Page 138 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj

E dyta: Thënia e Tij: “Vetëm Ty të adhurojmë dhe vetëm te Ti kërkojmë ndihmë!”, e
shpirtrat janë adhurues të cilët kërkojnë ndihmë, e sikur ata të ishin të pakrijuar do të
adhuroheshin dhe do të kërkohej ndihmë nga ata.
E treta: Ata janë të varfër e të nevojshëm për udhëzimin e Krijuesit dhe Zotit të
tyre, ata i luten Atij që t’i udhëzojë në rrugën e drejtë.
E katërta: Disa nga ata janë të begatuar e të mëshiruar kurse mbi disa nga ata ka
rënë hidhërimi i Tij, janë të humbur e të palumtur, e kjo është çështje e atyre që janë
të zotëruar e të nënshtruar, e jo çështje e kadimit (pa fillim) e të pakrijuarit.
Aspekti i shtatë: Ajetet të cilat argumentojnë përgjithësisht se njeriu është rob, e
robërimi i tij nuk i ndodhë vetëm trupit por edhe shpirtit, madje robërimi i shpirtit
është bazor kurse ai i trupit është pasues i tij sikurse që është ai pasues i tij në
dispozita sepse ai është i cili e lëvizë dhe e përdorë atë, prandaj ai është pasues i
shpirtit në adhurim (robërim).
Aspekti i tetë: Thënia e Tij: “A ka kaluar një periudhë kohore që njeriu nuk
ekzistonte fare si një diçka i përmendur” (El-Insan : 1). Prandaj, sikur shpirti i tij të
ishte kadim (i pafillim) njeriu nuk do të ishte diçka i papërmendur, sepse ai është
njeri me shpirtin e tij e jo vetëm me trupin sikurse është thënë:
O shërbyes i trupit sa rraskapitesh duke i shërbyer atij
E ti me shpirtë je njeri, e jo me trup
Aspekti i nëntë: Citatet të cilat argumentojnë se All-llahu i madhëruar ishte dhe nuk
kishte me të asgjë sikurse është transmetuar në Sahihun e Buhariut nga Imran Ibn
Husajni (r.a.) se banorët e Jemenit thanë: O I Dërguar i All-llahut, kemi ardhur te ti
që të edukohemi në fe dhe të pyesim për fillimin e kësaj çështjeje, e ai tha: “Ishte
All-llahu e nuk kishte me të asgjë, Arshi i Tij ishte mbi ujin dhe Ai shkruajti në
Dhikr (Pllakën e ruajtur) çdo gjë” 237 . Pra, nuk patë me All-llahun shpirtra të
pafillim të cilët ishin të barabartë me ekzistimin e Tij, i lartë e i pastër është All-
llahu nga e gjithë kjo, por Ai është I Pari I Vetmi të Cilin nuk e shoqëron në
pafillimsinë e tij asgjë.
Aspekti i dhjetë: Citatet të cilat argumentojnë krijimin e melekëve të cilët janë
shpirtra të panevojshëm për trupa dhe ata janë krijuar para krijimit të njeriut e
shpirtit të tij. Nëse meleku e fut shpirtin në trupin e njeriut me një frymë të tij duke e
bërë atë krijesë, si pra, atëherë është shpirti i pafillim me një frymë të tij? Ata
gabimtarë mendojnë se meleku e dërgon në mitër tek ajo foshnje shpirtin e pafillim,
të cilin ai e fryen në të ashtu sikurse dikush i dërgon një njeriu një teshë dhe ai e
veshë atë, e s’ka dyshim se ky është gabim dhe devijim, por All-llahu i madhëruar e
dërgon melekun i cili i fryen atij me ç’rast i formohet shpirti nga ajo fryerje, pra ajo
frymë bëhet shkak që ai ta ketë shpirtin sikurse ishin marrëdhëniet dhe zbritja e
spermës shkak i formimit të trupit të tij kurse ushqimi shkak i rritjes së tij, prandaj
elementi i shpirtit ndodhë nga fryerja e melekut kurse elementi i trupit ndodhë nga
hedhja e spermës në mitër, ai është element qiellor kurse ky tjetri është element
tokësor, kështu që disa njerëzve ua merrë anën elementi qiellor dhe shpirti i tij bëhet
i lartë i ndershëm i cili i përngjanë melekëve, ndërsa disa të tjerëve ua merrë anën
elementi tokësor dhe shpirti i tij bëhet i ulët, tokësor, i urrejtur, i cili përputhet me
shpirtrat e ulët, pra meleku është babë i shpirtit të tij kurse toka është babë i trupit të
tij.
Aspekti i njëmbëdhjetë: Hadithi i transmetuar nga Ebu Hurejre (r.a.) i cili gjindet
në Sahihun e Buhariut dhe te të tjerët se I Dërguari (s.a.v.s.) tha: “Shpirtrat janë si
ushtria e fortifikuar, ata që njihen ndërmjet vete afrohen kurse ata që urrehen

237 E transmetoi Buhariu (3191), Bejhekiu në “El-Kubra” (9/3), Taberani në “El-Kubra” (18/205) dhe
hakimi në “El-Mustedrek” (2/341).