Page 35 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj

alivanoset me ta atij i ka mjaftuar alivanosja në kodrën Tur kur All-llahu i
madhëruar iu shfaqë kodrës dhe e bëri copë e grimë, prandaj alivanosja e asaj
shfaqjeje iu zëvendësua me alivanosjen e krijesave kur u shfaqet Zoti i madhëruar
në Ditën e Kijametit, pra vështroje këtë kuptim të madhë dhe sikur mos të kishte në
këtë përgjigje përveç zbulimit të këtij hadithi dhe çështjes së tij do të ishte e drejtë të
kapemi me dhëmballa për të, e All-llahut i takon falënderimi, lavdërimi dhe Atij i
takon pëlqimi.
ÇËSHTJA E PESTË
KUR SHPIRTRAT NDAHEN NGA TRUPAT, KUR TË ZHVESHEN, ME
ÇKA DALLOHEN NGA NJËRI-TJETRI QË KËSHTU TË NJIHEN DHE TË
TAKOHEN, SI DHE A MARRIN PAMJEN E TRUPAVE TË TYRE KUR TË
ZHVESHEN APO SI ËSHTË GJENDJA E TYRE?
Kjo është një çështje që pothuase nuk mund të gjeshë se kush foli rreth saj dhe nuk
përfitohet nga librat e njerëzve farë dobie, në veçanti në bazë të atyre që thanë se
shpirti është i zhveshur nga materia dhe ndërlidhjet e saj, nuk është në brendësi të
botës e as jashta saj dhe se ai nuk ka pamje, masë, e as personalitet. Kjo pyetje, sipas
bazës së tyre, nuk ka përgjigje. Poashtu ata që thonë: Ai është një dukuri e trupit dhe
dallimi i tij është i kushtëzuar me qëndrimin e tij në trupin e tij, prandaj ai nuk
dallohet pas vdekjes, madje ai as nuk ekziston sipas bazave të tyre, ai zhduket dhe
prishet me dobësimin e trupit sikurse prishen edhe cilësitë e tjera të të gjallit. Kësaj
pyetje nuk mund t’i përgjigjemi përveçse duke u bazuar në bazat e Ehlus-Sunnetit
në të cilat paraqiten argumentet Kur’anore, të Sunnetit, të gjurmëve, të konsiderimit
dhe të mendjes, duke thënë se ai qëndron në vetën e tij, ngritet dhe zbret, ngjitet dhe
ndahet, del, shkon, vjen, lëvizë e pushon dhe për këtë ekzistojnë më shumë se
njëqind argumente të cilat i kemi përmendur në librin tonë të madh “Njohja e
shpirtit dhe nefsit”, si dhe sqaruam pavërtetësinë e atyre që kundërshtuan këtë thënie
nga shumë aspekte dhe se ata që thanë tjetër gjë nuk kanë njohur vetën e tyre.
All-llahu i madhëruar i përshkruajti atij hyrjen, daljen, kapjen, vdekjen, kthimin dhe
ngritjen në qiell, hapjen dhe mbylljen e dyrve të qiellit para tij, e thotë i Madhëruari:
“E, sikur t’i shihje mizorët kur janë në agoni tëvdekjes, e melekët kanë shtrirë duart
e veta (mendëshkim) e (u thonë): nxirrni shpirtrat tuaj...” (El-En’amë : 93) dhe
thotë: “O ti shpirt i bindur plotësisht! Kthehu te Zoti yt i vetëkënaqur e i pranuar!
Hyn në turmën e robërve të Mi! Dhe hyn në xhennetin Tim!” (El-Fexhr : 27-30), kjo
do t’i thuhet atij në momentin e ndarjes nga trupi, dhe thotë: “Pasha shpirtin dhe
Atë që e krijoi atë! Dhe ia mësoi se cilat janë të këqijat dhe të mirat e tij” (Esh-
Shems : 7-8), Ai këtu na tregoi se si e krijoi shpirtin sikurse na tregoi se e krijoi
trupin në thënien e Tij: “I cili të krijoi, të përsosi dhe të drejtoi” (El-Infitar : 7). Ai, i
Madhëruari, e krijoi shpirtin e njeriut sikurse e krijoi trupin e tij, madje trupin e tij e
bëri si kallap për shpirtin e tij, pra krijimi i trupit i ka paspri krijimit të shpirtit kurse
trupi është vendosur si kallap për atë.
Prej këtu dihet se ai merr nga trupi i tij një pamje me të cilën dallohet nga të tjerët,
sepse ai është i ndikuar nga trupi dhe nga ai bartet sikurse edhe që është trupi i
ndikuar nga ai dhe bartet nga ai. Kështu trupi fiton të mirën apo të keqën nga të
mirët apo të keqët e shpirtit dhe shpirti fiton të mirën apo të keqën nga të mirët e
trupit apo e keqja e tij, sepse nga çështjet më të forta në ndërlidhjen, përshtatjen,
bashkëveprimin dhe të ndikuarit e njërit me tjetrin është shpirti me trupin, e për këtë
i thuhet atij kur ai të ndahet prej trupit: Dil o shpirt i mirë që ishe në trup të mirë dhe
dil o shpirt i keq që ishe në trup të keq.
All-llahu i madhëruar thotë: “All-llahu i merr shpirtrat kur është momenti i vdekjes
së tyre (i vdekjes së trupave të tyre), e edhe atë që është në gjumë e nuk ka vdekur, e