Page 128 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj

vepruesi te të tjerët, si mund t’i përket atij që t’i ndaloi njeriut t’i bëjë dobi
prindërve, të afërmëve dhe vëllezërve të tij muslimanë në kohërat më të vështira kur
ai është i nevojshëm për ndonjë të mirë të cilën ai do ta bëjë dhe do t’ua dhurojë
shpërblimin e saj. Si ka mundësi që njeriu të ngushtojë atë që është e gjërë ose t’i
ndaloi atij që ligji i All-llahut nuk ia ndaloi që t’i dhurojë shpërblimin e punës së tij
që të ndajë nga ato çka ai dëshiron për atë që dëshiron nga muslimanët. Ai që e
dërgoi shpërblimin e Haxhxhit, sadakas dhe të lirimit të robit është vetë ai i cili i
dërgon shpërblimin e agjërimit, namazit, leximit të Kur’anit dhe të I’tikafit, e ai
është Islami i dhuruesit, dorëlirësia e tij, bëmirësia e tij dhe mosngurtësia e sheriatit
që ai të bëjë mirë, madje edhe e pëlqeu që të jetë bëmirës në çdo mënyrë. Pastaj
ëndërrat e besimtarëve kanë arritur shkallën e tevaturit (transmetime të shumta) më
të lartë se të vdekurit kanë informuar për arritjen e dhuratave të cilat u dhurohen
atyre si leximi i Kur’anit, namazi, sadaka, Haxhxhi dhe të tjera, e sikur ne të
rrëfejmë atë që na është rrëfyer neve në kohën tonë dhe ajo që na është transmetuar
nga ata që ishin para nesh do të shkonte gjatë, ndërsa I Dërguari (s.a.v.s.) tha: “Po
vërejë se ëndërrat tuaja janë pëlqyer se ajo (nata e kadrit) gjindet në dhjetë netët
e fundit (të Ramazanit)” 232 , këtu ai (s.a.v.s.) e mori në konsideratë pëlqimin e
ëndërrave të besimtarëve, e cila gjë konsiderohet si pëlqimi në transmetime të asaj
që e kanë parë sepse ata nuk gënjejnë në transmetimet e tyre dhe as në ëndërrat e
tyre nëse ato pëlqehen.
KAPITULL
Ndërsa refuzimi i hadithit të Dërguarit të All-llahut (s.a.v.s.): “Kush vdes duke lënë
borxh agjërim le të agjëroj për të përgjegjësi i tij” me ato aspekte që i përmendët,
ne nuk i pranojmë dhe e përkrahim hadithin e të Dërguarit të All-llahut (s.a.v.s.), si
dhe e sqarojmë se ai është i saktë nga ato aspekte. Kurse na mjafton për atë kotësi
kundërshtimi i tij i hadithit të saktë e të qartë të cilin nuk e prek ngacmimi i tij, nuk
ka rrugë tjetër vetëmse të pranohet ai dëgjim, ajo bindje, ai nënshtrim dhe ai pranim,
dhe pas kësaj ne nuk kemi kurrfarë mirësie, por e gjithë mirësia është në pranimin e
tij dhe në atë thënie edhe sikur atë ta kundërshtojnë të gjithë ata që janë në mes
Lindjes e Perëndimit.
Ndërsa thënia e juaj se atë e refuzojmë bazuar në thënien e Malikut në librin e tij
“El-Muvetta’ë”: “Mos të agjëroj askush për askend”, kundërshtarët tuaj thonë:
Por ne e refuzojmë këtë thënie të Malikut me thënien e të Dërguarit (s.a.v.s.),
atëherë cili grup është më i saktë dhe me refuzim më të mirë.
Ndërsa thënia e tij: Në këtë jemi pajtuar që të gjithë dhe nuk ka kundërshtim mes
nesh. Maliku, All-llahu e paq mëshiru, nuk rrëfeu Ixhmain e ummetit nga Lindja e
deri në Perëndim, por ai rrëfeu për banorët e Medinës në atë që i ka arritur dhe nuk i
kishte arritur atij kundërshtim mes tyre, por mosarritja e kundërshtimit tek ai rreth
kësaj, All-llahu e paq mëshiru, nuk e hedhë hadithin e të Dërguarit të All-llahut
(s.a.v.s.), madje edhe sikur të pajtohen në atë të gjithë banorët e Medinës më shumë
do të kishte përparësi që të mirret hadithi i të pagabueshmit (s.a.v.s.) se sa marrja e
thënies së banorëve të Medinës për të cilët nuk na është garantuar mosgabimi në
thëniet e tyre para të gjithë ummetit, pastaj All-llahu dhe I Dërguari i Tij nuk i bëri
thëniet e tyre argument që gjatë kundërthënieve duhet të kthehemi tek ata, ndërsa
All-llahu i madhëruar thotë: “...nëse nuk pajtoheni për ndonjë çështje, atëherë
parashtrone atë tek All-llahu (te libri i Tij) dhe te I Dërguari, po qe se i besoni All-
llahut dhe ditës së fundit. Kjo është më e dobishmja dhe përfundimi më i mirë” (En-
Nisa : 59).

232 E transmetoi Buhariu (1158), Fet’hul-Bari (3/48), Muslimi në “Es-Sijam” (205), Ahmedi në “El-
Musned” (2/5, 6/8) dhe Bejhekiu në “El-Kubra” (4/308).