłoski -e, która najczęściej nie jest wymawiana:
                                Un haut mur. La haute mer [la’ot(ə)mɛr].
                                Un ciel bleu. Une robe bleue [yn(ə)rɔbəblø].
                        Przymiotniki zakończone na -e w rodzaju męskim nie mają odrębnej formy dla rodzaju
                        żeńskiego:
                                Un sol fertile. Une époque fertile en événements.

                        Przymiotniki maître oraz traître nie podlegają tej zasadzie, a ich rodzaj żeński wygląda
                        następująco – maîtresse, traîtresse:
                                La maîtresse branche. Une nappe d’eau traîtresse.
                        N.B.
                        1.  W  przymiotnikach  rodzaju  męskiego  zakończonych  na  samogłoskę dodanie  końcówki  -e
                          w rodzaju żeńskim nie powoduje zmian w wymowie, tj. przedłużenia ostatniej samogłoski:
                          tak samo długo wymawia się samogłoski i oraz u w przymiotnikach rodzaju żeńskiego: jolie
                          [ʒɔli], menue, jak i męskiego: joli [ʒɔli], menu.
                        2.  W  przymiotnikach  rodzaju  męskiego  zakończonych  na  spółgłoskę  dodanie  końcówki  -e
                          w rodzaju żeńskim:
                          a) niekiedy nie wpływa na zmianę wymowy przymiotników: banal, banale;
                          b) niekiedy  powoduje  konieczność  wymawiania  spółgłoski  końcowej,  która  zazwyczaj
                            w rodzaju męskim nie jest wymawiana (z wyjątkiem łączeń międzywyrazowych):  petit,
                            petite [pəti], [pətit]; lourd, lourde;
                          c)  czasami  powoduje  podwojenie  lub  zmianę  końcowej  spółgłoski,  czemu  towarzyszyć
                            może zmiana (w mowie lub w pisowni) poprzedzającej ją samogłoski.

                        Zasady szczegółowe
                  157  Przymiotniki  rodzaju  męskiego  zakończone  na  -el,  -eil,  a  także  przymiotniki  nul
                        i gentil, w rodzaju żeńskim mają podwojoną spółgłoskę l przed końcowym -e:
                                Cruel, cruelle. Pareil, pareille.
                                Nul, nulle. Gentil, gentille.
                        Jumeau (niegdyś jumel) ma w rodzaju żeńskim formę jumelle.

                        UWAGA
                        Przymiotniki  beau,  nouveau,  fou,  mou,  vieux  mają  formy  rodzaju  żeńskiego:  belle,  nouvelle,
                        folle, molle, vieille. Ich żeńskie formy pochodzą od dawnych form męskich: bel, nouvel, fol, mol,
                        vieil,  których  używa  się  jeszcze  przed  rzeczownikami  rodzaju  męskiego  liczby  pojedynczej,
                        zaczynającymi się na samogłoskę lub h nieme:
                                Un bel ouvrage, un nouvel habit, un fol espoir, un mol oreiller, un vieil avare.

                  158  Przymiotniki zakończone na -n
                        Przymiotniki zakończone na -en, -on podwajają w rodzaju żeńskim n przed końcówką
                        -e, czemu towarzyszy utrata nosowego brzmienia końcowej sylaby:
                                Ancien, ancienne [ãsjɛ̃], [ãsjɛn].  Bon, bonne [bɔ̃], [bɔn].

                                                                                             95
   90   91   92   93   94   95   96   97   98   99   100