Page 58 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj

që të ndërmjetësoj për çdo musliman i cili dënohet në varrin e tij për ndonjë krim të
tij. Ai na tregoi për pronarin e batanijes 125 i cili u vra në Xhihad se batanija e tij po
i ndizet zjarr në varrin e tij edhe pse ai ishte musliman dhe Muxhahid dhe nuk është
vërtetuar se ai përmendi këtë shprehje “se ata ishin dy pabesimtarë”, po edhe sikur
të është e saktë, e që rasti nuk është i tillë, do të ishte thënie e disa transmetuesve,
All-llahu e di më së miri. Ky mendim është zgjedhje e Ebu Abdullah El-Kurtubiut.
ÇËSHTJA E SHTATË
ËSHTË THËNIE E NJË PYETËSI SE CILA ËSHTË PËRGJIGJEJA JONË
NDAJ ATEISTËVE DHE DYFYTYRSHËVE TË CILËT MOHOJNË
DËNIMIN, GJERSINË DHE NGUSHTËSINË E VARRIT, SE AI ËSHTË NJË
GROPË E ZJARRIT APO NJË KOPSHT I XHENNETIT DHE SE I
VDEKURI NUK ULET NË TË?
Ata thanë: Ne poqëse hapim varrin nuk do të gjejmë aty melekë të verbër e të
shurdhër të cilët godasin të vdekurit me çekan të hekurt, poashtu aty nuk gjejmë
gjarpërinjë e as zjarr që ndizet, e sikur të zbulojmë ndonjë nga ata do t’i gjejmë të
pandryshuar dhe sikur të vendosim në sytë e tij zhivën dhe mbi gjoksin e tij lirin
(pemë), do ta gjenim në të njejtën gjendje, e si pra zgjerohet ai sa largësia e shikimit
të tij apo i ngushtohet atij kurse ne e gjejmë në të njejtën gjendje, pastaj varrin e
gjejmë me të njejtat dimensione në të cilat e kemi gërmuar pa shtuar e as pa
mangësuar asgjë, pastaj si ka mundësi që ai varr i ngushtë t’i mjaftojë atij, melekëve
dhe asaj pamje e cila nuk e lë të përmallohet apo e frikëson? Vëllezërit e tyre në
mesin e bidatxhinjëve (risimtarëve) dhe të devijuarve thanë: Çdo hadith i cili
kundërshton rivendikimet e mendjeve dhe të ndishmërisë gjithsesi ka gabuar thënësi
i tij, ata thanë: Ne e shohim të kryqëzuarin në dërrasën e tij një kohë të gjatë dhe ai
nuk pyetet, nuk përgjigjet, nuk lëvizë, nuk ndizet trupi i tij me zjarr, poashtu atë që e
kanë shqyer shtazët, që e kanë shkapërderdhur shpendët, atij të cilit i janë
shpërndarë pjesët e trupit nëpër barqet e egërsirave, të shpendëve, të peshqëve dhe të
cilat i kanë shpërndarë erërat, e si pyeten pjesët e tij me gjithë atë shpërndarje, si
mund të konceptohet marrja e tyre në pyetje nga ata dy melekë kur ata janë në këtë
gjendje, si mund tu shndërrohet varri i këtyre në një kopsht të Xhennetit apo në një
gropë të Zjarrit dhe si mund t’i ngushtohet ai derisa t’i mbështillen brinjët e tij? Ne
këtu po përmendim disa çështje përmes të cilave kuptohet përgjigjja.
KAPITULL
Çështja e parë: Të dihet se pejgamberët (alejhimus-selam) nuk na kanë informuar
për gjëra të cilat nuk i konceptojnë mendjet dhe që janë të pamundura, mirëpo
lajmërimet e tyre janë dy lloj:
Lloji i parë: Ato lajme të cilat i vërtetojnë mendjet dhe natyrshmëria.
Lloji i dytë: Ato lajme të cilat mendjet nuk mund t’i kuptojnë të vetmuara si p.sh:
Fshehtësitë të cilat kanë treguar detajet e jetës së Berzahut, të Ditës së Fundit,
detajet e shpërblimeve e të dënimeve, me këtë rast lajmet e tyre në bazë nuk janë të
pamundura për mendjet dhe çdo lajm për të cilin mendohet se për mendjen është i
pamundur nuk mund të jetë i zhveshur nga njëra prej dy çështjeve, ose ai lajm i
është trilluar atyre ose ajo mendje është e prishur dhe ky është një dyshim supozues
të cilin pronari i tij e mendon si të kapshëm për mendjen dhe të qartë, All-llahu i
madhëruar thotë: “Ndërsa atyre që u është dhënë dijenia, e dinë se kjo që të është
shpallur ty nga Zoti, është e vërtetë dhe se udhëzon për në rrugën e Fuqiplotit, të
lavdishmit” (Sebe’ë : 6), e thotë: “A është i njejtë ai që e di se ajo që t’u shpallë ty

125
Them: hadithi I pronarit të batanijes është I saktë, e transmetuan Buhariu në “El-Iman” (k. 33),
Muslimi në “El-Iman” (183), Ebu Davudi (2711), Nesaiu në “El-Iman” (k. 38) dhe Maliku në “El-
Xhihad” (25).