Page 163 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj

penguar nga ndijimi i asaj gjendje të parë. Por kësaj i thuhet: Të themi se ai e pengoi
atë nga ndijimi i tij i detajizuar dhe i plotë, por a mund ta pengojë atë nga ndijimi më
i ulët në ndonjë aspekt të asaj gjendje para ndërlidhjes me trupin, ndërsa dihet se
ndërlidhja e tij me trupin nuk e pengoi atë që të ndiej gjendjet e tij të para me trupin,
atëherë si e pengon atë nga ndjenja e asaj që ishte para kësaj?
Poashtu sikur ai të ekzistonte para trupit do të ishte i ditur, i gjallë, folës dhe i
mençur, e kur u ndërlidhë me trupin i është marrë e gjithë kjo pastaj i ndodhi atij
ndjenja, dituria dhe mendja dalngadal, e sikur kjo të ketë ndodhur do të ishte nga
çuditë më të mëdha që shpirti të jetë i plotë dhe i mençur pastaj të kthehet në diçka
të mangët, i dobët dhe injorant pastaj prapë të rikthehet në mendjen dhe forcën e tij,
atëherë prej nga mendja, shpallja dhe natyrshmëria argumentojnë këtë? All-llahu i
madhëruar thotë: “All-llahu ju nxori nga barqet e nënave tuaja (si foshnje) që nuk
dinit asgjë. Ju pajisi me (shqisa) të dëgjuar, me të parë dhe me zemër, ashtu që të
jeni falënderues” (En-Nahl : 78). Kjo është gjendja e jonë në të cilën u nxorëm dhe
ajo është gjendja e jonë origjinale, ndërsa dituria, mendja, njohuria dhe fuqia janë
rastësore dhe të çpikura në ne pasi që nuk ishin kurse para kësaj nuk dinim asgjë
meqë nuk kemi pasur ndonjë ekzistim në të cilin kemi ditur dhe kemi logjikuar
diçka.
Gjithashtu sikur ai të ishte i krijuar para trupave derisa ai është në atë gjendje çfarë
është tani, i mirë, i keq, mohues, besimtar, bëmirës dhe dëmprurës, të gjitha këto do
të ishin të vërtetuara në të para veprimeve, ndërsa ai këto cilësi e dukuri i ka fituar
nga veprat e tij që nxitojë për to dhe në këtë kërkoi ndihmë nga trupi, e nuk ka
mundur t’i përshkruhen ato dukuri e cilësi para bashkangjitjes së tij me trupat që me
ndihmën e tyre i punoi ato vepra.
Sikur kjo të ishte përcaktuar para krijimit të tij pastaj të ketë dalur në këtë botë sipas
asaj që i është përcaktuar, ne nuk do të refuzonim atë shkrim dhe përcaktim të All-
llahut të më herëshëm për të, e sikur ndonjë argument të argumentonte se shpirtrat u
krijuan fillimisht të gjithë pastaj u vendosën në një vend dhe aty ishin të gjallë, dinin
dhe flisnin, pastaj kohë pas kohe bashkangjiten me trupat e tyre, ne këtë të parët do
ta thonim sepse All-llahu për çdo gjë është i fuqishëm, por ne nuk informojmë as për
krijimin e Tij e as për urdhërin e Tij përveç asaj që Ai na informoi për Vetën e Tij në
gjuhën e të Dërguarit të Tij (s.a.v.s.), ndërsa është e ditur se I Dërguari (s.a.v.s.) nuk
na informoi me një gjë të tillë, por ai na informoi për atë që thuhet në hadithin e
saktë: “Se krijimi i njeriut në mitrën e nënës së tij qëndron në formë të spermës
dyzet ditë, pastaj qëndron si gjak i ngjizur po aq, pastaj kalon në copë mishi po
aq, pastaj dërgohet meleku i cili i fryen atij shpirtin” 261 .
Pra, meleku vetë dërgohet që t’i fryejë shpirtin atij, e kur ai të fryejë në të kjo bëhet
shkak që ta ketë shpirtin, e nuk tha se e dërgon atë me shpirtin e tij të cilin e futë në
trupin e tij, por u dërgua meleku tek ai dhe i ndodhi atij shpirti me atë fryerje të tij në
të, sepse All-llahu i madhëruar e dërgoi tek ai shpirtin i cili ekzistonte një kohë të
gjatë me melekun, atëherë ka dallim që të dërgohet tek ai meleku i cili i fryen atij
shpirtin dhe asaj se dërgohet tek ai me melekun shpirti i krijuar i cili ekzistonte me
vetën e tij, prandaj vështro këto dy kuptime të cilat i argumentoi citati, ndërsa All-
llahut i takon pëlqimi.
ÇËSHTJA E NËNTËMBËDHJETË
CILI ËSHTË REALITETI I SHPIRTIT? A ËSHTË AI NJË PJESË E TRUPIT
APO NJË DUKURI E TIJ, APO NJË TRUP I BANUAR DHE I VENDOSUR
NË TË, APO AI ËSHTË NJË SUBSTANCË E PASTËR? A ËSHTË VETË

261 E transmetoi Buhariu (3208), Muslimi në “El-Kader” (1), Sherhus-sunneh (1/128) dhe El-Mishkah
(82).