Page 130 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj

Tij (s.a.v.s.) që Sunneti i tij të kundërshtoj citatet Kur’anore, por ato i forcojnë dhe i
ndihmojnë ato. O All-llah çfarë vepron fanatizmi dhe përkrahja e taklidit (imitimit),
ndërsa ne më herët kemi folur rreth ajetit në mënyrë të mjaftueshme dhe kemi
sqaruar se nuk ka kundërshtim në mes tij e Sunnetit të Dërguarit të All-llahut
(s.a.v.s.) në asnjë aspekt, por disa mendojnë se ka kundërshtim si shkak i
keqkuptimit, e ajo është një rrugë e keqe e urrejtur që të refuzohen sunnetet e
vërtetuara bazuar në kuptimin formal të Kur’anit derisa e gjithë dituria është që
sunnetet të përputhen me Kur’anin sepse ato janë të ndara nga ai, të nxjerrura nga ai
që erdhë me të dhe ato janë sqarim i tij, e jo kundërshtuese të tij.
Ndërsa thënia e juaj se ai hadith kundërshton atë që transmetoi Nesaiu nga I
Dërguari (s.a.v.s.) se tha: “Mos të falet askush për askend dhe mos të agjëroj
askush për askend por le të ushqej për çdo ditë një mudd (3 kg. e një çerek) prej
gruri”. Është një gabim i keq sepse Nesaiu e transmetoi kështu: Na tregoi
Muhammed Ibn Abdul-A’la, na tregoi Jezid Ibn Zurej’i, na tregoi Haxhxhaxh El-
Ahveli, na tregoi Ejjub Ibn Musa nga Ata Ibn Ebi Rebbah nga Ibn Abbasi (r.a.) se
tha: “Mos të falet askush për askend dhe mos të agjëroj askush për askend, por
le të ushqej për çdo ditë një mudd (3 kg. e një çerek) prej gruri”, kështu e
transmetoi si thënie të Ibn Abbasit (r.a.), e jo si thënie të Dërguarit të All-llahut
(s.a.v.s.), atëherë si ka mundësi që të kundërshtohet thënia e të Dërguarit të All-
llahut (s.a.v.s.) me thënien e Ibn Abbasit (r.a.) pastaj t’i jipet atij përparësi me gjithë
vërtetimin e të kundërtës nga Ibn Abbasi (r.a.) kurse I Dërguari i All-llahut (s.a.v.s.)
nuk e tha këtë kurrë. Si ka mundësi ta ketë thënë ai këtë derisa në dy Sahihat është
vërtetuar se ai tha: “Kush vdes duke lënë borxh agjërim le të agjëroj për të
përgjegjësi i tij”. Pastaj si ka mundësi ta ketë thënë atë kur nga Burejde në Sahihun
e Muslimit transmetohet se një grua tha: Nëna ime vdiç duke lënë borxh agjërimin e
një muaji? Ai (s.a.v.s.) i tha: “Agjëro për nënën tënde”.
Ndërsa thënia e juaj: Se ai hadith kundërshton hadithin e Ibn Omerit (r.a.): “Kush
vdes duke lënë agjërim borxh të Ramazanit le të ushqej për të”. Është i të njejtit
lloj sepse ai është hadith i pavërtetë të cilin nuk e tha I Dërguari i All-llahut
(s.a.v.s.).
Bejhekiu tha 233 : Hadithi i Muhammed Ibn Abdurrahman Ibn Ebi Lejla nga Nafiu
nga Ibn Omeri (r.a.) nga I Dërguari (s.a.v.s.): “Kush vdes duke lënë agjërim borxh
të Ramazanit le të ushqej për të”, nuk është i sakt kurse Muhammed Ibn
Aburrahmani është përplotë supozime, por atë e transmetuan shokët e Nafiiut nga
Naffiu nga Ibn Omeri (r.a.) si thënie të tij.
Ndërsa thënia e juaj: Se ai bie në kundërshtim me anologjinë e qartë krahasuar me
namazin, Islamin dhe pendimin sepse këto nuk i bën askush për askend.
Betohem në All-llahun se kjo anologji është e qartë në kotësinë e pavlefshmërinë e
saj që të refuzoj Sunnetin e saktë dhe të qartë të Dërguarit të All-llahut (s.a.v.s.), i
cili dëshmon kotësinë e saj, e ne sqaruam dallimin në mes të pranimit të Islamit për
pabesimtarin pas vdekjes së tij dhe përfitmit të muslimanit nga ai shpërblim që i
dhuron vëllau i tij musliman nga agjërimi, ose sadaka, ose namazi, betohem në All-
llahun se dallimi në mes tyre është shumë më i qartë se të fshihet, prandaj a mos
ekziston ndonjë anologji më e pavlerë se anologjia në mes përfitmit të muslimanit
pas vdekjes së tij të atij shpërblimi që i dhuron atij vëllau i tij musliman nga vepra e
tij me pranimin e Islamit për pabesimtarin pas vdekjes së tij apo pranimin e pendimit
për kriminelin pas vdekjes së tij.
KAPITULL

233 I dobët. E transmetoi Bejhekiu në “El-Kubra” (4/255, 6/279). Them: Muhammed Ibn Abdurrahman
Ibn Ebi Lejla është me shumë supozime.