Page 98 - QODIROVA D. ТУПРОҚ ФИЗИКАСИ elektron darslik
P. 98

tuproqning mexanik tarkibiga ko‘ra dala nam sig‘imining (DNS) 65-75 %

            ni tashkil etadi.
                   Tuproq  strukturali  holatini  tiklashning  asosiy  yo‘llaridan  biri  uni
            gumus  moddalari  bilan  boyitishdir.  Tuproq  gumusi  tarkibidagi  turli

            organik  kislota  (gumin,  fulvo  va  boshqa)  lar  tuproq  zarrachalarini  bir-
            biriga  yopishtiruvchi  modda  rolini  o‘ynaydi.  Agarda  gumus  kislotalari

            kalsiy,  magniy,  qisman  temir  yoki  alyuminiy  tuzlari  holida  tuproq
            zarrachalarini yopishtirsa, bunday holda haqiqiy suvga chidamli va g‘ovak
            strukturalar  hosil  bo‘ladi.  Tuproqni  organik  moddalarga  boyitish  uchun

            unga ko‘p miqdorda mahalliy o‘g‘itlar solish talab etiladi.
                   Tuproq strukturasini tiklash uning kimyoviy xususiyatini yaxshilash

            bilan ham amalga oshiriladi. Sho‘rtob yoki podzol tuproqlar bunga misol
            bo‘lishi mumkin. Bunday tuproqlarning singdirish kompleksida vodorod,
            natriy  bo‘lib,  bunday  elementlar  ishtirokida  nordon  yoki  ishqoriy  muhit

            paydo  bo‘lishidan  tashqari  suvga  juda  chidamsiz  struktura  hosil  bo‘ladi.
            Shuning uchun ham  bunday  tuproqlarning  strukturali  holatini  yaxshilash

            maqsadida erga ohak yoki gips solinadi. Bu tuzlar tarkibidagi ikki valentli
            kalsiy tuproqning singdirish kompleksidagi bir valentli elementlar o‘rnini

            oladi.  Bu  jarayonning  bir  necha  bor  qaytarilishi  nordon  va  sho‘rtob
            tuproqlarning strukturali holatini yaxshilaydi.
                   Tuproqni strukturali qilishning yana bir muhim tadbiri – shu mintaqa

            ehtiyojlarini hisobga olgan holda o‘t-dalali almashlab ekish tizimini joriy
            etishdir. SHu maqsadni nazarda tutib, har qaysi mintaqa sharoitiga to‘g‘ri

            keladigan ko‘p yillik dukkakdosh o‘tlar (beda, yo‘ng‘ichka) va bir yillik
            o‘tlar (arpa, bug‘doy, makkajo‘xori, oq jo‘xori va boshqalarni) almashlab

            ekiladi. Ko‘p yillik o‘tlar serildiz bo‘lganligidan erda gumus hosil qiluvchi
            organik  qoldiq  ko‘p  to‘planadi  va  tuproqning  ustki  qatlamida  suvga
            chidamli donador struktura hosil bo‘ladi (25-jadval).

                   O‘rta Osiyo fermer xo‘jaliklarida va ilmiy-tekshirish tashkilotlarining
            dala  sharoitida  olib  borilgan  ko‘p  yillik  tajribalarining  yakunlari  asosida

            quyidagi xulosalarga kelindi:
                    ko‘p  yillik  o‘t  ekinlari  (ayniqsa,  beda)  ni  ekish  hamda  erlarga
                      go‘ng solish tuproq strukturasini yaxshilaydi;

                    uch yillik bedadan keyin paxta ekishning birinchi yilidayoq har xil
                      tur  va  tipdagi  tuproqlarda  suvga  chidamli  makroagregatlarning

                      miqdori ko‘payadi va paxta hosili oshadi;



                                                             93
   93   94   95   96   97   98   99   100   101   102   103