Page 110 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj

Përgjigja: Ata përfitojnë nga përpjekjet e të gjallëve në dy mënyra rreth të cilave u
pajtuan dijetarët, fukahat (njohësit e mirë të fikhut), muhadithinët (njohësit e mirë të
haditheve) dhe komentatorët e Kur’anit të Ehlus-Sunnetit.
E para: Ajo që i vdekuri e shkaktoi vetë në jetën e tij.
E dyta: Lutja e muslimanëve për të, kërkimi i faljes për të, lëmosha, Haxhi duke
patur kunërshtime se cili shpërblim i arrinë, a i arrinë shpërblimi i shpenzimit apo i
veprës? Shumica e dijetarëve (xhumhuri) thanë se i arrinë vetë shpërblimi i veprës,
ndërsa disa nga Hanefitë thanë se i arrinë shpërblimi i shpenzimit.
Dijetarët dhanë mendime të ndryshme rreth adhurimeve trupore si agjërimi, namazi,
leximi i Kur’anit dhe dhikri (përmendja e All-llahut). Imam Ahmedi dhe shumica e
të parëve (selefit) mendojnë se ato i arrijnë, këtë mendim e thanë edhe disa nga
nxënësit e Ebu Hanifes, e vërtetoi këtë imam Ahmedi në transmetimin e Muhammed
Ibn Jahja El-Kuhhalit dhe tha: I është thënë Ebu Abdullahut (imam Ahmedit): Njeriu
e punon një vepër të mirë si namazin, lëmoshën, ose diçka tjetër dhe gjysmën e tij ia
dhuron babait apo nënës? U përgjgij: Shpresoj t’i arrijë, ose tha: Të vdekurit i arrinë
çdo gjë, qoftë lëmoshë apo diç tjetër. Poashtu tha: Lexo Ajetul-Kursinë dhe Kul
HuvAll-llahu Ehad tri herë, e thuaj: O All-llah vlerën e tyre ua dhuroj banorëve të
varrezave.
Është e njohur në medhhebin (shkollën) Shafiij dhe atë Malikij se ato nuk u arrijnë.
Disa nga bidatxhinjët (risimtarët) në mesin e Ehlul-Kelamit (apologetikët) thanë se
nuk arrinë tek i vdekuri asgjë, as ndonjë lutje e asgjë tjetër.
Argument se ai përfiton nga ajo që vet e shkaktoi i vdekuri në jetën e tij është ajo që
transmeton Muslimi në Sahihun e tij nga Ebu Hurejre (r.a.) se I Dërguari (s.a.v.s.)
tha: “Kur njeriu vdes i ndërpriten punët e tij përveç tre personave: Ai që la pas
vete një lëmoshë të vazhdueshme, apo një dituri që ka dobi prej saj, apo ai që la
një fëmijë të mirë i cili lutet për të” 195 . Pra, veçorizimi i këtyre tre personave
tregon se ata vet i shkaktuan ato në jetën e tyre.
Në Sunenin e Ibn Maxhes transmetohet nga Ebu Hurejre (r.a.) se I Dërguari (s.a.v.s.)
tha: “I bashkangjiten besimtarit nga punët e mira të tij edhe pas vdekjes:
Dituria të cilën ia mësoi dikujt dhe e përhapi atë, fëmiu i mirë të cilin e la pas
tij, mus’hafin (Kur’anin) të cilin e la në trashëgimi, xhaminë të cilën ai e ndërtoi,
shtëpia të cilën ai e ndërtoi për udhëtarin, lumin të cilin ai e hapi dhe lëmoshën
të cilën ai e dha nga pasuria e tij kur ishte i shëndoshë në jetën e tij, të gjitha
këto i vazhdojnë edhe pas vdekjes së tij” 196 .
Në Sahihun e Muslimit nga Xherir Ibn Abdullahu transmetohet se I Dërguari
(s.a.v.s.) tha: “Kush e fillon një rrugë të mirë në Islam do ta ketë shpërblimin e
saj dhe shpërblimin e atyre që punojnë me të pas tij pa u munguar nga
shpërblimi i tyre asgjë, ndërsa ai që fillon një rrugë të keqe në Islam do ta bartë
mëkatin e saj dhe mëkatin e atyre që punojnë me të pas tij pa u manguar nga
mëkatet e tyre asgjë” 197 . Në këtë kuptim u transmetuan nga I Dërguari (s.a.v.s.)
disa hadithe të sakta e të mira.
Në Musned transmetohet nga Hudhejfeja (r.a.) se një njeri filloi të lypë në kohën e të
Dërguarit (s.a.v.s.) por njerëzit nuk i dhanë, atëherë një njeri i dha atij kështu që
filluan edhe të tjerët t’i japin, atëherë I Dërguari (s.a.v.s.) tha: “Ai që fillon një të
mirë dhe njerëzit e pasojnë atë do të ketë shpërblimin e tij si dhe shpërblimin e

195
E transmetoi Muslimi në “El-Vesijje” (14), Ebu Davudi (2880), Tirmidhiu ( 1376), Nesaiu (6/215),
Ahmedi në “El-Musned” (2/372) dhe Bejhekiu në “El-Kubra” (6/278).
196
I saktë. E transmetoi Ibn Maxhe në “El-Mukaddeme” (242).
197 E transmetoi Muslimi në “El-Ilm” (15), Ibn Maxhe (207), Ahmedi në “El-Musned” (4/357/359) dhe
Bejhekiu në “El-Kubra” (4/176).