Page 107 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj
P. 107
bazë të sheriatit, poashtu nuk kundërshton asnjë citat të Kur’anit apo të Sunnetit të
transmetuar nga I Dërguari (s.a.v.s.), por kjo tregon plotësimin e respektit të All-
llahut ndaj shehidëve kur u zëvendësoi atyre trupat të cilët u copëtuan për Të me
trupa më të mirë se ata që t’i shfrytëzojnë për shpirtrat e tyre dhe kështu të arrinë
begatinë e plotë, e kur të ndodhë Kijameti i kthen ata shpirtra në trupat e tyre që i
kishin në dun’ja.
Nëse thuhet: Kjo është thënia e atyre që folën për transformimin (et-tenasuh) dhe
hyrjen e shpirtrave në trupa të tjerë nga ata që i kishin.
Themi: Ky është një kuptim në të cilin argumentoi Sunneti i qartë dhe është i vërtetë
që duhet besuar dhe nuk e prishë atë quajtja e tij transformim, sikurse edhe vërtetimi
i asaj që vërtetoi mendja dhe shpallja rreth cilësive të All-llahut të madhëruar e
realitetit të emrave të Tij më të mirë, është e vërtetë të cilën nuk mund ta
zhvlerësojnë ata të cilët këtë e quajnë terkib dhe texhsim (formësim apo
personifikim i cilësive dhe emrave të Tij), poashtu atë që argumentoi mendja dhe
shpallja rreth vërtetimit të veprave dhe fjalëve të Tij kur Ai dëshiron, zbritja e Tij
çdo mbrëmje në qiellin e dun’jas (në pjesën e tretë të natës) dhe zbritja e Tij në
Ditën e Kijametit që të gjykojë robërit e Tij është e vërtetë që nuk mund ta
zhvlerësojnë ata që këtë e quajnë hulul-havadith (përzierje, ndërhyrje e ndodhive
apo e gjërave), si dhe atë që e argumentoi mendja dhe shpallja rreth lartësimit të All-
llahut mbi krijesat e tij, të ndarjes dhe qëndrimit mbi Arshin e Tij (sikurse i takon
madhërisë së Tij), ngritjes së melekëve dhe Shpirtit (Xhibrilit a.s.) tek Ai dhe
zbritjes prej Tij, ngritjes së fjalës së mirë dhe ngritjes të Dërguarit të Tij tek Ai,
afrimi i tij (s.a.v.s.) tek Ai derisa ishte afër Tij sa dy kutë apo edhe më afër dhe
argumente të tjera janë e vërtetë që nuk mund ta zhvlerësojnë Xhehemitë të cilët
këtë e quajnë përkufizim (hajizun), përcaktim i anës dhe texhsim (personifikim).
Imam Ahmedi tha: “Ne nuk i heqim All-llahut asnjë cilësi për shkak të fyerjes së
fyersëve” sepse kjo është shprehi e bidatxhinjëve (risimtarëve) të cilët i quajnë
Ehlus-Sunnetin dhe thëniet e tyre me disa shprehje me të cilat i largojnë nga ata
injorantët, kështu që i quajnë ato hashvun (mbushje), terkib (formësim) dhe texhsim
(personifikim), ndërsa Arshin (fronin) e All-llahut të madhëruar e quajnë
përkufizim (hajjiz) me qëllim që kështu të mohojnë lartësimin e Tij mbi krijesat e
Tij dhe qëndrimin e Tij mbi Arshin e Tij, sikurse Err-Rrafida (shiitët) që e quajnë
dashurinë ndaj të gjithë shokëve të Dërguarve të All-llahut dhe lutjen për ta “Ness”
(citat), apo sikurse El-Kaderitë el-mexhusij që e quajnë vërtetimin e kaderit
(përcaktimit) xhebr (detyrim, jo i lirë në vepra), pra çështja nuk ka të bëjë me
shquarje por me realitetin e çështjeve dhe qëllimi është se ajo që hadithet e qarta e
vërtetuan rreth shpirtrave të shehidëve se janë në brendësinë e disa shpendëve të
gjelbër dhe quajtja e kësaj tenasuh (transformim) nuk e prishë këtë kuptim. Ndërsa
transmformimi i kotë është ai që e thonë armiqët e pejgamberëve sikurse natyralistët
e të tjerët të cilët mohojnë ringjalljen dhe thonë se shpirtrat pas ndarjes nga trupat
kalojnë në llojet e ndryshme të shtazëve, insekteve dhe shpezëve që u përshtaten dhe
u përngjajnë atyre, kështu që me ndarjen nga trupat ata kalojnë në trupin e atyre
shtazëve ku begatohen apo dënohen pastaj ndahen nga aty dhe kalojnë në trupa të
tjerë që i përshtaten veprave dhe sjelljeve të tyre, e kështu pandërprerë. Ky është
vendkthimi i shpirtrave sipas tyre dhe begatia e dënimi i tyre, nuk ka kthim tjetër
për ta përveç këtij. Pra, ky është transformimi i kotë i cili është në kundërshtim me
atë që u pajtuan që të gjithë pejgamberët dhe kjo konsiderohet mosbesim në All-
llahun dhe në Ditën e fundit. Ky grup thonë: Vendqëndrim i shpirtrave pas ndarjes
nga trupat janë trupat e shtazëve që u përshtaten atyre, e nuk ka dyshim se kjo është
nga thëniet më të pavërteta dhe më të këqija, pas kësaj pason thënia e atyre që thanë