Page 126 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj

ndaj robëve të Tij, si dhe plotësim i këtij sheriati të cilin Ai ua caktoi, e i cili bazohet
në drejtësi, bëmirësi dhe bashknjohësi. Zoti i madhëruar bëri që melekët e Tij dhe
Hameletul-Arshi (bartësit e Arshit) të luten për besimtarët, kërkojnë falje për ta dhe i
luten Atij që t’ua fshijë atyre gjynahet, poashtu e urdhëroi vulën e pejgamberëve të
Tij (s.a.v.s.) që të kërkojë falje për besimtarët dhe besimtaret, do ta ngrisë atë në
Ditën e Kijametit në Mekami Mahmudin (pozitën më të lavdëruar) që të
ndërmjetësoj për gjynahqarët në mesin e pasuesve të tij dhe të Ehlus-Sunnetit, All-
llahu i madhëruar e urdhëroi atë të lutet për shokët e tij në jetën e tyre dhe pas
vdekjes së tyre dhe ai ndalej te varret e tyre e lutej për ta. Sheriati e ka vërtetuar se
gjynahin të cilin e bëjnë të gjithë në rastin e lënies së ndonjë farzi kifaje bie nëse ai
obligim kryhet qoftë edhe nga një person, All-llahu i madhëruar e largoi ngujimin
dhe nxehtësinë e lëkurës nga i vdekuri në varr nëse i gjalli e garanton dhe e kryen
borxhin e të vdekurit, edhe nëse ai obligim është provim për të ngarkuarin, poashtu I
Dërguari (s.a.v.s.) lejoi të kryhet Haxhxhi dhe agjërimi për të vdekurin edhe pse ato
obligime janë provë për vetë atë. Nëse namazi i imamit është i saktë, ai që është
duke u falur pas tij nuk bënë sexhde të sehvit (harresës) edhe sikur ta ketë harruar
këndimin e sures El-Fatiha sepse përgjegjësia është e imamit, sepse ai bartë për atë
që falet pas tij harresën e tij, leximin e tij dhe perde e tij është leximi i imamit i cili
konsiderohet sutre (pengese, perde) për ata që janë pas tij 229 , dhe a nuk është
bëmirësia ndaj të obliguarit me vepër (el-mukel-lefit) duke i dhuruar shpërblimin atij
diç tjetër përveçse pasim i bëmirësisë së Zotit të madhëruar, e All-llahu i madhëruar
i do bëmirësit.
Krijesat janë të mvarura nga All-llahu dhe më të dashurit tek Ai janë më të
dobiprurësit për to, e nëse All-llahu i madhëruar e do atë që i bënë dobi krijesave të
Tij me një gotë ujë, me një gotë qumësht dhe me një copë bukë, atëherë si është
puna me ata që u bëjnë dobi atyre në atë gjendje të dobët, në momentin e varfërisë
dhe në momentin e ndërprerjes së veprave të tyre e nevojës së tyre më të madhe që
tu dhurohet diçka, prandaj krijesat më të dashura të All-llahut janë ata që u bëjnë
dobi atyre në këtë gjendje.
Prandaj edhe është transmetuar nga disa prej selefit (të parëve) se ai që thotë çdo
ditë shtatëdhjetë herë: “O Zot falëm mua, prindërit e mi, muslimanët dhe
muslimanet, besimtarët dhe besimtaret, do të arrijë shpërblim sa është numri i
të gjithë muslimanëve, muslimaneve, besimtarëve dhe besimtareve” 230 . Prandaj,
ti mos e qit jashtë mendjes këtë sepse nëse ai kërkon falje për vëllezërit e tij
konsiderohet bëmirës ndaj tyre, kurse All-llahu nuk e humbë shpërblimin e
bëmirësve.
KAPITULL
Ndërsa thënia e juaj: Nëse do t’i bënte dobi puna e tjetërkujt do t’i bënte dobi edhe
pendimi dhe Islami i tjetërkujt. Ky dyshim shprehet në dy pamje:
Pamja e parë: Kërkohet rezultim i ndërlidhur në mes të dy çështjeve pastaj bëhet
sqarimi i obligimit kështu që mohohet edhe detyrimi dhe pamja e tij, kështu mund të
thuhet nëse do t’i bënte dobi dituria e tjetërkujt do t’i bënte dobi edhe Islami dhe
pendimi i tjetërkujt, por kjo nuk i bën dobi prandaj nuk i bën dobi as puna e
tjetërkujt.
Pamja e dytë: Është të thuhet se ai nuk ka dobi nga Islami dhe pendimi i tjetërkujt,
kështu që nuk përfiton nga namazi, agjërimi dhe leximi për të.

229 Them: Ndoshta ky garantim I thënies së tij (s.a.v.s.): “Sutreja e imamit është sutre për ata që janë
pas tij”, shiko Fet’hul-Bari (1/572).
230 Diçka kështu transmetoi Taberani në “El-Kebir” (12/25) dhe El-Irakiu në “El-Mugni an hamlil-esfar”
(1/303).