Page 48 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj

ringjalljen e trupave, por ata thonë: Nuk ndodhë kjo në Berzah (në varreza), por
gjatë ringjalljes nga varret. Pra, ata refuzojnë vetëm dënimin e trupit në varr dhe
thonë: Shpirtrat begatohen dhe dënohen në Berzah kurse kur të ndodhë Dita e
Kijametit do të dënohet shpirti bashkë me trupin. Këtë thënie e kanë thënë edhe disa
grupe të muslimanëve nga Ehlul-Kelami dhe Hadithi edhe të tjerët, atë e zgjodhën
edhe Ibn Hazmi dhe Ibn Murre. Kjo thënie nuk është në mesin e tri thënieve të
vetmuara, por ajo i bashkangjitet thënies së atyre që pranojnë dënimin e varrit,
vërtetojnë ringjalljen dhe pranojnë ringjalljen e trupave e të shpirtrave, por ata për
dënimin e varrit kanë tri thënie:
Thënia e parë: Ai ndodhë vetëm me shpirtin.
Thënia e dytë: Ai ndodhë mbi shpirtin dhe mbi trupin përmes tij.
Thënia e tretë: Ai ndodhë vetëm mbi trupin, kësaj mund t’i bashkohet thënia e
dytë, e që është thënia e atyre që vërtetojnë dënimin e varrit dhe që thonë se shpirti
është vetë jeta, kështu që e vetmuar mbetët thënia e atyre që refuzuan dënimin e
trupave përgjithësisht dhe e atyre që refuzuan dënimin e shpirtit përgjithësisht. Nëse
thëniet e vetmuara mbesin tri, atëherë thënia e dytë e vetmuar është thënia e atyre që
thonë: Shpirti në vetvete nuk begatohet dhe nuk dënohet, por shpirti është vetë jeta,
e këtë e thonë disa grupe të Ehlul-Kelamit në mesin e Mu’tezilëve dhe El-Esharive,
si p.sh. gjykatësi Ebu Bekr dhe të tjerët, të cilët refuzojnë që shpirti mbetët pas
ndarjes nga trupi, e kjo është një thënie e pavërtetë të cilën ia refuzuan disa shokë të
tij si Ebul-Meali El-Xhuvejni dhe të tjerët. Mirëpo, është vërtetuar me Kur’an e
Sunnet dhe me pëlqimin e Ummetit se shpirti vazhdon të begatohet apo të dënohet
edhe pas ndarjes së tij nga trupi, dhe se filozofët besimtarë e besojnë këtë, por ata
refuzojnë ringjalljen e trupave, kurse këta besojnë në ringjalljen e trupave, por
refuzojnë kthimin e shpirtrave, begatinë dhe dënimin e tyre pa trupa, e që të dy
thëniet janë të devijuara (të humbura), por thënia e filozofëve është më larg nga
thëniet e grupeve islame edhe pse mund t’i pëlqejë ata në këtë ata që besojnë se janë
të kapur për fenë Islame, madje edhe ata që mendojnë se janë njohës të mirë,
sufistët, ata të hakikatit dhe kelamit (apologetikë).
Thënia e tretë e vetmuar është thënia e atyre që thonë: Në Berzah nuk ka as begati
dhe as dënim dhe kjo nuk ndodhë deri në ndodhjen e Kijametit të madh, të cilën gjë
e thanë disa nga El-Mu’tezilët dhe të ngjashëm me ta të cilët refuzojnë dënimin dhe
begatinë e varrit duke u mbështetur në atë se shpirti nuk mbetet pas ndarjes nga
trupi, dhe se trupi as nuk begatohet e as nuk dënohet. Pra, të gjitha këto grupe janë
në devijim rreth çështjes së Berzahut, por në të njjejtën kohë janë më të mirë se
filozofët sepse këta besojnë në Kijametin më të madh (Ditën e ringjalljes).
KAPITULL
Pasi që t’i keshë kuptuar këto thënie të pavërteta, dije se medhhebi (drejtimi) i të
parëve të këtij ummeti dhe i imamëve të tij është se i vdekuri pas vdekjes së tij është
në begati apo në dënim, dhe se kjo i ndodhë shpirtit dhe trupit të tij, si dhe shpirti i
tij mbetet në begati apo në dënim edhe pas ndarjes nga trupi i tij, se ai bashkohet me
trupin ndonjëherë dhe i ndodhë bashkë me të begatia e dënimi, pastaj kur të ndodhë
Kijameti i madh rikthehen shpirtrat në trupa, ngriten prej varreve të tyre për të
qëndruar para Zotit të botëve dhe se ringjallja e trupave është një çështje në të cilën
janë pajtuar muslimanët, hebrenjët dhe të krishterët.
KAPITULL
Ne këtu vërtetojmë atë që përmendëm më herët, ndërsa hadithet për dënimin e varrit
dhe pyetjen e Munkerit dhe Nekirit janë të shumta e të një pas njëshme (mutevatire)
nga I Dërguari (s.a.v.s.) sikurse transmetohet në të dy librat Sahih nga Ibn Abbasi
(r.a.) se I Dërguari (s.a.v.s.) kaloi pranë dy varreve dhe tha: “Pronarët e këtyre dy