Page 172 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj

Argumenti i tetëdhjetë e nëntë: Se shpirti dhe trupi do të grinden para duarve të Zotit
të madhërishëm në Ditën e Kijametit. Ali Ibn Abdul-Azizi tha: Na tregoi Ahmed Ibn
Junusi, na tregoi Ebu Bekr Ibn Ijjashi nga Ebi Sa’d El-Bekkali nga Ikreme nga Ibn
Abbasi (r.a.) se tha: Nuk ndërpritet grindja në mes njerëzve në Ditën e Kijametit
derisa do të grinden edhe shpirti me trupin dhe shpirti thotë: O Zot, unë isha një
shpirt prej Teje që më vendose në këtë trup prandaj nuk kam unë gabim, ndërsa trupi
thotë: O Zot, unë isha një trup që më krijove dhe ky shpirt hyri në mua si zjarri në të,
me të unë lëvizja, me të ulesha, me të shkoja, me të vija prandaj nuk kam unë gabim.
Tha: U thuhet: Unë do të gjykojë në mes jush, më tregoni nëse një i verbër dhe një
njeri pa këmbë të kenë hyrë në një kopsht dhe njeriu pa këmbë i thotë të verbërit:
Unë po shohë frute dhe sikur të kisha këmbë do t’i merrja, atëherë i verbëri i tha:
Unë do të bartë në qafën time. Atëherë ai e barti dhe morën frytet të cilat i ngrënën
së bashku. Pra, cili ka mëkatuar nga ata dy? Tha: Që të dytë kanë mëkatuar. Tha:
Gjykuat kundër vetës tuaj 271 .
Argumenti i nëntëdhjetë: Hadithet dhe citatet të cilat argumentojnë dënimin e
begatinë e varrit deri në Ditën e ringjalljes edhe pse dihet se trupi është kalbur,
ndërsa dënimi dhe begatia i ndodhin pandërpre shpirtit deri në Ditën e Kijametit.
Argumenti i nëntëdhjetë e një: Informimet e të sinqertit e të besueshmit (s.a.v.s.) në
hadithin e saktë për shehidët: Kur u pyetën ata se çfarë po dëshironi? Thanë: Po
dëshirojmë që të rikthehen shpirtrat në trupat tanë që edhe njëherë të vritemi
për ty”. Prandaj kjo pyetje dhe ajo përgjigje i bëhet atyre që janë të gjallë, që dinë,
që flasin, që pranojnë kthimin në dun’ja, që pranojnë të hynë në trupat prej nga kanë
dalur dhe këta shpirtra janë pyetur derisa shëtisnin nëpër Xhennet, kurse trupat janë
coptuar e kalbur.
Argumenti i nëntëdhjetë e dy: Ajo që u transmetua nga Selman El-Farisiu dhe nga
Sahabët e tjerë (r.a.) në një hadith të saktë se shpirtrat e besimtarëve në Berzah
shëtisin kahdo që dëshirojnë, ndërsa shpirtrat e pabesimtarëve janë në
Sixhxhin. E përmendëm atë më herët.
Argumenti i nëntëdhjetë e tre: Shikimi i shpirtrave nga I Dërguari (s.a.v.s.) në
krahun e djathtë dhe në atë të majtë të Ademit (a.s.) në natën e Isras e të Mi’raxhit,
të cilët ai i pa duke qëndruar në një vend të caktuar.
Argumenti i nëntëdhjetë e katër: Shikimi i shpirtrave të pejgamberëve në qiej nga
ana e të Dërguarit (s.a.v.s.), përshëndetja e tyre me selam dhe mikpritja e tyre atë
sikurse na tregoi ai (s.a.v.s.) këtë derisa trupat e tyre gjinden në tokë.
Argumenti i nëntëdhjetë e pesë: Shikimi i tij (s.a.v.s.) shpirtrat e fëmijve rreth
Ibrahim El-Halil-it (a.s.) 272 .
Argumenti i nëntëdhjetë e gjashtë: Shikimi i shpirtrave nga I Dërguari (s.a.v.s.) në
Berzah duke u dënuar me lloj-lloj dënimi në hadithin e saktë që e transmetoi
Semurete (r.a.) te Buhariu, e nuk ka dyshim se trupat e tyre janë kalbur e janë
zhdukur, por ai (s.a.v.s.) pa duke u vepruar ato dënime me shpirtrat e tyre.
Argumenti i nëntëdhjetë e shtatë: Informimi i All-llahut të madhëruar për ata që
vriten në rrugën e Tij se janë të gjallë te Zoti i tyre duke u furnizuar, se ata janë të
gëzuar dhe presin me gëzim vëllezërit e tyre që do tu bashkangjiten. Nuk ka dyshim
se ka të bëjë me shpirtrat e tyre sepse trupat janë në dhe duke pritur kthimin e
shpirtrave në Ditën e ringjalljes.
Argumenti i nëntëdhjetë e tetë: Hadithi të cilin e transmetoi Ibn Abbasi (r.a.), e ne
po e përmendim atë edhe këtu që të sqarohet se sa argumente të shumta ka në të, e të

271
Aty gjindet Sa’d Seid Ibnl-Mirzebani, El-Bekkal, El-A’ver, El-Kufi, I cili është I dobët dhe mudel-lis
(nuk e përmend transmetuesin, e fshehë atë): Takrib: 1/305/252.
272
E transmetoi Buhariu (1386) dhe Ahmedi në “El-Musned” (5/9).