Page 151 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj

dhe pamje, pastaj i shfaqi në ekzistencë në përputhshmëri me atë përcaktim të cilin
ua përcaktoi pa shtuar e as pa mangësuar asgjë.
Pra, citatet e përmendura argumentojnë realizimin e përcaktimit të më hershëm, e
disa nga ato argumentojnë se i Madhëruari nxorri pamjet e tyre dhe ndau të lumturit
nga të palumturit, ndërsa thënia e disave nga selefi për të folurit me ta, vërtetimin e
krijimtarisë nga ata dhe dëshmimi i tyre ndaj vetës së tyre me adhurim është thënie e
bazuar në kuptimin e tyre të ajetit, kurse ajeti nuk argumentoi atë por të kundërtën.
Ndërsa për hadithin e Ebu Malikit, Ebu Omeri tha: Ai është një hadith i ndërprerë
(munkati’ë) sepse Muslim Ibn Jesari nuk e takoi Omer Ibnul-Hattabin dhe në mes
tyre në këtë hadith gjindet Neim Ibn Rebia, i cili nuk është argument me gjithë
prezentimin e tij në këtë zingjir transmetues, ndërsa Muslim Ibn Jesari është i
panjohur. Është thënë: Ai është Medeniu e jo Muslim Ibn Jesar El-Basriu. Ibn Ebi
Hajtheme tha: E lexova para Jahja Ibn Meinit këtë hadith të Malikut nga Zejd Ibn
Ebi Enise, kurse ai e shkruajti me dorën e tij se Muslim Ibn Jesari nuk është i njohur.
Pastaj Ebu Omeri vazhdoi duke transmetuar nga Nesaiu i cili tha se na informoi
Muhammed Ibn Vehbi, na tregoi Muhammed Ibn Seleme i cili tha: Më tregoi Ebu
Abdurrahim, e ky tha: Më tregoi Zejd Ibn Enise nga Abdul-Hamid Ibn
Abdurrahmani nga Muslim Ibn Jesari nga Neim Ibn Rebia.
Pastaj transmetoi nga Suhbere i cili tha se na informoi Ahmed Ibn Abdul-Melik Ibn
Vakidi, na tregoi Muhammed Ibn Seleme nga Ebi Abdurrahim nga Zejd Ibn Ebi
Enise nga Abdul-Hamidi nga Muslimi nga Neimi se Ebu Amr Zijade tha: Ata që e
shtuan në këtë hadith Neim Ibn Rebian ai nuk është argument, ndërsa kush nuk e
përmendi është më i ruajtur, por shtesa është nga hafizi i përpikët.
Thënë përgjithësisht për këtë hadith ai është me zingjir të paqëndrueshëm, sepse
Muslimi Ibn Jesari dhe Neim Ibn Rebia që të dy janë të panjohur me dituri, por
kuptimi i këtij hadithi është vërtetuar nga I Dërguari (s.a.v.s.) nga shumë aspekte që
zgjatë përmendja e tyre, si p.sh. në hadithin e Omer Ibnul-Hattabit dhe disa të
tjerëve që zgjatë përmendja e tyre.
Qëllimi i Ebu Amrit është se hadithet argumentojnë përcaktimin e më hershëm sepse
ato i përmendi në vazhdim dhe e përmendi hadithin e Abdullah Ibn Omerit për
kaderin (përcaktimin) dhe në fund të tij tha: Një njeri i fisit Muzejne apo Xhuhejne e
pyeti atë: O I Dërguar i All-llahut, pse pra të punojmë? Tha: “Banorëve të
Xhennetit u lehtësohet puna e banorëve të Xhennetit kurse banorëve të Zjarrit
u lehtësohet puna e banorëve të Zjarrit” 256 .
Tha: Ky kuptim për kaderin nga I Dërguari (s.a.v.s.) u transmetua nga Ali Ibn Ebu
Talibi (r.a.), Ubejj Ibn Ka’bi (r.a.), Abdullah Ibn Abbasi (r.a.), Ibn Omeri (r.a.), Ebu
Hurejre (r.a.), Ebu Seidi (r.a.), Ebu Seriha El-Gaffariu (r.a.), Abdullah Ibn Mes’udi
(r.a.), Abdullah Ibn Amri (r.a.), Umran Ibn Husajni (r.a.), Aishja (r.a.), Enes Ibn
Maliku (r.a.), Suraka Ibn Xhu’shemi (r.a.), Ebu Musa El-Esh’ariu (r.a.) Ubadetu
Ibnus-Samiti (All-llahu qoftë i kënaqur me ta) dhe shumica e atyre haditheve kanë
transmetime të ndryshme, pastaj përmendi shumë nga ata me zingjirin transmetues.
Ndërsa hadithi i transmetuar nga Ebu Salihu nga Ebu Hurejre (r.a.) në realitet
argumenton nxjerrjen e pasardhësve dhe shfaqjen e tyre në pamje të milingonave, e
që atëherë disa ishin të ndriçuar e disa të nxirë dhe nuk thuhet aty se All-llahu i
madhëruar i krijoi shpirtrat e tyre para trupave apo se i mblodhi në një vend pastaj e
dërgon çdo shpirt nga aty kur t’i krijohet trupi. Po, është e vërtetë se Ai çdo trup e ka
veçuar me një shpirt që i është caktuar të jetë i tij në atë kohë, por Ai e krijoi shpirtin

256
E transmetoi Buhariu (1362), Fet’hul-Bari (3/267), Muslimi në “El-Kader” (6), Ebu Davudi në “Es-
Sunne” (k. 16, h. 4696) dhe Ibn Abdul-Berr në “Et-Temhid” (6/7) I cili ka transmetime të shumta dhe të
sakta.