Page 134 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj

Nëse thuhet: Por I Dërguari (s.a.v.s.) i udhëzoi që të agjërojnë, të japin sadak dhe të
kryejnë Haxhxh për të vdekurit, e nuk i udhëzoi të lexojnë Kur’an.
Themi: Ai (s.a.v.s.) nuk i filloi t’i përmendë ato, por ato i përmendi si përgjigje për
ta, sepse njëri e pyeti që të bëjë Haxhxh për të vdekurin dhe i lejoi atij, kurse një
tjetër e pyeti që të agjëroj për të vdekurin dhe ai e lejoi atë, kurse një tjetër e pyeti që
të jap sadak për të vdekurin dhe ai e lejoi atë dhe në të gjitha ato raste nuk ua ndaloi
gjërat e tjera.
Çfarë dallimi ka mes arritjes së shpërblimit të agjërimit i cili është thjeshtë një nijet
e përmbajtje dhe në mes të arritjes së shpërblimit të leximit dhe dhikrit (përmendjes
së All-llahut).
Ndërsa ai që tha se asnjë nga selefi nuk e ka bërë atë, është një thënës i cili thotë atë
që nuk e di sepse kjo është një dëshmi e cila mohon atë që nuk e di dhe ku e di ai që
ndoshta selefi e kanë bërë atë dhe nuk ua kanë dëshmuar atyre që kanë qenë tek ata,
por kanë mjaftuar se atë e ka ditur Njohësi i fshehtësive i cili i di nijetet dhe qëllimet
e tyre në veçanti duke ditur se të shprehurit e nijetit me gjuhë me rastin e dhurimit
nuk është kusht sikurse e përmendëm më herët.
Sekreti i kësaj çështjeje është se shpërblimi është pronësi e vepruesit, kështu që kur
ai vullnetarisht ia dhuron atë vëllaut të tij musliman ia dërgon atë All-llahu i
madhëruar, atëherë çfarë është ajo që e veçoi nga e gjithë kjo shpërblimin i leximit
të Kur’anit dhe ia ndaloi robit që t’ia dërgoi vëllaut të tij. Ky është edhe një veprim i
njerëzve të tjerë, madje edhe i atyre që e refuzojnë arritjen e shpërblimit te i vdekuri,
në vendet dhe qytetet e tjera pa kurrfarë urrejtje të dijetarëve.
Nëse thuhet: Çfarë thuani që shpërblimi t’i dhurohet të Dërguarit të All-llahut
(s.a.v.s.)? Themi: Disa nga fukahat e mëvonshëm e pëlqyen atë kurse disa nuk e
pëlqyen atë, madje e konsideruan bidat (risi në fe) sepse Sahabët (r.a.) nuk kanë bërë
një gjë të tillë. Ndërsa I Dërguari (s.a.v.s.) ka shpërblimin e secilit nga ummeti i tij i
cili punon një të mirë pa i mangësuar vepruesit të saj asgjë, sepse ai është i cili e
udhëzoi ummetin e tij në çdo mirësi dhe i ftoi në to, kështu që ai që fton në një rrugë
të mirë do të ketë shpërblimin e njejtë me atë që e pason pa i mangësuar nga
shpërblimet e tyre asgjë, prandaj çdo udhëzim dhe dituri që e arriti ummeti i tij e
arriti nga duart e tij kështu që ai ka shpërblimin e barabartë me ata që e pasojnë pa
marrë parasyshë ia dhuruan atë apo nuk ia dhuruan, All-llahu e di më së miri.
ÇËSHTJA E SHTATËMBËDHJETË
A ËSHTË SHPIRTI KADIM (I VJETËR, I PAFILLIM) APO I ÇPIKUR E I
KRIJUAR?
Nëse ai është i çpikur e i krijuar dhe ai është çështje e All-llahut si, pra, atëherë
çështja e All-llahut është e çpikur e krijuar? E, All-llahu i madhëruar na informoi se
Ai i fryu Ademit (a.s.) prej shpirtit të Tij, prandaj kjo bashkëngjitje me të a
argumenton se ai është kadim (i pafillim) apo jo? Cili është realiteti i kësaj
bashkëngjitje? E, Ai na informoi se Ademin (a.s.) e krijoi me dy duart e Tij dhe i
fryu prej shpirtit të Tij, kështu që ia bashkangjiti Vetës duart dhe shpirtin me një
bashkangjitje.
S’ka dyshim se kjo është një çështje në të cilën rrëshqitën dijetarët dhe humbën në të
grupe të shumta të bijve të Ademit, ndërsa i udhëzoi All-llahu pasuesit e të Dërguarit
të Tij në të vërtetën e qartë dhe të saktën e sqaruar. Të Dërguarët (paqja e All-llahut
qoftë me ta) u pajtuan se ai është i çpikur, i krijuar, i formësuar, i zotëruar dhe i
udhëhequr. Kjo detyrimisht është e ditur në fenë e të Dërguarve (paqja e All-llahut
qoftë me ta) sikurse dihet detyrimisht se bota është e krijuar, se trupat do të
rikthehen dhe se Vetë All-llahu është Krijuesi dhe çdo gjë pos Tij është e krijuar. E
gjenerata e Sahabëve (r.a.), gjenerata e pasuesve të tyre dhe gjenarata e pasuesve të